Βόλτα στο Σουφλί

[dimokritos]

Το Σάββατο και Κυριακή 10-11/11/07, ο Παντελής (stavrouliasp, BMW 1100GS), ο Νίκος (Fazer 600) και εγώ (Κωστής, KLE) από Καβάλα, πήγαμε μια βόλτα στο Σουφλί και πιο συγκεκριμένα στο χωριό της Δαδιάς. Θα μας ακολουθούσε και ένας ακόμα φίλος με το V-Strom του αλλά τελευταία στιγμή δεν τα κατάφερε. Θα φιλοξενούμασταν σε μια από της εγκαταστάσεις του Δασαρχείου της περιοχής.

Ο χάρτης της διαδρομής. Με μαύρο σημειώνεται το aller, και με πράσινο το retour μεχρι να συναντήσει πάλι το μαύρο στην Αλεξανδρούπολη για πίσω.

[dimokritos]

foto 2

[dimokritos]

Δεν ξέρω αν θυμάται κανείς, ήταν το τριήμερο της απόλυτης κακοκαιρίας. Αέρας και βροχή στο μεγαλείο τους. Βέβαια η εκδρομή είχε προγραμματιστεί ανεξαρτήτων συνθηκών καιρού. Και πάνω που λέγαμε ότι ίσως να γλυτώσουμε την βροχή στον πηγεμό, με το που βγήκαμε στον δρόμο να φορτώσουμε τις μηχανές και να ξεκινήσουμε, κατά τις 9:00, άρχισε το ψιλόβροχο... Αμέσως φορέσαμε τα αδιάβροχα εγώ και ο Παντελής και ετοιμαστήκαμε για την μάχη με τα σύννεφα…

Στην φωτογραφία είναι ο Νίκος στα αριστερά τη στιγμή που φοράει τις ωτοασπίδες του (πολύ θόρυβο αυτό το Fazer :P), και εγώ δεξιά να παλεύω με τους ιμάντες για να δέσω την τσάντα.

[dimokritos]

Εδώ ο Παντελής με τα χιλιάδες ρούχα που φοράει, σχεδόν ετοιμοπόλεμος.

[dimokritos]

Και το δικό μου ταπεινό μηχανάκι…

[dimokritos]

Μέχρι να φτάσουμε στην Ξάνθη τα πράγματα ήταν αρκετά καλά όσον αφορά τον καιρό. Άλλοτε ψιχάλιζε, άλλοτε σταματούσε. Περνώντας όμως έξω από την Ξάνθη, οι συνθήκες άλλαξαν άρδην. Μας πιάνει μια βροχή και να κατεβάζει από πάνω καρέκλες και πολυθρόνες μαζί. Τέτοιο νερό, καιρό είχα να δω. Με ταχύτητες κοντά στα 50km/h (!!!) και με ορατότητα ούτε 100 μέτρα λόγω του νερού, τρείς τρελοί ταξίδευαν. Ευτυχώς τα αδιάβροχα έκαναν καλή δουλειά και δεν πέρασε σταγόνα μέσα. Για τον Νίκο, αυτό το ανέλαβε το fairing του. Στην Εγνατία το νερό να λιμνάζει στους 2 πόντους σχεδόν από τον κατακλυσμό. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν είχαμε κουπιά μαζί μας, θα πηγαίναμε πολύ πιο γρήγορα…

Φυσικά αυτό δεν μας χάλασε την διάθεση. Ίσα ίσα μας άρεσε κιόλας. Φωτογραφίες από τον κατακλυσμό του Νώε δεν υπάρχουν γιατί αν σταματούσαμε θα μας έπαιρνε ο ποταμός . Σε όλη τη διαδρομή μόνο μια μοτοσικλέτα συναντήσαμε, ένα 636, εκεί έξω από την Ξάνθη και χαιρετηθήκαμε σε κλίμα συμπόνιας και αλληλοϋποστήριξης.

Κάποια στιγμή μπαίνοντας στον αυτοκινητόδρομο για Αλεξανδρούπολη, έχασα το μπροστινό στη στροφή και μερικά χρόνια από τη ζωή μου, αλλά ευτυχώς χωρίς δυσάρεστες συνέπειες.

[dimokritos]

Το fazer του Νίκου επειδή κάποιες στιγμές παραπονιόταν να πηγαίνει μέχρι 140 (ΚLE limit) στον αυτοκινητόδρομο, έπρεπε να τρέξει λίγο. Προπορεύτηκε για λίγο και σταμάτησε για να μας περιμένει και να μας φωτογραφήσει. Αυτό το άτιμο όμως το φορτηγό στο βάθος, του χάλασε τα σχέδια γιατί εγώ με τον Παντελή καθώς το προσπερνούσαμε, περάσαμε μπροστά από τον Νίκο.

[dimokritos]

Καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ο αέρας ήταν απίστευτα δυνατός. Φυσικά εγώ μόνο ίσια δεν μπορούσα να πάω. Ο Παντελής σε αρκετά καλύτερη μοίρα από μένα με το μαστόδοντό του, και ο Νίκος άρχοντας. Μόνο καφέ δεν έπινε, με τη μουσικούλα του… κύριος.

Σε μια ακόμα στάση για να βγάλω το πάνω αδιάβροχο μπας και βελτιωθεί η κατάσταση. Μπα, ψόφια πράγματα…

[dimokritos]

Στάση για ανεφοδιασμό και λίγο ξεμούδιασμα μετά την Αλεξανδρούπολη πηγαίνοντας για την Δαδιά.

[dimokritos]

Φτάνοντας στην Δαδιά, μεσημέρι πια, καθίσαμε για ένα καφέ στο Εικοτουριστικό Κεντρο του χωριού. Μια πολύ ωραία εγκατάσταση με μικρά ενοικιαζόμενα δωμάτια και την αίθουσα του βίντεο για τα πουλιά. Από εκεί και πάνω είναι αυτό το υπέροχο δάσος της Δαδιάς και το παρατηρητήριο των όρνεων. Παρκάραμε λοιπόν τις μηχανές και γρήγορα για καφέ μήπως και ανασυνταχτούμε.

[dimokritos]

foto2

[dimokritos]

foto3

[dimokritos]

Βέβαιά, το να κάτσουμε είναι μια κουβέντα. Μας πήρε κανα 10λεπτο να βγάλουμε όλον εξοπλισμό. Και ειδικά ο Παντελής, που αν γινόταν πυρηνικός πόλεμος, αυτός θα επιβίωνε. Δεν πειράζει όμως, κάνει πολύ καλά. Κάθε τι που προσφέρει έξτρα προστασία σε περίπτωση πτώσης είναι παραπάνω από καλοδεχούμενο. Και για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα.. από τα δεξιά προς τα αριστερά, ο Παντελής, Ο Νίκος και εγώ.

Κάποια στιγμή, ενώ είχαμε κάτσει επιτέλους και έξω να κατεβάζει ό,τι έχει και δεν έχει, λέμε το ιστορικό… “Μάλλον το πάει για βροχή…” Πρέπει να ακουστήκαμε αρκετά…

[dimokritos]

Αφού φτάσαμε στο σπίτι, παρκάραμε τις κυρίες να ξεκουραστούν και αυτές λίγο και να πλυθούν.

[dimokritos]

Στο σπίτι του δασαρχείου με έκπληξη είδαμε ότι είχε τζάκι, και τα κρέατα που πήραμε μαζί, δεν θα πάνε άκλαφτα.