Βαθμός ελέγχου, επιλογή σου

[road spirit]

Σε ένα σπορ του οποίου η έλξη που αυτό ασκεί είναι χτισμένη γύρω από τη ταχύτητα ή το μύθο για τη ταχύτητα… ένα σπορ όπου οι τύποι που θαυμάζουμε είναι αυτοί «που πάνε γρήγορα», πιο γρήγορα από όλους τους άλλους, όπου γήινα μηχανήματα φαντάζουν «πύραυλοι», όπου ακόμα και αυτά που φοράμε σκοπό έχουν να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο που συνδέεται με αυτή τη ταχύτητα… ε, είναι δύσκολο να πεις ότι όλα δεν γίνονται για αυτήν…
Είναι το μέτρο σύγκρισης και η φήμη του γρήγορου που θέλουμε να μας περιβάλει…

Ένα πόρισμα, ένα στοιχείο που μπορεί να επαναλαμβάνουμε συχνά στον εαυτό μας - σε ένδειξη πίστης περισσότερο, και όχι σαν επιχείρημα – είναι ότι η ταχύτητα είναι «κακό πράμα»… Είναι ο μπαμπούλας που παραμονεύει να μαζέψει όποιον το παρακάνει και ξεπεράσει το όριο. Και το χρησιμοποιούμε για να δείχνουμε αυτοσυγκράτηση.

Και όμως, είναι φορές που κάτι τέτοιο δε συνάδει με την εμπειρία, με όσα βλέπουμε γύρω μας… Για παράδειγμα, μπορεί να ακούσουμε για αναβάτες που θα φάνε τα μούτρα τους πηγαίνοντας σιγά, πολύ σιγά, και χωρίς να προκαλούν τη τύχη τους. Ρε, ακόμα και εγώ έπεσα σταματημένος και έσπασα το πόδι μου – και δεν θέλω γέλια, όποιος νομίζει ότι μπορεί να κρατήσει με τον ένα τετρακέφαλο, 200 κιλά που έχουν γύρει μάλλον πολύ, τότε να πάει να γίνει σφίκτερμαν, να κοντράρει το Πύρο γιατί αλλιώς μάλλον χαραμίζεται …

Αντίστοιχα, μπορεί να ξέρουμε άτομα που πάνε διαβολεμένα γρήγορα, πολύ συχνά, για πολύ καιρό, για όσο καιρό τους ξέρουμε, μα που ποτέ δε πέφτουν.

Τι συμβαίνει τότε?

Όλοι λαμβάνουμε ένα ρίσκο τη στιγμή που καβαλάμε τη μηχανή, τη στιγμή που πατάμε τη μίζα… Ένα ελάχιστο. Έστω και αν υπάρχουν απόψεις που διαφοροποιούνται εν μέρει (αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης).
Τώρα, όσοι ανεβάζουν ταχύτητα σκόπιμα, συνειδητά, υιοθετούν αυτόματα ένα μεγαλύτερο βαθμό ρίσκου. Εν γνώσει τους τα βάζουν με τους νόμους πιθανοτήτων, σε ένα παιχνίδι χαμένων… Γιατί, στατιστικά, όσοι καβαλάμε διαρκώς και συστηματικά, θα τη πάθουμε… στάνταρ… έτσι λένε, σωστά?

Ίσως όμως κοιτάμε σε λάθος σημείο. Ίσως, απλά μπορεί λέμε, η ταχύτητα αυτή καθαυτή από μόνη της, να μην είναι η αιτία του κακού. Τουλάχιστον, όχι έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο κόσμος συνήθως, όχι έτσι σκέτα, «η ταχύτητα». Είναι ο βαθμός ελέγχου που μπορεί να ασκήσει ο αναβάτης σε δεδομένες συνθήκες, μεταξύ άλλων. Εκεί είναι το θέμα.

Μπορεί να το δούμε σε οποιαδήποτε βόλτα. Το επίπεδο του ελέγχου. Ή … το χάσιμο του.

