Ας μου επιτραπει να καταχραστω λιγο χωρο απο τον καθημερινο τοπο στον οποιο βρισκομαι, για ενα ανθρωπινο θεμα...
Η αλλη μεγαλη μου αγαπη (μεγαλυτερη θα ελεγα), εκτος της μηχανης, ειναι η ορειβασια.
Ειμαι εδω και χρονια μελος του Ε.Ο.Σ. Αθηνων, αν και δεν συμμετεχω συχνα στις εκδρομες του συλλογου, προτιμωντας εξορμησεις με μικροτερες ομαδες.
Χτες χαθηκαν 5 "συνοδοιποροι" μου, απο μια "κακια στιγμη".
Ο Φωτης (Βαρουξης) μαλιστα ηταν ΠΟΛΥ εμπειρος ορειβατης.
Δεν ηταν λαθος κανενος!
Και ιδιαιτερα του Δημητρη που ηταν αρχηγος της αποστολης.
Το βουνο ειναι σχετικα "ευκολο".
Ηταν απλως μια κακια στιγμη που χτυπησε την ομαδα.
Σαν κι αυτες απο τις οποιες κινδυνευουμε καθημερινα στους δρομους.
Θελω λοιπον να εκφρασω τα θερμα μου συλλυπητηρια προς τις οικογενειες των παιδιων που χαθηκαν, τοσο τα δικα μου αλλα φανταζομαι και των παιδιων του φορουμ, που σαν μοτοσυκλετιστες εχουν ιδιαιτερες ευαισθησιες σε τετοια θεματα.
Καλο ταξιδι, Φωτη, Φωτεινη, Αιμιλιε, Σπυρο και Νταϊανα!
Μας αφησατε λιγοτερους, λιγα μετρα μολις κατω απο την κορφη που πατησατε και φυγατε για για αλλες ψηλοτερες κορφες!
Με συντριβη ...
Χρηστος