Φίλοι γεια σας,
Αφού λοιπόν μοιραζόμαστε εδώ τους προβληματισμούς μας, να μοιραστώ κι εγώ τον δικό μου με εσάς.
Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να κάνω ένα ταξίδι με τη μοτοσικλέτα εκτός συνόρων. Δε το έχω κάνει ποτέ. Πέρσι έκανα κάποιες πολύ δειλές σκέψεις να μπω στο καράβι, να διασχίσω την Αδριατική και να κάνω ένα ταξιδάκι στην Ευρώπη. Δε το έκανα και φέτος ούτε λόγος λόγω χρημάτων…
Μένω στην Κρήτη και φέτος θα πάω για Πάσχα στη Θεσσαλονίκη, (εκτός κι αν δω ότι θα βρέχει όλες τις μέρες οπότε θα το σκεφτώ). Μου περνά από το μυαλό από εκεί ένα ταξιδάκι 3-4 μέρες στην Κωνσταντινούπολη. Μάλλον βρέθηκε και η παρέα να μοιραστώ τη σέλα μου. Κάπου εδώ όμως συγκρούεται η λογική με το συναίσθημα. Πόσο λογικό είναι να κάνω κάτι τέτοιο από τη στιγμή που δεν έχω πληρώσει το χαράτσι στο σπίτι μου, μου ζητάει δανεικά ο συνταξιούχος πατέρας μου και έπονται μειώσεις και στη δουλειά μου ;