Γυρνώντας εχτές απο το ΔΣ στο σπίτι, βρίσκομαι κατά της 10,00 στην Πέτρου Ράλλη, καβάλα στο παπί.
Στο ύψος των ΤΕΙ, έχω πιάσει δεξιά, μιας και πηγαίνω αργά (50χλμ) λόγω της άπειρης πρόσφυσης που μου προσέφερε μετά απο βροχή η αξεπέραστη ελληνική άσφαλτος, για να μην εμποδίζω τους γρήγορους αλλά και γιατί σε 1χλμ θα στρίψω.
Και Ω! του θαύματος!
έγινε κατι εξερετικα σπάνιο και μοναδικό.
Μια χειρονομία απο την κυρία στο πεζοδρόμια, σαν χαιρέτισμα στον ταξιτζή που ήταν στην μεσαία λωρίδα,
έκανε το ταξί να έρθει κάθετα σχεδόν στον δρόμο,
προκειμένου να προλάβει να παρκάρει ΑΚΡΙΒΩΣ μπροστά στον πελάτη!
όπααα
ψυχραιμία πάνω απ'όλα
Πάμε λοιπόν στα δέοντα.
1ον πατάμε (μετριασμένα λόγο γλίτσας) το πισω φρένο
2ον αμέσως μετά, με τον ιδιο τρόπο το μπροστά
3ον βλέπουμε να μην μας παίρνει και ψάχνουμε δρόμο διαφυγής (προς την μεσαία λωρίδα)
4ον δεν κάνουμε απότομο ελιγμό προς τον δρόμο διαφυγής για να μην χάσουμε την πρόσφυση
αφού τα έκανα όλα σωστά ......................
γιατί είμαι κάτω .....
σούρνομαι...................
κυνηγώντας ενα παπί που βγάζει σπίθες.......
...........και ο γαμημένος ο προφυλακτήρας, είναι τόσο σκληρός???
με λιγα λόγια εχουμε και λέμε
αγρατσούνιστο κράνος (
λερωμένη η κορντούρα στην πλάτη
βρώμικο το παντελόνι (χάλια σου λεω, χάλια)
και ο ώμος τούμπανο απο την σύγκρουση του με τον προφυλακτήρα
το προστατευτικό του ώμου στο μπουφάν, δούλεψε αρκετά καλά, και τώρα μπορώ μετά απο αρκετό πάγο ενα παυσίπονο και με αρκετή ενόχληση να γράφω!
το κέρδος?
ευτυχώς ΜΟΝΟ (σχετικά) λίγο πόνο απο το χτύπημα στον εμπρός δελτοειδή, και μια στραβια σκάρα στο παπί.
καθαρή την βγάλαμε και πάλι(ένεκα το τρικαβαλο)
ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΕΊΜΑΣΤΕ ΑΟΡΑΤΟΙ!!!!
Απάντηση με παράθεση
