Καημό το είχε ο φίλος μας από τη Λάρισα να παέι μια φορά στο Παρίσι. Με τα πολλά λοιπόν, το παίρνει κάποτε απόφαση και πάει με εκείνες τις οργανωμένες εκδρομές που κάνουν τα μεγάλα πρακτορεία. Πήρε μαζί του και τη φωτογραφική του μηχανή να βγάλει και σλάϊτς τα αξιοθέατα από τη φημισμένη πόλη.
Με το που φτάσανε τους παρέλαβε ένας έλληνας ξεναγός και αρχίσανε τις βόλτες. "Εδώ βλέπετε τον Πύργο του Αϊφελ", έλεγε ο ξεναγός, κλικ-κλακ φωτογραφία ο φίλος μας. "Η Αψίδα του Θριάμβου", κλικ-κλακ ο φίλος μας. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που φτάσανε σε ένα δρόμο με μια υπόγεια γέφυρα.
-Εδώ σκοτώθηκε η πριγκήπισα Νταϊάνα, είπε ο ξεναγός.
-Μπααα και πως έγινε αυτό; ρώτησε ο Λαρισαίος, τραβώντας ένα ακόμα σλάϊτ.
-Ενα μόνο θα σου πω, του λέει με συνομωτικό ύφος ο ξεναγός. ΠΑΠΑΡΑΤΣΙ.
Σε λίγες μέρες τέλειωσε το ταξίδι και γύρισε ο άνθρωπός μας στη Λάρισα. Μια και δυό εμφάνισε το φιλμ και ένα βράδυ μάζεψε τους φίλους στο σπίτι του και μετά το φαγητό άρχισε να τους δείχνει τα σλάϊτς από το Παρίσι. Εδειξε τα διάφορα χαρακτηριστικά μνημεία μέχρι που κάποια στιγμή έφτασε στο δρόμο με τη γέφυρα.
-Εδώ σκοτώθηκε η Νταϊάνα, τους είπε με βαρύγδουπο ύφος. Κι αν θέλετε να μάθετε πως έγινε, ε λοιπόν παραπάτσ'
Κάποια μέρα, τρεις άντρες στεκόντουσαν στην ουρά μπροστά από το γραφείο του Αγ. Πέτρου. Ηταν μία ιδιαίτερα δύσκολη μέρα για τον Αγ. Πέτρο, μιας και τη συγκεκριμένη μέρα είχε πολύ δουλειά το "κατάστημα". Ετσι, στον πρώτο από τους τρεις ο οποίος φορούσε κουστούμι, ο Αγ. Πέτρος αναγκάστηκε να πει:
-Ξέρεις, ο παράδεισος κοντεύει να γεμίσει σήμερα, και μου ζητήθηκε να βάλω μέσα μόνο όσους είχαν φρικτό θάνατο. Για πές μου λοιπόν για το δικό σου.
Ο άντρας, παίρνει μία βαθειά ανάσα και αρχίζει να εξιστορεί...
-Για ένα χρονικό διάστημα, υποψιαζόμουν ότι η γυναίκα μου με απατούσε. Ετσι, μία μέρα αποφάσισα να γυρίσω νωρίτερα σπίτι για να την πιάσω στα πράσα. Μόλις έφτασα στο διαμέρισμά μου, στον 25ο όροφο, άρχισα να ψάνω το σπίτι, μιας και ήμουν σίγουρος ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει. Παρ'όλα αυτά σε καμία από τις συνηθισμένες κρυψώνες δεν βρήκα τίποτα. Τελικά βγήκα στο μπαλκόνι και όπως ήταν αναμενόμενο, είδα έναν άντρα κρεμασμένο από το κάγκελο να αιωρείται 25 ορόφους πάνω από τη γη. Χωρίς να το καλοσκεφτώ, και μέσα σε μεγάλο θυμό, άρχισα να τον χτυπάω με μανία, αλλά ο μπάσταρδος δεν έπεφτε με τίποτα. Ετσι, επέστρεψα στο διαμέρισμα και πήρα ένα σφυρί, με το οποίο άρχισα να του χτυπάω τα δάχτυλα. Σε κάποια στιγμή δεν άντεξε τον πόνο και έπεσε. Παρόλα αυτά, στάθηκε τυχερός γιατί έπεσε στους θάμνους και απλά ζαλίστηκε. Χωρίς να μπορώ πλέον να συγκρατήσω το θυμό μου, έτρεξα στην κουζίνα και άρπαξα το ψυγείο. Και έτσι όπως ήταν ζαλισμένος, του το πέταξα από τον 25ο όροφο στο κεφάλι, σκοτώνοντάς τον ακαριαία. Ολη αυτή η ένταση και ο θυμός με καταβάλλανε και εκείνη τη στιγμή έπαθα καρδιακή προσβολή και πέθανα εκεί στο μπαλκόνι.
