«Το 50% του ελληνικού λαού έχει κάποιο οικονομικό όφελος από την καταστροφή των δασών. » Συνέντευξη του Γιώργου Σφήκα, επίτιμου προέδρου της Εταιρείας Προστασίας της Φύσης.
http://isotita.wordpress.com/
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 30-7-08
«Το 50% του ελληνικού λαού έχει κάποιο οικονομικό όφελος από την καταστροφή των δασών. Πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα, καθώς οι πυρκαγιές των δασών που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτε άλλο παρά το χρονικό ενός καλά προσχεδιασμένου εθνικού εγκλήματος, στο οποίο συμμετέχουν και τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας». Αυτό τονίζει ο Γιώργος Σφήκας, επίτιμος πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας της Φύσης.
«Στο παιχνίδι συμμετέχουν μεσίτες, εργολάβοι, οικοδομικοί συνεταιρισμοί, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, ακόμη και υπάλληλοι δασαρχείων και πολεοδομίας(…)»
Ποιοι έχουν συμφέροντα στα δάση;
«Θέλετε να τους απαριθμήσουμε; Οι ιδιοκτήτες αγρών που βρίσκονται σε επαφή με δημόσιες δασικές εκτάσεις, με στόχο την επέκταση των κτημάτων τους σε βάρος της δημόσιας γης. Επειτα οι ιδιοκτήτες δασωθέντων αγρών που δεν τους επιτρέπεται να τους "αξιοποιήσουν" εφόσον έγιναν δάση. Οι ιδιοκτήτες οικοπέδων σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς που βρίσκονται μέσα σε δάση και δεν μπορούν να τα "αξιοποιήσουν". Οι κτηνοτρόφοι που έχουν στάνες σε επαφή με κάποιο δάσος και προκειμένου να δημιουργήσουν έναν βοσκότοπο καίνε το δάσος, γιατί κάτω από τα δέντρα δεν φυτρώνει χόρτο. Για το θεάρεστο αυτό έργο τους το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τους δίνει και επιδότηση…».
Καρκαγιαννης – Καθημερινη 20-7-07
«Η Μονή Πεντέλης και ο Συνεταιρισμός Αξιωματικών δήλωσαν ότι είναι αντίθετοι στον καθαρισμό και την αναδάσωση, αντιστοίχως, δασικών ή καμένων εκτάσεων τις οποίες διεκδικούν».
«Οι οικιστικοί συνεταιρισμοί είναι ο άλλος μεγάλος εχθρός του δάσους και γενικά του περιβάλλοντος και προαγωγοί εμπρηστών και καταπατητών. Λέγεται ότι υπάρχουν εκατοντάδες οικιστικοί συνεταιρισμοί με πάνω από 300.000 μέλη. Καταλαβαίνουμε τους δισταγμούς μιας κυβέρνησης να θίξει τα συμφέροντά τους. Μαζί με τα μέλη των οικογενειών τους εκπροσωπούν ψήφους που πιθανόν εγγίζουν το ένα εκατομμύριο. Και ούτε φαίνεται ότι είναι εφικτό να καταργηθούν. Ας προσπαθήσει όμως το κράτος να ελέγξει τη δραστηριότητά τους...»
Απάντηση με παράθεση
