Καμμια μιαμιση ωρα μετα κι αφου μας ζαλησαν οι μυγες (σπανιο και περιεργο φαινομενο για την περιοχη και το υψομετρο) κι εχουμε πιει και καφε, ξεκιναμε ν' ανεβουμε στην κορυφογραμμη κι απο ΄κει να φυγουμε προς τα Βορεια.
Ο δρομος, αν και χρησιμοποιειται απο τους κατοικους για να βγουν προς την Σάικα και την Καρδίτσα, στα πρωτα καγκελια του (μιας κι ανηφοριζει αποτομα στην αρχη) εχει πολλες πετρες που μας κανει την ζωη λιγο δυσκολη.
Οταν ομως περασει τα 1200μ γινεται πολυ ομορφος, ειτε οταν ανεβαινει μεσα απο ελατα, ειτε οταν βγει στο αλπικο.
Περασαμε τρεις απο διπλα τους (εγω, ο Αντωνης κι ο Κωστας) για να σηκωσουμε μια απ' τις τρεις γελαδες που απολαμβαναν την μεσημεριανη τους ραστωνη, ενω ο Βσιλης που ερχεται στο βαθος, δεν καταφερε τιποτα παραπανω!![]()
(Σημειο φωτο "Δ" σε Χαρτη 05_06)
![]()
Οδηγαω χαζευοντας το πανεμορφο αγριο τοπιο και φτανοντας στην "Μορφοράχη" (1660μ) συνεχιζω ευθεια, αντι να στριψω αριστερα (οπως επρεπε).
Φτανοντας πανω απ' τα "Καμάρια" που τα σκεπαζει η μεγαλοπρεπη σκια της Σβώνης (2039μ) και εχοντας την στ' αριστερα μου, καταλαβαινω το λαθος.
(Σημειο φωτο "Γ" σε Χαρτη 05_06)
![]()