[road spirit]

Το σενάριο είναι κλισέ και νομίζω ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, το έχουν δει. Συνάντηση με τη παρέα σε γνωστό σημείο για την αφετηρία της βόλτας προς Επίδαυρο, Ρώσο, Μπράλο… Μετά από λίγο φτάνει το στροφιλίκι στη διαδρομή την καλή … και ο ρυθμός ανεβαίνει σταδιακά. Τότε, εν μέσω μοτοσικλετιστής συναδελφικότητας (η οποία τη στιγμή εκείνη μεταμορφώνεται σε εγωιστική μανία επίδειξης ανωτερότητας) και οδηγικής ευχαρίστησης με αρκετό περιτύλιγμα αδρεναλίνης, ανακαλύπτεις ότι κάπου στο ενδιάμεσο ξέχασες αυτό το οποίο, πριν ξεκινήσεις, υποσχέθηκες να το έχεις συνέχεια στο μυαλό σου… Σύνεση και αυτοπειθαρχία …
Συμβαίνει σιγά σιγά. Λίγο εδώ, λίγο στην επόμενη καμπή, κάποια στιγμή ο ρυθμός έχει ανέβει παραπάνω από «σβέλτα» και κάπου εκεί βρίσκεσαι σε άλλο επίπεδο συνείδησης… Αυτό που δημιουργείται όταν κινείσαι σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο τόσο γρήγορα που οι εγκεφαλικές συνάψεις λειτουργούν απαιτητικότερα, ταχύτερα, ξεπερνώντας την υπολογιστική χωρητικότητα του συστήματος σου. Ως συνέπεια δεν απομένει απόθεμα φαιάς ουσίας για να επεξεργαστεί τα άλλα θέματα που περνάνε δίπλα σου, τις εικόνες, τις λεπτομέρειες έξω και γύρω από το δρόμο και πληροφορίες διάφορες εκείνη τη στιγμή. Άλλη διάσταση.
Όλοι έχουν βρεθεί εκεί, έστω μια φορά. Το ξέρεις γιατί ξαφνικά τα πάντα γύρω είναι διαφορετικά… Οι γραμμές που ακολουθείς δεν είναι καθαρές… Χρησιμοποιείς τα φρένα περισσότερο, κάνεις λάθη στο συγχρονισμό σου… Και σε αντίθεση με τη γρήγορη γεμάτη ροή α’ λα Ζεν οδήγηση – μια κατάσταση που όταν την πετύχεις σε ανταμείβει περισσότερο από κάθε άλλο σε αυτό το «σπορ», σαν ένα έπαθλο - βρίσκεσαι τώρα πιασμένος σε μια πάλη, στριμωγμένος σε μικρά κλάσματα του χρόνου ιδρώνοντας για να διορθώσεις λάθη…
Τα οποία σαν σε γεωμετρική πρόοδο φαίνεται να συμβαίνουν ταχύτερα, συχνότερα, και με μεγαλύτερη επίπτωση στους χειρισμούς σου… Πότε θα σταματήσεις? Η άλλοτε στρωτή οδήγηση σου έχει πάει περίπατο, το χαμόγελο μέσα από το κράνος έχει δώσει τη θέση του σε γκριμάτσες αγωνίας να παραμείνεις στο ρυθμό.

Αν δε σταματήσεις, κάπου θα το χάσεις, κάποια από τις επόμενες στροφές θα σου ΄ρθει πολύ πιο γεμάτη και γρήγορα από ότι θα έχεις αρχικά υπολογίσει, και αν όχι, τότε μπορεί και απλά να έχεις σταθεί τυχερός μέχρι το τέλος. Για να υποσχεθείς τότε, όταν θα βγάζεις το κράνος και το χέρι τρεμάμενο θα αναζητά τα τσιγάρα στη τσέπη του μπουφάν, ότι δεν θα το ξανακάνεις, όχι κατά αυτό τον τρόπο,.