-Χμ.. αρκετά άσχημη μέρα.. αρκετά φρικτός θάνατος, είπε ο Αγ. Πέτρος και τον άφησε να περάσει στον παράδεισο.
Ερχεται η σειρά του δεύτερου ο οποίος φοράει φόρμα γυμναστικής. Εν συντομία, ο Αγ. Πέτρος εξηγεί και σε αυτόν τις συνθήκες που επικρατούν και του ζητάει να του πει τη δικιά του ιστορία. Ετσι ο τύπος παίρνει και αυτός μια βαθειά ανάσα και αρχίζει...
-Ηταν μία πολύ παράξενη μέρα. Βλέπετε, έμενα στον 26ο όροφο μιας πολυκατοικίας και κάθε μέρα έβγαινα στο μπαλκόνι για γυμναστική. Εκείνη τη μέρα παραπάτησα και έπεσα από το μπαλκόνι. Για καλή μου τύχη, κατάφερα να πιαστώ από το κάγκελο του μπαλκονιού του απο κάτω ορόφου. Ηξερα ότι αν δεν ερχόταν κάποιος να με βοηθήσει, δεν θα άντεχα για πολύ. Σε κάποια στιγμή είδα έναν άντρα να τρέχει κατα πάνω μου και σκέφτηκα ότι ευτυχώς είχα σωθεί, μέχρι που ο άντρας άρχισε να με χτυπάει ανελέητα. Κρατήθηκα όσο καλύτερα μπορούσα, αλλά τότε μπήκε μέσα και γύρισε κρατώντας στα χέρια του ένα σφυρί με το οποίο άρχισε να μου χτυπάει τα δάχτυλα. Ο πόνος ήταν ανυπόφορος, έτσι άφησα τα χέρια μου. Για μιά φορά ακόμα στάθηκα τυχερός, και έπεσα στους θάμνους. Μόλις συνήλθα από την πτώση, πριν προλάβω να σκεφτώ τι ακριβώς είχε γίνει, ενα ψυγείο έπεσε από τον ουρανό πάνω μου και.. να μαι...
-Χμ, πολύ φρικτός ο θάνατός σου, του απαντάει ο Αγ. Πέτρος και χωρίς δεύτερη σκέψη τον βάζει μέσα στον παράδεισο.
Σε κάποια στιγμή έρχεται και ο τρίτος ο οποίος είναι εντελώς γυμνός. Ο Αγ. Πέτρος ζητάει και από αυτόν να του εξιστορίσει τον θάνατό του για τους προαναφερθείς λόγους. Και εκείνος του λέει...
-Δεν είμαι σίγουρος.. το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι όμως είναι ότι κρύφτηκα στο ψυγείο...
Ο λευκός ιεραπόστολος ζούσε ειρηνικά σε ένα αφρικάνικο χωριό εδώ κι ένα χρόνο περίπου. Μια μέρα ο αρχηγός του χωριού τον κάλεσε στη σκηνή του για να συζητήσουν για ένα μεγάλο πρόβλημα.
-Τι συμβαίνει αρχηγέ; ρώτησε ο ιεραπόστολος.
-Εσύ σε μεγκάλο μπελά! Χτες ανιψιά μου γκέννησε λευκό παιντί. Εσύ μόνος λευκός στο χωριό. Αποφασίσω αν εσύ ζήσεις.
Ο ιεραπόστολος κοίταξε πίσω από τον αρχηγό προς την πλαγιά του βουνού.
