Oικογενειακες υποχρεωσεις (δυστυχως με ιατρικο προβλημα της συζυγου)με οδηγησαν σε αποχη απο την μοτοσυκλετα για περισσοτερο απο εναν μηνα.Χθες λεω ας ανεβω ετσι για μια βολτα...Και ω του θαυματος η γνωστη θεωρια οτι εαν κατι το ξερεις το ξερεις για παντα κατερριφθη...Και τι εννοω...Στα πρωτα μετρα φοβηθηκα....Ενα αισθημα που ποτε αλλοτε δεν το ειχα νιωσει...Ναι φοβηθηκα....Τα αυτοκινητα,το περασμα αναμεσα τους,ακομα και την επιταχυνση της σε συγκριση παντα με το αυτοκινητο....Επεστρεψα στο γκαραζ εχοντας διανυσει λιγοτερο απο τρια χιλιομετρα,την κλειδωσα και επεστρεψα στο σπιτι δεχομενος την ....ατακα της συζυγου που με ....αποτελειωσε (λεμε τωρα)Καλα τοσο γρηγορα γυρισες...Μαλλον την βαρεθηκες την μηχανη η μεγαλωσες πια....
Ναι φοβηθηκα...Και γυρισα πισω αρον-αρον εχοντας στο μυαλο μου κειμενα μεσα απο το moto.gr που μιλουσαν για αισθημα φοβου,μια διαισθηση και τελικα εγινε το ατυχημα.....