• Περπατάς στο πεζοδρόμιο και θέλεις να μην πατάς τις γραμμούλες, αλλά οι πλάκες έχουν λάθος μέγεθος! Είναι πολύ μικρές για να καλύπτεις μια πλάκα ανά βήμα και πολύ μεγάλες για δυο πλάκες ανά βήμα! Οπότε εκνευρίζεσαι και προσπαθείς να μην το σκέφτεσαι.
• Μπαίνεις στη θάλασσα και τα @ρχίδια σου ανεβαίνουν στους πνεύμονες σου.
• Μια φορά το εξάμηνο βοηθάς μια γιαγιά να περάσει το δρόμο η να πάρει το σωστό τρένο και μια στιγμή αισθάνεσαι ότι είσαι η ιδία η Μητέρα Τερέζα.
• Βγάζεις το βρακί σου για να μπεις στο μπάνιο και σου πέφτει στο πάτωμα, αλλά αντί απλά να σκύψεις να το μαζέψεις, το μαζεύεις με τα δάχτυλα του ποδιού, το πετάς στον αέρα και το πιάνεις με το χέρι. Μάλιστα, αν πιάσει με την πρώτη, αισθάνεσαι περήφανος.
• Διασχίζεις το δρόμο και σταματάει ένα αμάξι να σε αφήσει να περάσεις, Οπότε εσύ περπατάς τα δυο πρώτα βήματα και ψιλοτρέχεις τα υπόλοιπα και μάλιστα συνεχίζεις να τρέχεις για ακόμα 4-5 βήματα στο πεζοδρόμιο.
• Φασώνεσαι στη θάλασσα και είναι ωραία αλλά πρέπει να βγεις απ’ το νερό κανά δεκάλεπτο μετά τη γκόμενα.
• Ποτέ μα ΠΟΤΕ δε μπορείς να υπολογίσεις το ιδανικό μέγεθος των γραμμάτων όταν γραφείς με μαρκαδόρο πάνω σε ένα CD. Πότε τα ξεκινάς πολύ μεγάλα και μετά δε σε χωράει και πότε το αντίθετο.
• Κάθε φορά που δείχνει ένα σκύλο στην τηλεόραση προσπαθείς να κανείς το δικό σου σκύλο να τον δει, αλλά το μαλακισμένο δε λέει να κοιτάξει την οθόνη! Ακόμα κι αν του γυρνάς τη μούρη με τα χεριά αρνείται να το δει!
• Ποτέ δε μπορεί κάποιος άλλος να σου βάλει σωστά στο αυτί ακουστικά ψείρες. Όσο κι αν προσπαθεί πρέπει να το κανείς εσύ στο τέλος.
• Ξυπνάς το πρωί και έχεις ξυλιάσει, διότι η μάνα σου έχει ανοίξει να αερίσει και «να ξεγυρίσει» όπως λέει ένα δωμάτιο στο οποίο δεν πατάει κανένας, ακόμα κι αν έξω μαίνεται χιονοθύελλα στους μείζον 8000 βαθμούς.
• Μια ατάκα που όλοι έχουμε ακούσει να λέει η μάνα μας: «Πού Είναι το καλό ψαλίδι;... Δε μπορώ να κρατήσω τίποτα σε καλή κατάσταση εδώ μέσα!»
• Ανοίγεις το ψυγείο να βρεις κάτι να φας, ψάχνεις αλλά δε βρίσκεις τίποτα, το κλείνεις, ψάχνεις κάπου αλλού και μετά ξανανοίγεις το ψυγείο, λες και στο μεταξύ έχει γεννήσει κάτι φαγώσιμο!
• Παίρνεις τηλέφωνο κάποιον και στη μέση της συζήτησης κλείνει κατά λάθος. Οπότε μετά ξαναπαίρνετε και οι δυο ταυτόχρονα και βγαίνει κατειλημμένο. Μετά αφήνετε και οι δυο ταυτόχρονα τον άλλο να πάρει. Οπότε απλά δε χτυπάει κανενός και αυτό επαναλαμβάνεται για κανά πεντάλεπτο.
• Σκέφτεσαι μια λέξη και την επαναλαμβάνεις στο μυαλό σου συνεχεία. Στην αρχή σου φαίνεται αστεία αλλά μετά από κάποιο αριθμό επαναλήψεων σταματάς να τη βλέπεις σαν λέξη και γίνεται κάτι άλλο...
• Όταν κόβεις τα νύχια των ποδιών σου, τα μαζεύεις σε μια μικρή στοίβα και Όσο μεγαλώνει η στοίβα, τόσο πιο καλά νιώθεις. Και όταν έρχεται η ώρα να τα πετάξεις, κρατάς τα δυο «καλυτέρα» κομμάτια και τα λυγίζεις για λίγη ώρα.
• Πριν ξυριστείς τελείως, κανείς μουστάκι Χίτλερ και το κρατάς για δυο λεπτά, έτσι για να δεις πως είναι.
• Λες στη μάνα σου να σου πάρει συγκεκριμένα δημητριακά απ’ το σούπερ μάρκετ, περιγράφοντας τα με την παραμικρή λεπτομέρεια! Αλλά τελικά η μάνα σου πάντα μπερδεύεται και σου φέρνει το πιο άκυρο δημητριακό, μάρκας Uber-Weiss απ’ την πριν Σοβιετική Ένωση, με σήμα ένα αρκουδάκι με κίτρινο κράνος και σαλοπεττα, και μάλιστα σου λέει «αυτά νόμιζα ότι ήθελες»
• Έχει κολλήσει το καζανάκι και βάζεις το χέρι σου μέσα για να το επισκευάσεις και για κάποιο λόγω αηδιάζεις γιατί βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι το νερό στο καζανάκι είναι το ίδιο βρώμικο με το νερό της τουαλέτας.
• Ανοίγεις τη βρύση για να πλύνεις τα χεριά σου και τρέχει καυτό νερό, και για τα πρώτα κλάσματα του δευτερολέπτου νομίζεις ότι είναι παγωμένο. Καμιά φορά μάλιστα μπορείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και να μπερδέψεις επίτηδες το καυτό με το παγωμένο.
• Χτυπάει το τηλέφωνο το πρωί που κοιμάσαι, και καμιά φορά το βλέπεις για λίγο στον ύπνο σου πριν σε ξυπνήσει.
• Κλείνεις τον υπολογιστή σου, και σβήνεις την οθόνη λίγο πριν απενεργοποιηθεί τελείως. Μετά από πέντε λεπτά αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχει κλείσει ακόμα. Ανοίγεις την οθόνη να δεις τι τρέχει, και την στιγμή που ανοίγει, ο υπολογιστής σβήνει.
• Πας να αλλάξεις γλώσσα στο πληκτρολόγιο, και τότε επιλέγονται τα μενού, με αποτέλεσμα όταν πας να γράψεις να ανοίγουν και να σου σπάνε τα νεύρα. Άλλες φορές, αλλάζεις την γλώσσα, ενώ ήταν η σωστή, και το καταλαβαίνεις ΠΑΝΤΑ όταν έχεις ήδη γράψει δέκα σειρές κείμενο. (Φημολογείται ότι από κει ξεκίνησαν τα greeklish...)
__________________
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: 
