Άλλο ένα απόγευμα στο γραφείο μπροστά στην οθόνη που πάλλετε και μοχθεί να κρατήσει τα μάτια μου εστιασμένα πάνω της…άδικος κόπος …όταν το μυαλό πετάει και η φαντασία τριγυρνάει καμία φυσική δύναμη δεν δύναται να λειτουργήσει……..
Εσύ είσαι απέναντι μου και με κοιτάς, παρά τα χρόνια σου ….όλο ρυτίδες είσαι….με κοιτάς πίσω από το τζάμι πονηρά …μου υπόσχεσαι μια διαδρομή γεμάτη περιπέτεια, ένταση…ένα ξύπνημα που ξέρω ότι θα γίνει από τη στιγμή που θα ανέβω πάνω σου. Μερικές φορές νιώθω τόσο εγωιστής, ενώ εσύ μου ζητάς τόσα λίγα εγώ στα ζητάω όλα….ανάταση…ενέργεια…καθαρότητα …αδρεναλίνη…χαρά. Αισθάνομαι τυχερός που σε γνώρισα , που πήρα απόφαση να σου μιλήσω εκείνο το απόγευμα που ήσουν στην έκθεση…αν και άσχημη ήσουν πανέμορφη στα μάτια μου. Από την μέρα εκείνη, παρά της συμβουλές των ΑΛΛΩΝ ότι είσαι περιττή και δεν ταιριάζεις πια στην ηλικία μου και στη θέση μου, έμαθα να ταξιδεύω μαζί σου πέρα από τα όρια του εφικτού και πέρα από τα όρια του μυαλού.
Είσαι η απόδραση μου από την ένταση…από το στρες και το άγχος έστω και αν για είναι μόνο για 5 λεπτά.
Σε ευχαριστώ....που με έχεις κάνει καλύτερο άνθρωπο....ΑΧ
:a1: 
Απάντηση με παράθεση
