Eπειδη οι ωρες περνανε βασανιστικα μεχρι τον τελευταια ασπασμο,πρεπει να μιλησω λιγο και να προσπαθησω να βαλω σε μια σειρα ένα κουβαρι σκεψεις,αναμνησεις,εικονες.Ομορφα συναισθηματα,θυμησες ζωντανες…
Παρακαλω αφηστε με να μονολογησω και σας ζητω συγγνωμη γι’αυτό.Η απωλεια όμως ενός φιλου κι αδερφου είναι αβασταχτη,όπως είναι το παγωμα στην ψυχη όταν σε παιρνουνε τηλεφωνο για να σου πουνε τα δυσαρεστα μαντατα.....
Ας είναι καλα κι ο Θωμας που από την άλλη ακρη του τηλεφωνου μου το ειπε.....
‘Ο Μανος σκοτωθηκε χτες το βραδυ....’
Γαμημενα τηλεφωνα,μαυρα κορακια εχετε γινει για να μαθαινουμε τον χαμο των δικων μας ανθρωπων....
Μανο αδερφε μου,ξερω ότι εισαι εκει ψηλα ευτυχης.Και δεν ξερω ρε γαμωτο,να στενοχωριεμαι που εφυγες ή να χαιρομαι που εισαι εκει στα ψηλοτερα βουνα και στις απατητες κορυφες,εκει που τα μηχανακια μας ποτε δεν θα πανε....
Σαν ένα ελαχιστο που μπορω να κανω αδερφε μου για να σε θυμαμαι είναι να γυρισω πισω τον χρονο,να αραδιασω καποιες φωτογραφιες και να προσπαθησω να βρω λιγη χαρα από αυτά τα μικρα στιγμιοτυπα στον χρονο.....
Χρηστο,Ηλια,Αντωνη,Θαναση....
Προεδρα,Κορομπιλ,Μπιμπικο,Ειρηνη αλλα και τ’αλλα παιδια από τον Συμοφε και συγχωρεστε με αν ξεχασα καποιον.....
Ο αδερφος μας εφυγε,τελειωσε το μικρο ταξιδακι του εδώ και σαλπαρε για άλλες πολιτειες......
Είναι όμως ζωντανος στην ψυχη μας.....
Λιγες φωτο,με λιγα λογια για τον Μανο.....
![]()