-Κοίταξε γέρο μου. Ξέρω ότι φαίνεται άσχημο. Αλλά είναι απλώς μια παραξενιά της φύσης. Λέγεται αλβινισμός. Η διαφορετικότητα δε σημαίνει τίποτε. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, κοίταξε εκείνο το κοπάδι με τα άσπρα πρόβατα που βόσκουν στο λόφο απέναντι.
-Τα βλέπω.
-Τότε θα πρόσεξες ότι στο κοπάδι υπάρχει κι ένα μαύρο πρόβατο. Είναι το μοναδικό μαύρο πρόβατο σε όλο το χωριό αρχηγέ.
-Εντάξει, εντάξει. Αν εσύ ντεν μιλήσεις, ντεν μιλήσω κι εγκώ, είπε χλωμιάζοντας ο αρχηγός.
Κάποτε ένα νιόπαντρο ζευγάρι, μετακομίζει σε ένα καινούριο σπίτι πάνω από τις γραμμές του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Αφού λοιπόν τακτοποιούνται, η γυναίκα συνειδητοποιεί ότι κάθε βράδυ, την ώρα που περνάει το τραίνο των 10, τα ρούχα στην ντουλάπα πέφτανε. Ετσι, την επόμενη κιόλας μέρα, παίρνει τηλέφωνο στον ξυλουργό και του λέει να έρθει να το κοιτάξει.
Το απογευματάκι, περνάει ο ξυλουργός από το σπίτι με τα σύνεργα. Αφού ρίχνει μια ματιά στην ντουλάπα, σκέφτεται ότι οι δονήσεις του τραίνου κουνάνε όλη την ντουλάπα και τα ρούχα πέφτουν. Ετσι, στηρίζει με βίδες την ντουλάπα στον τοίχο. Το ίδιο βράδυ, στις 10 η ώρα, περνάει το τραίνο και όπως ήταν αναμενόμενο, τα ρούχα ξαναπέφτουν. Εξαλλη η γυναίκα, ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον ξυλουργό και του εξηγεί. Εκπληκτος αυτός της λέει ότι θα περάσει να δει τι άλλο μπορεί να κάνει. Ετσι την επόμενη μέρα, πηγαίνει πάλι, και στηρίζει την ντουλάπα με σκοινιά και ξύλα, και φεύγει σίγουρος πλέον ότι τα ρούχα είναι αδύνατον να πέσουν.
Παρόλα αυτά μόλις περνάει το τραίνο των 10 τα ρούχα ξαναπέφτουν. Εξοργισμένη η γυναίκα, ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον ξυλουργό και του γνωστοποιεί την αποτυχία της μεθόδου του. Ετσι εκείνος αποφασίζει να πάει την ώρα που περνάει το τραίνο και να δει από κοντά τι ακριβώς συμβαίνει και τα ρούχα πέφτουν. Το ίδιο βράδυ λοιπόν κατά τις 9:30 και ενώ ο άντρας της τύπισσας έλειπε, ο ξυλουργός πηγαίνει σπίτι της και της λέει ότι θα μπει στην ντουλάπα για να δει τι ακριβώς συμβαίνει, πράγμα που γίνεται. Η γυναίκα, κλείνει την ντουλάπα και αφήνει τον ξυλουργό μέσα για να δει..
Εκείνη την στιγμή επιστρέφει σπίτι ο άντρας, και γεμάτος όρεξη φωνάζει στη γυναίκα του..
-Γυναίκα, ντύσου γρήγορα. Θα σε βγάλω έξω να φάμε και μετά θα πάμε σινεμά..
Ενθουσιασμένη η γυναίκα πηγαίνει στην τουαλέτα για να βαφτεί, ενώ ο άντρας πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα για να αλλάξει ρούχα. Οπως ανοίγει την ντουλάπα βλέπει τον ξυλουργό καθισμένο πίσω από τα ρούχα. Φανερά θυμωμένος ο άντρας τον ρωτάει με επιτακτική φωνή..
-Εσύ τι κάνεις εδώ;
και ο ξυλουργός...
-Αν σου πω ότι περιμένω το τραίνο των 10 θα με πιστέψεις;
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: 
:hypnotize 
:rotflmao: 
