Ιστορία δρόμου νο1.
Την Πέμπτη βράδυ πηγαίνω μ'ένα φιλαράκι στην Αρχιτεκτονική στον Ν.Κόσμο για μπυρίτσα και ροκιές.
Πίνουμε από μια μπύρα ο καθένας και τραβάμε με τα παπιά για σπίτια μας.Σ΄ένα φανάρι με λέει:
-Δε πάμε καμιά βόλτα Πανεπιστημιούπολη?
-Πάμε, του λέω.
Μπαίνουμε Πανεπιστημιούπολη...βολτάρουμε...κάποια στιγμή έστριψα λάθος και κατέληξα σε μια αλάνα με χαλίκια και δίπλα της ένα δασάκι.Πάω να γυρίσω,βλέπω στα δεξιά μου ένα βουναλάκι από χώμα.
"Θα περάσω από πάνω με το παπί" σκέφτομαι, τώρα γιατί το σκέφτηκα...δε ξέρω...γενικά μου κατεβαίνουν κάτι τέτοιες μαλακίες στο μυαλό...
Πάω να περάσω....γκαπ!βρίσκει το πεντάλ του φρένου (υπήρχε και λίγο τσιμέντο κρυμμένο!)
και παραλίγο να πέσω.
Γυρνάω πίσω...ρε γαμημένο θα σε περάσω...έτσι κ έγινε κατά τας γραφάς...
Ενα χαμόγελο ΝΑ ο Μπάμπης!
Μετά βλέπω το σκοτεινό δασάκι, ε εκεί δεν το πολυσκέφτηκα. Όρμηξα στο δασάκι, να οι ανηφοριές, να οι κατηφοριές, να τα περάσματα ανάμεσα στα δέντρα....
έκανα σα μικρό παιδί!
γούσταρε κ ο φίλος μου που είχε παλιότερα μικρή εμπειρία από βουνά...ένα γύρο έκανε αυτός στο πιστάκι,2 έκανα εγώ στον ίδιο χρόνο!
Γυρνάμε..."Γιώργο θέλω χώμα" να του λέω..."θέλω χώμα! θέλω εντούρο!"...μου έγινε έμμονη ιδέα....
Ιστορία δρόμου νο2.
Πάω σήμερα το μεσημεράκι στη Γρ.Λαμπράκη στον Πειραιά (σ.σ. μένω Αθήνα κέντρο) για μια δουλειά(πάλι με το παπί)...με το τζινάκι...που να ξερα...
Φτάνω Γρ.Λαμπράκη με ψιχάλα, κάνω τη δουλειά κ πάω να φύγω
"σιγά μη βρέξει λέω"...που να ξερα...
Χάθηκα μετά στον Πειραιά (τι μαλάκας θεέ μου...), άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς...να χω γίνει παπί πάνω στο παπί...
σταματάω κάπου να πέσει λίγο η βροχόπτωση, μετά από κανά τέταρτο ξεκίνησα...με ψιλόβροχο...
μετά από λίγο να σου παλι βροχή....
"δε γαμιέται, προχωράω"...έτσι κ έγινε κατά τας γραφάς...
Πιάνω Πειραιώς με το νερό να'χει φτάσει στ'@@, "ρίξε κι άλλο" να λέω μέσ από από κράνος...ο καλός Θεούλης μ'άκουσε και άρχισε να ρίχνει τον Ειρηνικό...
Να χει γίνει η Πειραιώς σαν παραπόταμο του Πηνειού...αλλά το μουλάρι εκεί...να προχωράω...
κάποια στιγμή πάω να περάσω ένα αμάξι από δεξιά...βαθαίνει το παπί...και σταματάει....το τραβάω στο πεζοδρόμιο ή μάλλον καλύτερα το ανέβασα στη στεριά...μίζα...τίποτα...μίζα...μανιβελιά...έπιασε...
τέρμα γκάζι για να καθαρίσει το σύστημα...1-2 λεπτά στο ρελαντί...αλλά που να πάω?
Αριστερά λίμνη Πειραιώς,πίσω μία από τα ίδια,δεξιά φράχτης...μπροστά κατεστραμμένο πεζοδρόμιο...χτύπα κι άλλο...θα τ'αντέξω....
Τραβάω προς το κατεστραμμένο πεζοδρόμιο...κ αρχίζω να μετακινώ πέτρες και τσιμέντα...και να γουστάρω ο μαζόχας ρε παιδιά!...
Προσπερνάω το εμπόδιο...μπαίνω λίγο πιο κάτω στο "Πειραϊκό" ρέμα, προχωράω...να σου πάλι να βαθαίνει...να σηκώνομαι όρθιος στο παπί...να τρώω τη βροχή σ'όλο μου το κορμί...και να γουστάρω ο μαζόχας ρε παιδιά!...
να προσπερνάω όρθιος αυτοκίνητα και μηχανές...που να σταματήσω?το παπί να έχει ψιλομπουκώσει...άμα σταματήσω την έκατσα...μπαίνω Κων/πόλεως μία από τα ίδια...
Μπαίνω σπίτι, πετάω όλα τα ρούχα στο πάτωμα...να τουρτουρίζω...και...
Ενα χαμόγελο ΝΑ ο Μπάμπης!
Συμπέρασμα:θέλω χωμάτινες φλαταδούρες, ρυάκια, ποτάμια,χαράδρες, απότομες ανηφόρες,βράχους, άμμο...
ΘΕΛΩ ΕΝΤΟΥΡΟ!!!
τα είπα, τα βγαλα από μεσα μου, σας ευχαριστώ που με ανεχτηκατε και είμαι σίγουρος πολλοί από σας καταλαβαίνετε πως νιώθω...
Απάντηση με παράθεση
