Σαββατοκύριακο στη Ρούμελη

[npat]

Σάββατο, 28 Απριλίου, 2007

Φορτώνουμε λοιπόν την μοτοσυκλέτα, και Σάββατο πρωί---τι πρωί δηλαδή, με το 'να και με τ' άλλο μεσημέρι μας πήρε---ξεκινάμε κατά τις έντεκα με σκοπό να είμαστε πριν το βράδυ στην Μαριολάτα, ένα χωριουδάκι κοντά στην ιστορική Γραβιά (αυτή με το Χάνι). Επειδή η διαδρομή είναι ο πραγματικός σκοπός και όχι ο προορισμός, είπαμε να πάρουμε τον μακρύ τον δρόμο, τον καλό. Βγαίνουμε λοιπόν από την Αθήνα μαζί με μια θάλασσα από κουτιά, και πιάνουμε την εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας.

Πρώτη στάση για καφέ και ανασυγκρότηση λίγο μετά το Σχηματάρι. Έχουμε κάνει περίπου 75 χιλιόμετρα και η ώρα είναι δώδεκα και κάτι. Έχω βάλει μια καινούρια, ψηλότερη, ζελατίνα στο CBF, έχει και έναν περίεργο πλευρικό άνεμο και η Γεωργία παραπονιέται ότι όταν ανοίγω λίγο το γκάζι ο αέρας πάει να της βγάλει το κράνος από το κεφάλι. Δεν την αδικώ, κι εμένα ο θόρυβος του αέρα μου έχει κουδουνιάσει τ' αυτιά---τόσο που σκέφτομαι για πρώτη φορά να βάλω ωτοασπίδες---άσε που πάνω από τα 140-150 στιγμές-στιγμές αισθάνομαι το κεφάλι μου να πλέει δεξιά κι αριστερά. Γυρνάμε πίσω να αλλάξουμε ζελατίνα? Μπα, άσε καλύτερα, σε λίγο βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο και οι ταχύτητες θα είναι μικρότερες...

[npat]

1

http://npat.smugmug.com/photos/147976516-O.jpg

[npat]

Ξεκινάμε λοιπόν και σε λίγα χιλιόμετρα βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο και κατευθυνόμαστε προς Αμφίκλεια, Λιβαδειά, Αράχοβα. Με τις ταχύτητες εδώ η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη οπότε η διάθεση ανεβαίνει. Το τοπίο γύρω μας είναι πανέμορφα ανοιξιάτικο και τα χιλιόμετρα περνούν γρήγορα. Κατά τις μιάμιση, και ενώ το οδόμετρο γράφει 180 χιλιόμετρα (από την αρχή του ταξιδιού), φτάνουμε στην Αράχοβα. Παρκάρουμε δίπλα σε ένα κόκκινο BMW R 100 RT. “Πως ειν' έτσι αυτό το μηχανάκι?” ρωτάει η Γεωργία. “Γερμανοί, τι περιμένεις” της απαντάω, και ψάχνουμε ένα μέρος να την αράξουμε για λίγο και να πιούμε ένα δεύτερο καφεδάκι. Λίγο το ότι έχει ψιλο-συννεφιάσει, λίγο το ότι ανεβήκαμε σε υψόμετρο, έχει ωραία δροσούλα. Πίνοντας το καφεδάκι μας συζητάμε για το που θα κάνουμε στάση για φαγητό. Αποφασίζουμε να βγούμε λίγο εκτός πορείας και φάμε στο Γαλαξίδι.

[npat]

2

http://npat.smugmug.com/photos/147976516-O.jpg

[npat]

3

http://npat.smugmug.com/photos/147978253-O.jpg

[npat]

4

http://npat.smugmug.com/photos/147978423-O.jpg

[npat]

5

http://npat.smugmug.com/photos/147977262-O.jpg

[npat]

6

http://npat.smugmug.com/photos/147978111-O.jpg

[npat]

Σε λίγο ξεκινάμε από Αράχωβα, περνάμε τους Δελφούς---και τον σχετικό χαμό με λεωφορεία και τουρίστες---και με πολύ χαλαρούς ρυθμούς (συνεπιβάτης γαρ) κατεβαίνουμε προς την παραλία. Η διαδρομή είναι όμορφη, ο δρόμος στριφτερός (αλλά σχετικά γρήγορος), οπότε πριν καλά-καλά το καταλάβουμε φτάνουμε στο Γαλαξίδι με το οδόμετρο να γράφει 222. Ξεπεζεύουμε στο λιμανάκι και περπατάμε προς αναζήτηση τροφής. Καθόμαστε τελικά σε ένα εστιατόριο (ονόματι “Μπάρκο”) και παραγγέλνουμε δύο κυρίως πιάτα και δύο ορεκτικά. Από αυτά το ένα πιάτο και το ένα ορεκτικό χάνονται κάπου μεταξύ σερβιτόρου και κουζίνας. Κατ' ανάγκη, λοιπόν, μια και δεν θέλουμε να χάσουμε άλλο χρόνο, το γεύμα είναι λιτό---αλλά δεν πειράζει: Θα επανορθώσουμε στο δείπνο. Προς τιμήν της πάντως η εστιάτορας, ως αποζημίωση για το λάθος της, μας κέρασε το γεύμα.

[npat]

7

http://npat.smugmug.com/photos/147980166-O.jpg

[npat]

8

http://npat.smugmug.com/photos/147979016-O.jpg

[npat]

9

http://npat.smugmug.com/photos/147978840-O.jpg

[npat]

10

http://npat.smugmug.com/photos/147978637-O.jpg

[npat]

Παραλίγο χορτασμένοι, ξεκινάμε με κατεύθυνση την Άμφισσα (γνωστή και ως Σάλωνα---εκεί που σφάζουν αρνιά) και από εκεί προς Γραβιά, 30 χιλιόμετρα βορειότερα. Η Άμφισσα απέχει από το Γαλαξίδι άλλη καμιά 30αριά χιλιόμετρα. Λίγο πριν την Άμφισσα ανάβει το λαμπάκι της ρεζέρβας (έχοντας φουλάρει το πρωί στην Αθήνα). Από την Άμφισσα και μετά η διαδρομή είναι ορεινή-ανηφορική και γρήγορα το τοπίο γίνεται Aλπικό και απλά πανέμορφο: καταπράσινα λιβάδια και πλαγιές με έλατα. Στα αριστερά μας (δυτικά) υψώνεται η Γκιώνα, ανατολικά ο Παρνασός. Ο δρόμος έχει πολλές στροφές αλλά σε γενικές γραμμές το οδόστρωμα είναι καλό και η χάραξη αξιοπρεπής, παρ' όλα αυτά κρατάμε πολύ χαλαρούς ρυθμούς για να απολαύσουμε την φύση γύρω μας. Καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα περίπου μετά την Άμφισσα αρχίζει η κατάβαση προς την Γραβιά. Δέκα χιλιόμετρα παρακάτω μπροστά και δεξιά μας ξεπροβάλει το ιστορικό χωριό. Κάνουμε μια σύντομη στάση για ξεμούδιασμα και ένα τσιγαράκι, βγάζουμε και μερικές φωτογραφίες.

[npat]

11

http://npat.smugmug.com/photos/147981294-O.jpg