Όλοι λίγο-πολύ λάτρεις ή απλοί χρήστες μοτό ξεκινήσαμε από το πρώτο δίτροχό μας πριν από πολλάααα χρόνια...: το ποδήλατο! η πρώτη μας αγάπη,(και για μερικούς παντοτινή),οι πρώτες βόλτες και τα πρώτα πεσίματα...
Μετά ακολούθησαν οι επισκευές και οι απορίες...γιατί έσκασε το λάστιχο και τώρα πως θα το φτιάξω,να οι πρώτες τρόμπες,τα μπαλώματα και οι πρώτες επισκευές..η πρώτη αλλαγή ελαστικών,τα καινούργια πετάλια,να και το πρώτο "σέρβις" : λίπανση και γρασσάρισμα σε μπίλιες τροχών και μεσαίας τριβής (στον άξονα των πεταλιών ντε! ) ..
Μετά ήρθαν οι βόλτες...στην αρχή μικρές,μετά όλο και πιο μακρυά μέχρι που η μάνα μας μας έψαχνε και ο πατέρας έκοβε βόλτες πάνω-κάτω να μας πετύχει με το φακό γιατί νύχτωσε αλλά εμείς που!ήμασταν μακριάάά ακόμα!
Ήρθαν και οι πρώτες κόντρες:με οτιδήποτε είχε ρόδες...από το γαλατά με το τρίκυκλο,και το φορτηγό του νερουλά (α,ρε Φωτούλα) μέχρι το ταχυδρόμο με το MEGO...
Και μια μέρα που έβρεχε ήρθε η φαεινή ιδέα για βόλτα στη βροχή:Τι αίσθηση! να μυρίζεις χώμα και να γυρνάς σπίτι καφέ από τη λάσπη!!Και τι μεγάλο σχολείο το χώμα...να κάτι χύμες,κάτι βουτιές και πάλι πίσω λασπωμένοι καταματωμένοι αλλά ΓΕΜΑΤΟΙ...οι πρώτες εμπειρίες,άλλες φορές ανώδυνες και άλλες με πόνο που ως δια μαγείας ξεχνιόνταν στο φτερό...
Όλο αυτό το πανηγύρι μεμιάς έπεσε σε αδράνεια μόλις ανακαλύψαμε την εφηβεία και σιγά-σιγά τον εαυτό μας...μετά ο στρατός το "πρόσωπο"τα επαγγελματικά,και να,30άρηδες 40+άρηδες πια με τις καλογιαλισμένες μας μοτο να καμαρώνουμε σα γιούφτικα σκεπάρνια...και ω,τη λήθη...να λύνουμε σε χρόνο ντε-τε το ποδήλατο στα εξ ων συνετέθη,και τώρα να τρέχουμε στο "μάστορα" για να λαδώσει αλυσίδα...
Πιστεύω πως κάπου μέσα μας το κομμάτι ποδήλατο ζει...αυτό μας οδηγεί (και γι'αυτό η μοτο μας δεν πέφτει θέλω να πιστεύω...)αυτό μας σώζει στη "στραβή",οι "ανώδυνες τούμπες με το πρώτο μας δίτροχο,είναι το "πακέτο" ασφάλειας που μας προστατεύει κάθε μέρα...όπως τότε περνάγαμε το δρόμο ή κάναμε "κολίδια με την "κόντρα" ή και χωρίς φρένα με τα ποδήλατα,έστι και τώρα με το απαστράπτον άτι μας γλυτώνουμε το 98% των περιπτώσεων που μας τυχαίνουν καθημερινά...
Παλεύω να μην απαρνηθώ ούτε μέρα τον πρώτο μου δίτροχο σύντροφο...κάτι θα τον κοιτάζω ή θα φουσκώνω κάνα λάστιχο,ή θα το καβαλάω και θα λυσσάω τρώγωντας και καμια ψιλή να μη ξεχνιώμαστε...ε,προπόνηση είναι κι αυτή....
Είναι μεγάλη αγάπη το ποδήλατο αδέρφια και βασική πηγή για τις πρώτες μηχανολογικές αναζητήσεις...όπως πχ ρολλάρει σωστά ένα καινούργιο ποδήλατο έτσι πρέπει να είναι και η καλή μας..να κάνεις "αμολυτή" και να πηγαίνει "ντουφέκι "που λέγαν οι παλιοί...κραδασμοί,ψαρέματα και ιδιοτροπίες άλλαζαν τον τρόπο οδήγησης στα ποδήλατα άμεσα...ενώ στη μοτό δεν έχει τέτοια!...βλέπετε η πολυτέλεια της ανάρτησης έχει και ένα μεγάλο μείον:σου αφαιρεί αίσθηση και σε βάζει σε μια οδηγική νιρβάνα που σε χαιδεύει μέχρι νύστας...μάχρι να ξαπλώσεις και να αναρωτιέσαι όπως οι περισσότεροι πως έπεσες...δεν είναι τελικά τυχαίο πως οι αναβάτες ΜΧ που λυσσάνε μέχρι και για το τελευταίο χιλιοστό έχουν τις αναρτήσεις "κούτσουρα": ακριβώς για να έχουν την "αίσθηση" την πρώτη εκείνη αίσθηση της πληροφορίας του τι γίνεται κάτω εκει στο χώμα,να γίνεται το δικό τους σώμα ανάρτηση και όχι οι πανάκριβες Ohlins και WP....
Στο ποδήλατο υπήρχε και ένα μεγάλο βασικό: ΨΑΧΝΟΣΟΥΝ!!!και ψαχνόσουν με ένα και μόνον τρόπο:οδηγώντας και βελτιώνοντας τη τέχνη της οδήγησης και δεν κλαψούριζες στο χορηγό/πατέρα-θείο για λάθος πιέσεις και αν θα έπρεπε να βάλεις άζωτο στα λάστιχα...άσε που αν δεν "πήγαινε" 100% δεν έφταιγε αυτό αλλά εσύ που χλαπάκιασες μια σκάφη μακαρόνια με κιμά...!
Στη μοτο σου υπάρχει ολάκερο R&D από καλοπληρωμένους μηχανικούς και τεχνοκράτες για να σου δώσουν αυτό που περίπου θες,γιατι φυσικά ΔΕΝ ξέρεις τι ακριβώς θές...
Σας ζάλισα λίγο με το ασυνάρτητο των σκέψεων αλλά θα μου περάσει.... πιθανόν...
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: 
