Διαβασα σε καποιο αλλο thread , σχετικα με τον θανατο ενος παιδιου σε σημειο οπου γινοντουσαν εργα....εχουμε γινει μαρτυρες αυτοπτες η αυτηκοοι εκατονταδων αλλων τετοιων περιστατικων και πολυ φοβαμε οτι θα συνεχισουμε στο ιδιο μοτιβο...
Κακοτεχνιες , παραλληψεις , σημανση και κυκλοφοριακη αγωγη (των αλλων , αλλα και δικη μας!!!) , αιτιες που καθημερινα βιωνουμε και αποτελουν μονιμη απειλη για την ζωη μας.
Το μεγαλο ερωτημα ειναι τι κανουμε για αυτο...
Μενουμε απλως παθητικοι παρατηρητες....με την οργη , τον θυμο και μερικα posts αγανακτησης δεν βγαινει τιποτα...απλα περιμενουμε τα επομενα ασχημα νεα (οπου μπορει ΕΜΕΙΣ να ειμαστε οι τραγικοι πρωταγωνιστες...) για να συμφωνησουμε τελικα στο ποσο δυσκολο ειναι να εισαι μοτοσυκλετιστης σε αυτην την χωρα...
Περα απο τον δικο μας μικροκοσμο της μοτοσυκλετας (ναι μικροκοσμος ειναι!) το θεμα ειναι πολυδιαστατα κοινωνικο και ανθρωπινο ... ναι μεν ειμαστε η κοινωνικη ομαδα η οποια βιωνει με τον χειροτερο τροπο αυτην την κατασταση , αλλα οι προεκτασεις του ζητηματος αφορουν το συνολο των πολιτων , ανεξαρτητου ιδιοτητος.
Ο ωχαδερφισμος , η αδιαφορια , η απληστια , το βολεμα και ολες οι αλλες ''αρετες'' των υπαιτιων για αυτην την κατασταση , αποτελουν συνηθη και παγιομενη κατασταση για ολους μας...ειναι τραγικο , αλλα θεωρουμε ανομενομενο και αναποφευκτο να ζουμε και να ενεργουμε σε αυτα τα πλαισια ,απλα αποδεχομενοι την μοιρα μας...
Θεωρω οτι οι συνειδητα και κατ΄επιλογη (οχι κατ΄αναγκη ...) μοτοσυκλετιστες ειμαστε ατομα με αυξημενη ''ευαισθησια'' και περισσοτερα ενεργα εγκεφαλικα κυτταρα... δεν ειναι ρατσιστικο , ουτε προσπαθω να μας διαφοροποιησω απο το συνολο της κοινωνιας οπου και ανηκουμε (οντας ενα υποσυνολο με συγκεκριμενη ταυτοτητα...) , αλλα πιστευω οτι η μοτοσυκλετα απο μονη της ειναι μια δηλωση ελευθεριας και ανησυχου πνευματος...απλα πιστευω οτι αν εισαι ενα κλικ ποιο ''ζωντανος'' , η μοτοσυκλετα θα ερθει και θα σε βρει , δεν θα βρεις εσυ την μοτοσυκλετα.
Βαση των παραπανω λοιπον , σκεφτομαι οτι ειναι απολυτα λογικο , οι προσλαμβανουσες παραστασεις και καταστασεις που βιωνουμε καθημερινα , να μας ερεθιζουν λιγο παραπανω απο το αναμενομενο...και ξαναγυρνω στο πρωτο ερωτημα:
τι κανουμε για αυτο?
Σε ατομικο επιπεδο , η μονη αμυνα (η αντιδραση?) που εχουμε ειναι να μην λειτουργουμε και πρατουμε σαν ανθρωπινα ανδρεικελα...εχει το κοστος του αυτο , μερικες φορες αισθανεσαι σαν ασκιτης εριμητης (και μαλακας!) , αλλα ανταμοιβεσαι τουλαχιστον με την ηθικη ικανοποιηση οτι δεν κολυμπας μεσα στον βοθρο ...(λιαζεσαι στην παραλια του βοθρου)
Σε συλλογικο επιπεδο μπορουμε να κανουμε πολυ περισσοτερα...
Υπαρχουν λεσχες , ομαδες , παρεες (και δεν ξερω και εγω τι αλλο) , μοτοσυκλετιστων απειρες....απο την ιδρυση μιας λεσχης γεννιουνται αλλες πεντε , αφου τελικα - το πεπρωμενο φυγειν αδυνατο- ενδιδουμε στην κλασσικη (απο αρχαιοτητος...) τακτικη του να τσακωνομαστε και να διαλαμε....
Δυο τρια περιοδικα εχει η χωρα , τσακωνονται....(ενταξει εδω παιζει και χρημα , λογικο!!)
Μια Πανελληνια συγκεντρωση εχει η χωρα και οι μισοι δεν πανε , ενω οσοι πανε κανουν διαγωνισμους καγκουροσυνης...
Δεν λεω εχουν γινει και καποιες προσπαθεις , αλλα ποτε δεν ειχαν συνεχεια...
Δεν μπορει ρε φουστη μου να ενοποιηθουν ολες οι λεσχες , οι φορεις , οι παρεες , τα καθε ατομο κατω απο την σκεπη μιας μεγαλης....πειτε το οπως θελετε....λεσχη , συλλογο , whatever... ???
Προσωπικη αποψη οτι ειναι αδυνατο γιατι...
1.Απο την φυση μας δεν μπορουμε να ανηκουμε καπου....οσο αναγκαιο και αν ειναι , αμα υπαρχουν διακριτικοι τιτλοι οπως ''προεδρος'' , ''ταμειας'' , ''γενικος γραμματεας'' κ.τ.λ κατι δεν παει καλα...(αυτος ειναι και ο λογος που ποτε δεν ανηκα , ανηκω η θα ανηκω σε οποιαδηποτε λεσχη... )
2.Θα τσακωθουμε ...
Σιγουρο σαν μαθηματικο αξιωμα....φταιει το γαμημενο το γονιδιο που μας το προκαλλει αυτο...
3.Ολοι θα εχουν μια αποψη....παντα καλυτερη και ποιο σωστη απο την αποψη του αλλου....εαν ο αλλος συμφωνησει μαζι μας , θα διαφωνησουμε για να μην συμφωνουμε (παλι το γονιδιο...)
Οποτε?
Οποτε δεν ξερω!....
Εσεις ξερετε?
Απάντηση με παράθεση
