Το Σεπτέμβριο κλείνουν 8 χρόνια.
8 χρόνια από το καλοκαίρι που έμαθα ότι επιτέλους πέρασα σε ένα ΑΕΙ που θα μ' ενδιέφερε να παρακολουθήσω...
8 χρόνια από το Σεπτέμβρη που ανέβηκα με τον πατέρα μου να βρούμε σπίτι (εκείνη τη μέρα που έγινε ο σεισμός)...
8 χρόνια από το ξεκίνημα μιας πανέμορφης φοιτητικής ζωής που κράτησε 4,5 χρόνια...
Και τώρα;
Η τύχη (?) μ' έφερε σε μια από τις μεγάλες εταιρίες της Ελλάδας, αρχικά για χαβαλέ και χαρτζιλίκι και τώρα όπως φαίνεται εδώ και 2 χρόνια για καριέρα, αφού ασχολούμαι με το αντικείμενο που σπούδασα σε αρκετά σοβαρή θέση.
Είμαι όμως σε καλό δρόμο; Στις καθημερινές πλέον ταβανοσκοπήσεις η φυγή τριγυρίζει όλο και συχνότερα στο μυαλό μου. Πίσω στην πόλη που μεγάλωσα και στη δουλειά που με περιμένει (ως πότε άραγε; ) ή σε άλλη δουλειά; Αλλού στην Ελλάδα; Ή και εκτός;
(συνεχίζεται... )