Χαιρετώ την παλιοπαρέα! Πάλι με χρόνια με καιρούς...
Βρίσκομαι σε μια μυστήρια κατάσταση και χρειάζομαι επειγόντως βοήθεια ειδικών.
Για την ιστορία, βρίσκομαι στη βόρεια Βουλγαρία από το 2011 και έχω γίνει μελισσοκόμος. Βζζζζζζ!!!
Στο θέμα μας τώρα... Η συμβίωση με την XJR1300 είναι υποδειγματική. Καταπληκτική μοτοσυκλέτα, έχω κάνει τα 1100 χλμ απόσταση μέχρι Αθήνα ψωμοτύρι. Άνετη, δυνατή, αλεξίσφαιρη και οικονομική για γερο-σαλιγκαρίσια οδήγηση. Η σύζυγος τη λατρεύει, εγώ το ίδιο. Όμως, εδώ που είμαι, έχω μεγάλο πρόβλημα.
Η κυρία όπως ανέφερα παραπάνω, υποδειγματική σε όλα. Αλλά είναι Κυρία. Μηχανή δρόμου. Έχει δημιουργηθεί για να οδηγείται σε άσφαλτο.
Οι δρόμοι στη Βουλγαρία εκτός εθνικής, είναι επιεικώς απαράδεκτοι. Μιλάμε, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ !!!
Πριν πάμε κάπου, ρωτάμε γνωστούς και φίλους σε τι κατάσταση είναι ο δρόμος, και κάνουμε παρεκτροπές μέχρι και 100χλμγια να αποφύγουμε τις κWλο-λακκούβες. Δρόμοι που δεν έχουν συντηρηθεί 20-30 χρόνια. Πάμε με παρέα κάπου και σταματάω λίγα χλμ πριν τον προορισμό γιατί είναι χωματόδρομος. Και όχι ότι να'ναι... Με κάτι πέτρες και κάτι λακκουβάρες-λίμνες ΝΑ !!! Όχι ρε φούστη μου, μιλάμε για πολλά χλμ συνεχόμενο σλάλομ με 20-40 χαω για μην αφήσεις τη ζάντα σου και τις Ohlins στο δρόμο...
Με λίγα λόγια, η οδήγηση της Κυρίας στη Βουλγαρία όχι μόνο δεν μου προσφέρει απόλαυση αλλά δεκάδες φορές έχω μετανοιώσει που πήγαμε κάπου με τη μηχανή. Την προσέχω πολύ, την έχω στην ίδια κατάσταση που την πήρα, αλλά δεν μπορώ να τη χρησιμοποιώ μόνο για να κατέβω Αθήνα μια φορά το χρόνο ή να πάω μόνο από εθνική σε Σόφια-Ρούσε που είναι η υπόλοιπη οικογένεια. Σκέφτηκα πολύ, πάρα πολύ. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η Κυρία δεν κάνει για τη Βουλγαρία. Κλαίω και οδύρομαι αλλά θα την πουλήσω. Και αν κλαίω εγώ μία, η σύζυγος κλαίει πέντε... Η πόρνη η ζωή τα φέρνει άνω κάτω. Αν ήξερα ότι θα έρθουμε εδώ να ζήσουμε δεν θα την πούλαγα την XTR για να πάρω την XJR. Αλλά ότι έγινε, έγινε...
Πληροφοριακά, οι μηχανές μου ήταν:
Πρώτη μηχανή, Honda XR500R του 1984.
Yamaha XT660R του 2007.
Yamaha XJR1300 του 2003.
Αφού λοιπόν τα γράμματα X και R με ακολουθούν από την αρχή μέχρι σήμερα, δεν θα σπάσω την παράδοση... Once Hondάκιας - always Hondάκιας.
Αποφάσισα λοιπόν να αγοράσω μια μηχανή που θα τρώει χωματόδρομους, λακκούβες και τρύπες, που θα με πάει παντού, θα είναι αξιόπιστη, εύκολη στη συντήρηση και θα μπορώ να κάνω και καμιά τσάρκα στα χιόνια (3 περίπου μήνες το χρόνο). Η σύζυγος είναι ελαφριά, θα την κλαίει τη σέλα της XJR αλλά δεν κάνουμε πια τα χιλιόμετρα που κάναμε στην Ελλάδα. Ε, δεν θα τη βάλω και με τα πόδια κρεμασμένα στην XR500 όπως τον παλιό καλό καιρό...
Honda XR600R.
Αυτή τη ΓκάVλα σκοπεύω να πάρω. Με έχει πιάσει πάλι η γεροντο-νοσταλγία μου.Μου λείπει ο μονοκύλινδρος αερόψυκτος. Μου λείπουν οι κραδασμοί. Μου λείπει η αίσθηση του τακουνιού στην άσφαλτο. Μου λείπει το ύψος στο δρόμο. Βαρέθηκα το σλάλομ στις τρύπες. Γουστάρω να τις φάω. Η ταχύτητα δεν με ενδιαφέρει. Γεροντο-σαλίγκαρος όνομα και πράμα... Αλλά 3 φορές έκανα το Αθήνα-Πλέβεν (1100χλμ) σερί με την XTR. Μετ' επιστροφής βεβαίως βεβαίως. Αλλά XR? Στα γεράματα?
Είμαι άρρωστος? Πάω καλά? Είμαι σαν παππούλης 70 χρονών που ερωτεύεται την όμορφη νεαρή Τσέχα και της γράφει το σπίτι γιατί η γυναίκα του δεν του δίνει "κοκό"?
Η καρδιά μιλάει. XR λέει... Επιστροφή στις ρίζες. Φέρτε μου λακκούβες να τις πατήσω! Βάλε τακούνια κι έρχομαι !!
Αυτά τα ολίγα μάγκες, κράξτε με την ψυχή σας. Σοβαρές συμβουλές του στυλ "Που πα ρε Καραμήτρο με το XR στα 46?" θα αγνοηθούν καθότι καμένος...
Πε τε μου τι να προσέξω στην αγορά του Χόνδα για να μην τραβάω τις υπόλοιπες τρίχες που μου' χουν μείνει στην κεφαλή. Ραγισμένη? Ίσως...
Παίζει τίποτα για να βάζει η σύζυγος τα ποδαράκια της γιατί δεν είμαστε πια για κρεμασμένα πόδια. Φλας και καθρέπτες θα μπορώ να της βάλω ή να αρχίσω ασκήσεις λαιμού και χεριών?
Είμαι λαλάκας ή όχι?
Φιλάκια απ΄τη ρημαδο-ξενιτιά !![]()