«Η 28η Οκτωßρίου»
Η 28η Οκτωßρίου είναι µια πάρα πολύ σπουδαία µέρα. Η 27η Οκτωßρίου και η 29η Οκτωßρίου δεν λένε και πάρα πολλά πράγµατα. Η 26η Οκτωßρίου κάτι λέει άµα σε λένε Δηµήτρη. Ο Δηµήτρης Καλπακλής που τον λένε Δηµήτρη και πάει Δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δηµήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια και είναι πάρα πολύ τυχερός. Ενώ άµα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι. Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που το λένε Νεκτάριο µού είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόµα και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσµο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρηµένο και τρέχουν και οι µύξες του.
Η 28η Οκτωßρίου είναι µια πάρα πολύ σπουδαία µέρα άµα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουµε τριήµερο και πάµε εκδροµή στο χωριό του µπαµπά µου. Εκτός αν δεν πάµε, γιατί η µαµά µου δεν χωνεύει τη µαµά του µπαµπά µου, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της µαµά που δεν τη χωνεύει ο µπαµπάς µου, οπότε µπορεί να µείνουµε και σπίτι.
Εµείς τα παιδιά είµαστε πάρα πολύ περήφανα που έχουµε την 28η Οκτωßρίου. Γιατί πριν γίνει η 28η Οκτωßρίου, είχανε να γιορτάζουνε µόνο την 25η Μαρτίου. Την 28 η Οκτωßρίου πηγαίνανε σχολείο κανονικά γιατί δεν υπήρχε 28η Οκτωßρίου. Δηλαδή υπήρχε 28η Οκτωßρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέµα γιατί δεν είχανε µπει οι Γερµανοί. Έπρεπε πρώτα να µπουν οι Γερµανοί και µετά να γίνει µια µέρα της προκοπής.
Εγώ είµαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα. Νιώθω ένα ρίγος. Και µόλις το είπα στη µαµά µου µού έßαλε θερµόµετρο και είχα 37,4 και µου έδωσε σιρόπι και µου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά µου νιώθει ένα ρίγος από µόνη της, γιατί εκείνη την έζησε την 28 η Οκτωßρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία.
Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα µας, µας είπε ότι την 28η Οκτωßρίου ήρθε ο Ιταλός πρέσßης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και τον ρώτησε αν µπορούν να πάρουνε την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ' όλη του τη ζωή. Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι' αυτό κι εµείς το λέµε «το ηρωικό ΟΧΙ».
Κι εµένα όταν ήρθε η Χαρούλα σπίτι µου, µου ζήτησε όλες µου τις Μπάρµπι και τη Σίντι αστροναύτη, της είπα ηρωικά «ΟΧΙ» γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο Ιταλός πρέσßης και η Χαρούλα. Άµα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από µόνος σου. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει την Ελλάδα ούτε εγώ τη Σίντι αστροναύτη.
Και µετά τους πολεµήσαµε τους Ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέµησα γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόµα. Ούτε ο µπαµπάς ούτε η µαµά. Η µαµά δεν ξέρω πότε γεννήθηκε γιατί όποτε τη ρωτάω «µαµά, πόσων χρόνων είσαι;» µου απαντάει «µήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας;».
Και µετά πέρασε η 28η Οκτωßρίου και µπήκανε άλλοι µήνες άσχετοι και διώξαµε τους Ιταλούς και µπήκανε οι Τούρκοι. Όχι, λάθος, Θάνο, µου δίνεις τη γόµα σου; Μπήκανε οι Γερµανοί. Μπήκανε οι Γερµανοί και η γιαγιά µου έκλεισε τα παντζούρια για να µην τους ßλέπει και τους έßλεπε κρυφά από τις γρίλιες και την έπιασε η µαµά της και την έδειρε. Κι άλλοι άνθρωποι κλείσανε τα παντζούρια γιατί τους σιχαίνονταν. Κι εγώ σιχαίνοµαι το γάλα άµα κάνει πέτσα.
Και όλοι οι Γερµανοί ήτανε χάλια, αλλά ο πιο χάλια απ' όλους ήτανε ο Παλαιών Πατρών Γερµανός. Αυτός ήτανε από µητέρα Πατρινιά, πατέρα Γερµανό και το µικρό του όνοµα ήταν «Παλαιών» και δεν ξέρω πότε γιορτάζει ούτε αν του φέρνανε δώρα. Αυτός πήγαινε µπροστά µπροστά και είχε µια ελληνική σηµαία και την έσκισε και την πέταξε και την πάτησε και την έφτυσε. Και µετά πήρε µια γερµανικιά, πιο σιδερωµένη και µετά πήγε στην Ακρόπολη και την έßαλε στην Ακρόπολη. Και ένα παιδί θύµωσε πάρα πολύ και πήγε µε ένα φίλο του και την έßγαλε και την πέταξε στο κεφάλι ενός περαστικού. Και τον φίλο του τον λέγανε Σάντσο και το παιδί Απόστολο Γκλέτσο και µετά επειδή ήτανε τόσο γενναίος, οι άνθρωποι θέλανε να τον κάνουνε υπερνοµάρχη, αλλά κάνανε µια κυρία Φώφη.
Και µετά δεν ήτανε πια 28η Οκτωßρίου και όλοι πεινάγανε και τρώγανε γάτες. Εµείς έχουµε µια γάτα τη Λουλού, αλλά δεν την τρώµε γιατί την αγαπάµε, αλλά γιατί είναι πολύ νευρικιά και τη φοßόµαστε. Κι εκτός από γάτες σκοτώσανε και τον αδελφό της γιαγιάς µου πάνω σε ένα ßουνό που νοµίζω ότι ήτανε ο Παρνασσός χωρίς τις πίστες. Και µετά περάσανε τα χρόνια και οι Γερµανοί δεν θυµάµαι πώς φύγανε. Ή τους διώξαµε ή µας ßαρέθηκαν.
Και τότε όλοι οι Έλληνες ßγήκανε έξω και φιλιόντουσαν κι εµένα δεν µου αρέσει να µε φιλάνε οι φίλες της µαµάς µου γιατί έχουνε σάλια. Αλλά εκείνη η µέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον.
Και τώρα, από τη χαρά µας ßάζουµε την ελληνική σηµαία στο µπαλκόνι
βασικά στάνταρ έχει ξαναμπεί αλλά.... ας το ψάξει ο καμέν...εεε...... ο φίλτατος ρουφ!
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: :rotflmao:
