Επικίνδυνοι Ανίστορες
Με αφορμή τις πρόσφατες αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν για το εκδοθέν βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ` Δημοτικού, από την επιτροπή γονέων και εκπαιδευτικών, ιστορικών, επιστημόνων και πολιτικών, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε βασικές θέσεις και απόψεις, γενικώς αποδεκτές, σχετικές με το μεγάλο και λίαν σοβαρό ζήτημα.
Το βιβλίο με τίτλο ¨ Ιστορία ΣΤ` Δημοτικού. Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια¨, που ήδη διδάσκεται από την αρχή της σχολικής χρονιάς 2006-2007, 136 σελίδων, συνέγραψαν τέσσερις συγγραφείς καθηγητές-εκπαιδευτικοί, ύστερα από διαγωνισμό που προκύρηξε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Ένας προσεκτικός και κατά το δυνατόν αντικειμενικός αναγνώστης του βιβλίου, γνώστης των λεπτομερειών της Ιστορίας της περιόδου στην οποία αναφέρεται αυτό, αντιλαμβάνεται εκ προοιμίου, ότι οι συγγραφείς και κριτές- αξιολογητές καθώς και εκείνοι που ενέκριναν και ανέθεσαν την συγγραφή του έργου, διαπνέονται από ένα περίεργο ιδεολογικό υπόβαθρο, ότι έχουν υποστεί την επίδραση, φιλοσοφικών θεωριών και κοσμοθεωριών οι οποίες έρχονται σε τελεία αντίθεση με την ιστορική αλήθεια των διαδραματισθέντων ιστορικών γεγονότων την συγγραφή των οποίων επιχειρούν.
Οι συγγραφείς του έργου με την εμφανή προσπάθεια τους να διαστρεβλώσουν την αλήθεια, αποσιωπώντας, αλλοιώνοντας και σμικρύνοντας ιστορικά γεγονότα, επιχειρούν μεθοδικά την άμβλυνση της Ελληνικής Ιστορικής μνήμης και τον εθνικό αποχρωματισμό των σύγχρονων Ελλήνων και ιδίως των νέων, εν ονόματι των μοντέρνων αντιλήψεων και θεωριών της ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ πραγμάτων και του Νέου Κλίματος της εποχής μας.
Φιλοσοφικά ρεύματα και θεωρίες που αποβλέπουν στο τέλος των πάντων, ακόμη και του Θεού! Στο τέλος της Ιστορίας και της πολιτικής έναντι του πρωτείου της οικονομίας στη μεταμοντέρνα εποχή.
Θεωρίες που προφητεύουν και το τέλους του Έθνους-Κράτους το οποίον πρέπει να υποταχθεί στις ανάγκες της διεθνοποιημένης, ενιαίας και περιφεριομένης οικονομικής πραγματικότητας.
Φιλοσοφικά ρεύματα που οδηγούν στην σταδιακή αποσάθρωση κάθε ιδιαιτερότητας και λυμαίνονται την αξία των προσώπων. Θεωρίες που μεθοδεύουν την μαζοποίηση, στην οποία ήδη από το τέλους του 20ου αιώνα έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε!
Θεωρίες που οδηγούν τον σύγχρονο άνθρωπο προς τον πνευματικό ευνουχισμό.
Θεωρίες που εξυπηρετούν και εκφράζουν την παγκοσμιότητα. Αλήθεια τι σημαίνει σήμερα παγκοσμιότητα; Με λίγα λόγια, σημαίνει μια κοινή έκφραση και προοπτική με βάση τις επιλογές του εκάστοτε ισχυρού. Σημαίνει την υποχώρηση και ίσως την εξαφάνιση της τοπικότητας, που βιώνεται και εκφράζεται στην καθημερινότητα και την παραδοσιακότητα που τρέφει με τους χυμούς της το δένδρο της ζωής μας.
Σημαίνει την οριστική απόσυρση από το προσκήνιο της Ιστορίας της ταυτοπροσωπίας των λαών και την κατάργηση, το γκρέμισμα των τειχών μεταξύ όχι μόνο των ΙΔΕΩΝ, που άλλοτε διεχώριζαν και διέκριναν τους λαούς και τους πολιτισμούς, αλλά και αυτών των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των.
