Επεστεφα με το σκουτερακι μου απο την βραδινη εξοδο-πανηγυρι μετα την νικη της ιταλιας.... μονος μου στον δρομο, δεν κυκλοφωρουσε ψυχη εκεινη την ωρα εδω στας ιταλιας....οποτε αρχισα και εγω να κανω πλαγιασματα και λυπες βλακειες με το μεγα σκουτερακι μου....να τα φρεναρισματα να πεταξει κολο στην στροφη, να να προπαθω να ακουμπησει ο μαρπιες κατω.......
αφου ειμαι κοντα στο σπιτι μου και πηγαινω σε μια κατηφορα μονοδρομο και σχετικα κεντρικο δεν ξερω πως και λεω.... κατσε να κοψω γιατι βλεπω να βγαινει κανενας μ@μ@κας και να γινομαστε τρομπετο.. (δεν εχει σιασταυρωση εκεινος ο δρομος μονο 1-2 στενακια που μπανουν στον κεντρικο)
και απο εκει που κατεβαινα σαν τον συφουνα, φανταζομαι τον εαυτο μου να πεταγεται και να σκαει στο τυχακι του φουρνου απεναντι εξαιτιας ενως υποθετικου μ@μ@κα που γιανει απο το στενακιι... οποτε κοβω και ανοιγομαι λιγο να μην με φαει ο υποθετικος μ@μ@κας που θα βγει.....
Και βγαινει.....
![]()
![]()
![]()
![]()
στα 4-5 μετρα μπροστα μου.....
και αν δεν ειχα κοψει μαλλον δεν θα ηταν 4-5 μετρα μπροστα και βγαινει και ανοιχτα....
δεν ξερω πως και τι εκανα.... δεν φρεναρα. εκανα ενα ελιγμο που πιστευω ηταν στα ορια των νομων της φυσικης και πανω απ ολα των δυνατοτητων ενως σκουτερ...
Δεν προλαβα ουτε να τον βρισω αλλα ουτε καν να κορναρω φυσικα...
την γλιτωσαμε σκεφτηκα.....
σφυγμοι μετα.. αμετρητοι...
αυτο ομως που με πανικοβαλε πιο πολυ....
τον συγκεκριμενο δρομο τον κανω συνεχεια και απειρες φορες κανοντας την ιδια ταρζανια... (εχει ενα οραιο εσακι και το γουσταρω ακομα και με ποδηλατο να το "κοβω"....)
Ρωτω λοιπον....
εκεινη την στιγμη τι ηταν αυτο που με εκανε να σκεφτω ολα αυτα και να κοψω? μηπως δεν ηταν η ωρα μου?
αυτα.....