Έχει να κάνει με επιλογή. Δική σου…
Όταν παίρνεις ένα προκλητικό δρόμο – προκλητικό από όποια άποψη θες, δεν έχει σημασία – υπάρχει ένα συγκεκριμένο, γνωστό σε σένα επίπεδο ελέγχου που μπορείς να ασκήσεις… Όχι για μία στροφή, ούτε για ένα κομμάτι του δρόμου. Για όλο το δρόμο, για το σύνολο της διαδρομής. Κάποιες μέρες, ο έλεγχος που ασκείς είναι απόλυτα δικός σου. Επιλέγεις να μείνεις με άνεση εντός του προσωπικού σου ορίου, εντός της δικής σου περιοχής ικανοτήτων, ένα σύνολο ικανοτήτων που κατέχεις συνειδητά, χωρίς αμφιβολία. Κάποιες άλλες μέρες, ίσως να επιλέγεις να πιέσεις τα όρια σου, να τα φτάσεις στα περιθώρια της γνωστής περιοχής ικανοτήτων σου… Ξέρεις τι είναι πιο εκεί έτσι? Άγνωστη περιοχή … και εκεί, πιο εκεί, δεν χωράνε παρομοιώσεις με … εξερευνητές και ηρωικούς πρωτοπόρους. Σε άγνωστη περιοχή, ο βαθμός ελέγχου που ασκείς σταδιακά μειώνεται μέχρι να τον πάρει ο διάολος. Βιαστικά και απότομα, όπως ακριβώς θα περίγραφε κανείς τον τρόπο οδήγησης σου εκείνη τη στιγμή.

Λοιπόν, υπάρχει μια προβλεψιμότητα σε αυτό. Ο καλός αναβάτης, θα παραμείνει εντός της περιοχής του και δεν θα ζήσει τέτοιες στιγμές. Έχει ομαλή ροή, σαν ένα με τον δρόμο. Μπορεί να φτάσει κοντά στο όριο, αλλά θα είναι στην «από εδώ πλευρά» του ορίου.

Να μπορείς να αναγνωρίζεις που είναι η διαχωριστική γραμμή. Η οποία δεν είναι ίδια για όλους. Η οποία σαφώς και δεν εξαρτάται μόνο από τις ικανότητες σου. Εξαρτάται από τη ψυχολογία σου εκείνη τη μέρα. Αλλού βρίσκεται όταν είσαι εντάξει και αλλού όταν έχεις τις μαύρες σου. Αλλού είναι την Κυριακή με 50 νοματέους κοντά και γύρω σου, και αλλού τη Τετάρτη όταν στη στροφή θα είσαι μόνος σου.
Αν θες να πιέσεις τα όρια σου, να προσεγγίσεις τα σύνορα της γνωστής περιοχής σου και σαν επεκτατικός οργανισμός που είσαι να προσπαθήσεις – συνειδητά – να τα διευρύνεις, να γίνεις καλύτερος, γρηγορότερος, διάλεξε άλλο στίβο. Διάλεξε μια πίστα, άσε το δρόμο για άλλα.

Τελικά, το θέμα δεν είναι η ταχύτητα, έτσι σκέτα. Το θέμα είναι να έχεις τον έλεγχο. Να κάνεις την επιλογή. Του πού, του πότε, του πώς. Κάθε φορά που βάζεις μπρος, κάνε την επιλογή σου.

[road spirit]

Αφορμή για τα παραπάνω στάθηκαν μερικά πρόσφατα θρεντ. Από τα στραβά… από εκείνα που σκόπιμα δεν μπαίνω να διαβάζω μερικές φορές. Επίσης, κάποιες σκέψεις που έκανα όταν τελικά δεν πήγα τη σημερινή Κυριακάτικη βόλτα στο Ρώσο… Όπως αποφεύγω γενικότερα τέτοιες κυριακάτικες βόλτες, σε τέτοιες «καλές» διαδρομές. … Όταν λίγο νωρίτερα έλεγα στο Βαγγέλη αυτό ακριβώς που συνέβη στην Επίδαυρο, λες και το ήξερα, χωρίς όμως να έχω μπει μέχρι εκείνη τη στιγμή στο φόρουμ, χωρίς να έχω διαβάσει το θρέντ…