Σήμερα η νέα αυτή ΤΑΣΗ εμπεδώνεται όλο και περισσότερο και καλλιεργεί το ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ των πάντων και δυστυχώς δημιουργεί ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΝΕΚΡΩΣΗΣ των επί μέρους γνωρισμάτων των πολιτισμών και ιδεολογιών!!!
Σε τελική ανάλυση, όλες αυτές οι θεωρίες και τα φιλοσοφικά ρεύματα, αποβλέπουν στην απομάκρυνση από τις παραδόσεις, τις θρησκείες, τις γλώσσες, τα ήθη και έθιμα, τις εκφραστικές μορφές κάθε λαού και στην οικοδόμηση της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ όπου τίποτε από όλα αυτά δεν θα μπορεί να ξεχωρίζει τους λαούς !!! Όλος ο κόσμος γίνεται πλέον όχι μόνο μια γειτονιά από άποψη επικοινωνίας αλλά και μια οικογένεια από άποψη πολιτιστική!!!
Με βάση τα παραπάνω εκτεθέντα έτσι εξηγείται η προσπάθεια των συγγραφέων:
α. Να υποβαθμίσουν την ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων και την αξία του αγώνα του 1821 παραποιώντας πράξεις και γεγονότα, με σκοπό να αλλοιώσουν την ιστορική μνήμη και να οδηγήσουν την νέα γενιά των Ελλήνων στη λήθη.
β. Να παρουσιάσουν την Μικρασιατική Τραγωδία ως μια ειρηνική ανταλλαγή των πληθυσμών, διαπράττοντας ένα εθνικό έγκλημα και μια ύβρη στα δεινά και τον ξεριζωμό των προγόνων των σημερινών Ελλήνων.
γ. Να μην τολμούν να αναφερθούν στην γενοκτονία των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως, της Μικράς Ασίας της Θράκης και του Πόντου καθώς επίσης και στην προσφορά αυτών των Ελλήνων στην ανάπτυξη του Ελληνικού Κράτους.
δ. Να αποσιωπούν την μαρτυρική θανάτωση του εθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης και να παραλείψουν παντελώς την έννοια της " εθνικής συμφοράς".
ε. Να παρουσιάσουν τον Κεμάλ Ατατουρκ ως τον ηγέτη του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων (από ποιόν, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αυτός αποτελεί τον σφαγέα του Ελληνισμού.
στ. Να διστάζουν να αναφερθούν στην προσφορά των Ηγετών της Εποποιϊας 1940-41 και να παραλείψουν να αναφερθούν στην παγκόσμια σημασία του αγώνα αυτού.
Μελετώντας ακόμα βαθύτερα το βιβλίο, διαπιστώνει κανείς πως οι συγγραφείς στερούνται των εφοδίων εκείνων που πρέπει να κατέχει ένας ιστορικός που καλείται να συγγράψει την Ιστορία της Πατρίδος του.
Δηλαδή : α. Να τον διακρίνει η πνευματική εντιμότητα που κατά τον ΚΙΚΕΡΩΝΑ ¨ Ο πρώτος νόμος του ιστορικού που του επιβάλλεται είναι να μη ΤΟΛΜΑ να λέει τίποτα όταν ξέρει ότι αυτό είναι ΛΑΘΟΣ και ο δεύτερος να ΤΟΛΜΑ να λέει ότι πιστεύει αληθινό¨
β. Να αντιστέκεται στις δικές του προκαταλήψεις, στις προκαταλήψεις των αναγνωστών του και τέλος στις εσφαλμένες εντυπώσεις που καθιέρωσαν οι ίδιοι οι σύγχρονοι του¨ (MICHELET)
γ. Να γράφει την ιστορία του στηριζόμενος σε σοβαρές πηγές, επιστημονικά τεκμηριωμένες και να μην αγνοείται η προφορική παράδοση.
δ. Να γνωρίζει ( ο ιστορικός) ότι «πρώτιστο χρέος του είναι να αναζητά παντού και πάντα την αλήθεια με υπομονή πεισματική» όπως ο Θουκυδίδης πίστευε.
