Χθεσινοβραδινές απο το νοσοκομείο Πρέβεζας...
Βλέπω στην είσοδο δύο ασθενοφόρα μόλις έχουν έρθει, κόσμος έξω, αναταραχή, κινητά, απανωτά τσιγάρα.
Βρίσκω ένα παιδί που νοσηλεύεται με εξαρθρωμένο ώμο (είχε "φύγει" πριν δυο μέρες με ένα CBR κοντά στην Παργα - το CBR κομμάτια αυτός τη γλύτωσε με τον ώμο ας είναι καλά ο εξοπλισμός).
Μου λέει οτι έχουν φέρει 2 μοτοσυκλετιστές, μάλλον χτύπησαν με αυτοκίνητο, δεν πρέπει να φόραγαν κράνη, δε ξέρει κι αυτος καλά. Δεν προσπαθώ να μάθω περισσότερα, δυστυχώς αυτά στην επαρχία και τέτοιες μέρες είναι συνηθισμένα.
Το σοκ ήρθε όταν έφευγα... Που είδα τους νοσηλευτές του ΕΚΑΒ να ξεπλένουν τα αίματα απο τα φορεία και το πατωμα του ασθενοφόρου.
Τα 14 χιλιόμετρα του σκοτεινού επαρχιακού δρόμου μέχρι το σπίτι μου φάνηκαν ατελείωτα - δεν μπορούσα να ανοίξω το γκάζι πάνω απο τα 60.
Μακάρι να είναι καλά τα παιδιά και ποτέ ξανα