Βασίστηκα σε παλιό άρθρο του sport rider (2003), σε κάποια σημεία απλά μετάφρασα στεγνά, σε κάποια πρόσθεσα δικά μου σχόλια και σκέψεις…Προσπάθησα να κρατήσω τη κεντρική ιδέα, αλλά όσο και να το διαφοροποίησα, το ρεζουμέ είναι για μένα τόσο απλό, που δεν έβγαινε αλλιώς…

[npat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από road spirit
Επίσης, κάποιες σκέψεις που έκανα όταν τελικά δεν πήγα τη σημερινή Κυριακάτικη βόλτα στο Ρώσο… Όπως αποφεύγω γενικότερα τέτοιες κυριακάτικες βόλτες, σε τέτοιες «καλές» διαδρομές.

Ρε φιλαράκι, μπορούσες να κάνεις την κότα και χωρίς να γράψεις ολόκληρη έκθεση Κυριακάτικα... πως την έχεις δει δηλαδή?



Σοβαρά τώρα, πολύ σωστά τα λες.

Μπορεί πολύ απλά κάποιος να συνοψίσει λέγοντας ότι το θέμα είναι: "Να το πας και να μην σε πάει". Αν όλοι μας το καταλαβαίναμε αυτό θα ήταν πολύ καλύτερα. Καθώς επίσης και αν καταλαβαίναμε ότι, αν και μερικές φορές η βόλτα μοιάζει με βίντεο γκέιμ, σ' αυτό το παιχνίδι έχεις ένα κανονάκι μόνο και ένα δεκάρικο. Μαγκιά είναι να μπορείς να πεις "παιδιά τραβάτε μπροστά, εγώ θα συνεχίσω με τον ρυθμό μου". Μαγκιά είναι να μην χρειάζεται να αποδείξεις ότι είσαι άντρας αγνοώντας τα σημάδια που σου λένε "φίλε δε σε παίρνει, χαλάρωσε".

Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, καλύτερα θα ήταν να μην καβαλάει μοτοσυκλέτα. Αξιοζήλευτος μηχανόβιος δεν είναι αυτός που οδηγεί γρήγορα, αλλά αυτός που οδηγεί και θα οδηγεί για πολλά χρόνια...

[devil's animal]

Γιαννη, εχεις (εχετε) πολυ δικιο.

ολα ειναι θεμα επιλογων τελικα.

[Ταξιδευτής]

Αρχικά δημιουργήθηκε από road spirit
......

Xιλια ΜΠΡΑΒΟ ρε Γιανναρε!!!!! :a19: :a19: :a19:
Τα λες ΑΠΟΛΥΤΑ σωστα...

Οταν ακουω για βολτες σε γνωστα "πιστακια" με καλο καιρο κλπ, μενω μακρυα η αν παω φροντιζω να μεινω πισω. Προφανως γιατι ειμαι κουλαδι, αλλα και προφανως για ολα οσα αναφερεις παραπανω...
Καλυτερα να με λενε κοτα και να με περνανε ολοι απο πανω παρα στο χωμα...

Ολοι μας εχουμε καποια ορια: στο δημοσιο τα σεβομαστε και (αν μπορουμε/θελουμε) στην πιστα τα σπρωχνουμε παραπερα.
Μαζι σου σε ολα! Μπραβο και παλι μπραβο!!!

[filipp0s]

Γιάννη... σωστός!

Μπράβο για το thread!

[Chris_Cb1300]

Ο καθένας μας έχει επιλογές αλλα κ τα όρια του...Άλλος νιώθει άνετα στα 120 άλλος στα 180 κ άλλος γουστάρει στα 270!!Καλό θα ήταν να βγαίνανε όμοια μηχανάκια βόλτα ώστε να μην υπάρχουν μεγάλες διαφορές...Εγώ βγαίνω βόλτα με φαιριγκάτα μηχανάκια κ χτυπιέμαι όχι για να τουσ φτάσω αλλα για να τους βλέπω απο μακρυά.....Αποτέλεσμα να κινδυνεύω σε χλμ που δεν είναι επιλογή μου κ καταληγω να τους γράφω στα @@ μου..Το μηχανάκι μου έχει τελικές αλλα τρώς πολύ ξύλο απο τον αέρα που σε κάνει να κουράζεσαι κ να μην ευχαριστιέσαι τιποτα..Στο φινάλε ήμαστε σε δημόσιο κωλόδρομο όπου οδηγάει ο οποιοσδήποτε μ@@@@@ς..Να γινόμαστε καλύτεροι βάση τα δικά μας κριτήρια κ όχι των άλλων..

Υσ. Να θυμίσω την υπογραφή συναδέλφου-Ο χεράς φτάνει πρώτος,ο κουλός φτάνει πάντα!!

[apav]

[el_hymador]

+1

Πιστευω οτι εχει συμβει σε ολους μας.

Συμφωνω στο οτι η μεγιστη μοτοσικλετιστικη απολαυση σε δημασιο δρομο, ειναι να βρεις ενα τεμπο σβελτο και να ''ρεεις'' στην διαδρομη βαση φυσικα των δυνατοτητων σου.

[Gandalf dr685sm]

Αξιοζήλευτος μηχανόβιος δεν είναι αυτός που οδηγεί γρήγορα, αλλά αυτός που οδηγεί και θα οδηγεί για πολλά χρόνια...

Πολύ σωστή ατάκα ... και συμπληρώνω στο τέλος της φράσης την λέξη "ακέραιος".

Για το θέμα επιλογή ελέγχου. Είναι θέμα φαιάς ουσίας,... γιατί τον δεξι καρπό μόνο αυτή μπορει να τον συγκρατήσει. Διαφορετικά οτι και να ειπωθεί , όσο καλογραμμένο και να είναι , αν δεν υπάρχει αυτή... την μιά το σκεφτόμαστε και το διαβάζουμε... και την άλλη το ξεχνάμε.

Για μένα έλεγχος είναι το να έχω στο μυαλό μου συνέχεια την εικόνα της κόρης μου που με περιμένει... οπότε και θα χαρώ την βόλτα μου όσο μπορώ, αλλά απο την άλλη δεν θα ρισκάρω ανούσια και χωρίς σκέψη την ζωή μου και κατά επέκταση την μνήμη αυτού του προσώπου.


Gandalf

[sober]

Γιαννη..απλα...

:a19: :a19:

[tamar]

Αρχικά δημιουργήθηκε από npat
Αξιοζήλευτος μηχανόβιος δεν είναι αυτός που οδηγεί γρήγορα, αλλά αυτός που οδηγεί και θα οδηγεί για πολλά χρόνια...

Σοφά λόγια...

[tai]

ρε τι καλά που θα ήταν να τα θυμόμαστε αυτά στην καύλα επάνω!!
πόσοι φίλοι θα ήταν ακόμα εδω

[gousgoun_69]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Chris_Cb1300
Ο καθένας μας έχει επιλογές αλλα κ τα όρια του...Άλλος νιώθει άνετα στα 120 άλλος στα 180 κ άλλος γουστάρει στα 270!!Καλό θα ήταν να βγαίνανε όμοια μηχανάκια βόλτα ώστε να μην υπάρχουν μεγάλες διαφορές...Εγώ βγαίνω βόλτα με φαιριγκάτα μηχανάκια κ χτυπιέμαι όχι για να τουσ φτάσω αλλα για να τους βλέπω απο μακρυά.....Αποτέλεσμα να κινδυνεύω σε χλμ που δεν είναι επιλογή μου κ καταληγω να τους γράφω στα @@ μου..Το μηχανάκι μου έχει τελικές αλλα τρώς πολύ ξύλο απο τον αέρα που σε κάνει να κουράζεσαι κ να μην ευχαριστιέσαι τιποτα..Στο φινάλε ήμαστε σε δημόσιο κωλόδρομο όπου οδηγάει ο οποιοσδήποτε μ@@@@@ς..Να γινόμαστε καλύτεροι βάση τα δικά μας κριτήρια κ όχι των άλλων..

Υσ. Να θυμίσω την υπογραφή συναδέλφου-Ο χεράς φτάνει πρώτος,ο κουλός φτάνει πάντα!!

Ευχαριστώ...