Μελετώντας το βιβλίο οδηγείται κανείς και σε άλλες διαπιστώσεις όπως:
α. Η Μικρασιατική εκστρατεία, παρά την άτυχη της έκβαση, αποτέλεσε μεγάλο στρατιωτικό επίτευγμα ( ήτan πολιτική και όχι στρατιωτική αποτυχία), πράγμα που δεν τονίζεται από τους συγγραφείς.
β. H ιστορούμενη σύγχρονη ιστορία είναι και αξιόλογος και ενδιαφέρουσα και απολύτως διδακτική για την συναγωγή πολυτίμων συμπερασμάτων για την περαιτέρω πορεία του Ελληνικού Έθνους. Αλλά για την συναγωγή συμπερασμάτων προϋποτίθεται γνώση της ιστορίας και ειλικρινής πρόθεση για την αναγραφή της αλήθειας, την οποία οι συγγραφείς στερούνται ή παραποιούν.
γ. Η σαφής επιχειρούμενη προσπάθεια προώθησης της πολιτικής προσέγγισης και της μονομερούς προώθησης του πνεύματος καταλλαγής με τους βαλκάνιους γείτονες, οδήγησε τους συγγραφείς σε ανακρίβειες οι οποίες εν πολλοίς είναι αδικαιολόγητες.
Θα τελειώσουμε με την υπόμνηση ότι:
α. ¨Η ιστορία είναι ο μάρτυρας των εποχών, η δάδα της αλήθειας, η ζωή της μνήμης, ο δάσκαλος του βίου, ο αγγελιοφόρος της μεγάλης αρχαιότητας¨ (ΚΙΚΕΡΩΝ)
β. Η γνώση της Ιστορίας των νεότερων χρονών του Έθνους μας από την νέα γενιά των Ελλήνων, αποτελεί πηγή ζωής για το ΠΑΡΟΝ και δίδαγμα ζωοποιό για το ΜΕΛΛΟΝ, ιδιαίτερα αυτή την εποχή της συγχύσεως. Επίσης είναι «θεματοφύλακας των μεγάλων πράξεων όλων εκείνων που θυσίασαν την ζωή τους για την ελευθερία αυτού του τόπου, μάρτυρας για το ΠΑΡΕΛΘΟΝ, παράδειγμα προς ΜΙΜΗΣΗ για το ΠΑΡΟΝ, και σύμβουλος μας ανεκτίμητος για ό,τι αφορά το ΜΕΛΛΟΝ». (ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ)
Αναφερθήκαμε επιλεκτικά σε μια μικρή επιλογή των σπουδαιότερων ανακριβειών του βιβλίου.
Όταν κανείς αναγνώσει με προσοχή θα ανακαλύψει και άλλες ιστορικές ανακρίβειες και λάθη, γεγονός που αποδεικνύει όλα τα παραπάνω και οδηγούμεθα εύκολα στο συμπέρασμα ότι «ολόκληρο το βιβλίο αποτελεί μια έντεχνη και ανεξήγητη προσπάθεια απόκρυψης, αλλοίωσης και παράθεσης με ανακριβή και διαστρεβλωμένο τρόπο των κορυφαίων ιστορικών γεγονότων της Νεότερης Ιστορίας μας». Η παραποίηση της Ιστορίας των νεοτέρων και συγχρόνων χρόνων, απενοχοποιεί τον τουρκικό εθνικισμό, αποσιωπά όλες τις μέχρι τούδε απηνείς Διώξεις του Μικρασιατικού Ελληνισμού και δεν βοηθά τα Ελληνόπουλα στην εξαγωγή των ορθών συμπερασμάτων.
Tου Ευαγγελίδη Ανδρέα, Υπτγου ε.α Γεν. Γραμματέα ΔΣ/ ΣΕΕΘΑ
16η Μαρτίου 2007
Απάντηση με παράθεση
, με έξοδα της κυβέρνησης, Αλλα και απο τους 'νικητές'. Χούντα πολυτεχνίο και μεταπολίτευση, είδα συνέκρινα και έκρινα.
το 99.999% μόνο 
κολημένε :rotflmao:
