Για τις ενδιαφερόμενες σικάτες κυρίες, ο maitre Abdullah ενημερώνει την πελατεία του (με ταμπελίτσα στο κλειστό κατάστημα) ότι δέχεται μόνον κατόπιν ραντεβού...
Για τις ενδιαφερόμενες σικάτες κυρίες, ο maitre Abdullah ενημερώνει την πελατεία του (με ταμπελίτσα στο κλειστό κατάστημα) ότι δέχεται μόνον κατόπιν ραντεβού...
Αφρικανός χρηματιστής μόλις πληροφορήθηκε την έρευνα που διέταξε στην Ελλάδα ο εισαγγελέας και για άλλα ομόλογα, λιποθύμησε στην είσοδο του γραφείου του...
Μια πρόταση από Αφρικάνο διακοσμητή, για επένδυση τοίχων σε εισόδους κτιρίων...
Σύσσωμη η καλλιτεχνική dream-team της Τυνησίας...ποζάρει στις αφίσσες του καταστήματος...
...ο ήχος απο τα μεγάφωνα του καταστήματος "καλύπτει" όλο τον πεζόδρομο...
Στο καφενείο που κάθησα για ν΄απολαύσω το απογευματινό μου τσάι αφού τελείωσα με το απογευματινό briefing με το σπίτι, έχοντας αφήσει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά...
...και ενώ απολάμβανα τα αράβικα κομμάτια από τον παραδιπλανό μουσικό οίκο, έρχεται μ΄ένα ποδήλατο, βαρυφορτωμένο με τσάντες μπρος-πίσω, ένας τύπος με τον οποίον είχα "ξανατρακαριστεί" στους δρόμους της Τυνησίας τουλάχιστον δύο φορές...Το ίδιο με θυμόταν κι αυτός...Κάθεται στο τραπέζι και μου συστήνεται: Bertrand στο μικρό, Ελβετός δημοσιογράφος, ο γύρος του κόσμου με ποδήλατο!
Εν ολιγοις, είχε τελειώσει με το Λωζάνη-Σιγκαπούρη και γύρω στους 7-8 μήνες έκανε τον γύρο της Μεσογείου. Είχε έρθει από την Αλγερία "παίζοντας" το κεφάλι του κάθε μέρα. Στον χάρτη που μου έδειξε ανα 50 χλμ είχε διάφορα κυκλάκια σε χωριά που τον συμβουλεύανε οι ντόπιοι να αποφύγει λογω απαγωγών, ληστειών και ...τινών ακόμη δολοφονικών πράξεων...Κυκλοφορούσε αυστηρά μέχρι τις 5 το απόγευμα και μετά σε ξενοδοχείο. Για σκηνή στην Αλγερία ούτε λόγος. Γύρισε όλη τη Β. Τυνησία, κατέβηκε όλη την παραθαλάσια ανατολική πλευρά και δοκίμασε να μπεί στη Λιβύη. Η βίζα θα αργούσε 9 μέρες (εξ ού και "του κώλου τα ενιάμερα") και για να μη χάνει τζάμπα χρόνο ανέβηκε Τύνιδα με το τρένο, για να περάσει απόψε στη Σικελία, να κάνει ένα ψιλογύρο 2-3 μέρες και απο εκεί να περάσει με καράβι στη Μάλτα ώστε μετά να ξαναγυρίσει στην Τυνησία για να περάσει από εκεί στη Λιβύη...
Υπήρχε καλύτερη αφορμή, για να πάρω κι εγώ το ίδιο καράβι τα μεσάνυχτα μαζί με τον Μπερτράν για την Σικελία?
Η συζήτηση και η παρέα μαζί του ήταν ...εμπειρία ζωής...
Οι καθημερινές του ιστορίες ήταν ...τόσο παράδοξες για τον κοινό εκπρόσωπο του μεταλλαγμένου μέσου όρου...
Το χιούμορ του "killing"...
Ο στόχος του ...να ζήσει αυτό που υπάρχει στον πλανήτη...πέραν των πλασματικών δελτίων ειδήσεων...
Η πρόσκληση από πλευράς μου, να τον φιλοξενίσω όταν φτάσει στην Ελλάδα γύρω στο τέλος Φθινοπόρου (πάντα μιλάει με εποχές και όχι με ημερομηνίες) και να συμμετάσχει σε ένα ΔΣ στη Μυρσίνη έγιναν με ενθουσιασμό αποδεκτά από την πλευρά του...
Ξεκινήσαμε λοιπόν για το La Goulet. Εγώ με τη μοτό αυτός με το ποδήλατο... Στο δρόμο σταμάτησε και για μιά βουτιά στην λίμνη της Τύνιδας για να του φύγει η κούραση από την ολοήμερη ποδηλασία.....είναι τρελλοί αυτοί οι Ελβετοί...
Αφού περάσαμε όλες τις διαδικασίες ανεβήκαμε στο καράβι της Grimaldi ferries για Παλέρμο.
Ήταν μιά γλυκιά βραδυά, η θάλασσα ήρεμη και η θέα της Tunis by night εξαιρετική...
Η τελευταία εικόνα από την Αφρική...
...αύριο θα ξημέρωνε... για μας στην Ευρώπη...
Φάγαμε στο πολύ καλό σέλφ σέρβις του πλοίου από μία σπαγγετάτα αλ πομοντόρο και συνεχίσαμε στο μπαρ μεχρι τις 3 τα ξημερώματα πίνοντας μπύρες...ακούγοντας απίστευτες ιστορίες από διάφορα μέρη του κόσμου από διηγήσεις του Μπερτράν...
Ο Μπερτράν κοιμήθηκε έξω στο κατάστρωμα, στο σλίπιν-μπάγκ, στο ζεστό θαλασσινό αεράκι μιας καταπληκτικής βραδυάς, μεσοπέλαγα μεταξύ Αφρικής και Ευρώπης...
Τον ζήλεψα...Είχα κλείσει πάλι 4κλινη καμπίνα. Αυτή τη φορά ήμουν τυχερός, υπήρχε μόνο ένας Τυνήσιος συγκάτοικος που κοιμώτανε...
...με ένα ροχαλιτό σαν ρόγχο ετοιμοθάνατου ρινόκερου!
Ήμουνα γλυκά κουρασμένος.... μεθυσμένος ανάμικτα και από την μαγεία του ταξιδιού και των λίτρων μπίρας που καταναλώσαμε με τον Μπερτράν...
Στη φωτό με τον Μπερτράν πάνω στο καράβι...
Φτάσαμε το πρωί στο Παλέρμο. Ο Μπερτράν θα διανυκτέρευε οπωσδήποτε μία βραδυά εκεί, για ανασυγκρότηση μετά από 3 μήνες στην Β. Αφρική. Χρειαζόταν σαμπρέλες, λάστιχα, ανταλλακτικά κλπ κλπ
Τον συνόδεψα στο Bed & breakfast που είχα μείνει την προηγούμενη βδομάδα στο Παλέρμο, αποχαιρετηθήκαμε και συνέχισα τον δρόμο μου προς Μεσίνα...
Φτάνοντας στη λιμάνι της, πήρα σχεδόν αμέσως το καράβι για το Ρέτζο Καλάμπρια...
Αμέσως ήρθαν στη μνήμη μου οι Πολωνοί με την κόκκινη GS1100...Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξαναβρεθούμε μ΄αυτό το ζευγάρι...
Τι μαγεία, τελικά, μπορεί να προσφέρει ένα ταξίδι...
Έφτασα στο λιμάνι του Ρέτζο. ΄Εβαλα βενζίνη και ξεκίνησα καρφί για Μπρίντιζι ή Μπάρι...
Θα έμπαινα στον Τάραντα και θα μάθαινα από που θα εύρισκα καράβι για την Ηγουμενίτσα. Από εκεί θα ήμουν σε απόσταση βολής. Τα κανονικά δρομολόγια των 7μμ δεν τα προλάβαινα με τίποτα...
Τα πράγματα έρχονταν αβίαστα μόνα τους...Το ταξίδι έκλεινε τον κύκλο του...Είχα πάρει τον δρόμο της επιστροφής...Ούτε καν σκέφτηκα να το "παιδέψω" ακόμα λίγο σε καμιά ακόμα πόλη της Ιταλίας...Ήμουν γεμάτος από έκπληκτικές εμπειρίες...
Σαν άνθρωπος ναϊφ και ρομαντικός στις αντιλήψεις, εισέπραξα σ΄αυτό το ταξίδι αυτό που ζητούσα...Ακατέργαστες εικόνες, αυθεντικές εμπειρίες και γεύσεις αληθινής ζωής...
Ταξιδεύοντας ασταμάτητα προς το βορρά και ακούγοντας το βελούδινο γουργουριτό της "βασίλισσας", άρχισα να ξαναβλέπω το "έργο" χωρίς υποτίτλους...
Οι εικόνες περνούσαν από μπροστά μου σαν τηλεοπτικά "τρέιλερ"...Ανακατωμένες...χωρίς συγκεκριμένη σειρά...
Ο Ζοζέφ, ο ημίθεος Σιτσιλιάνος, ο Πάουλ και η Ρικάρντα, ο ιδιοκτήτης του campement Ghilan, οι Πολωνοί, οι σφιχτοκούραδοι Γερμανοί, ο ινδός σταρ, οι 2 μαύροι να ροχαλίζουν στη μαύρη νύχτα προς τη μαύρη ήπειρο, ο καθηγητής κομπιούτερ στη Νεφτά, τα πιτσιρίκια που σκαρφάλωναν στη μηχανή στο Λε Κεφ...
Την στιγμή που περνούσε από τη ζελατίνα του κράνους το "τρέιλερ" με την μελιτζανί-ξεπερασμένης ημερομηνίας λήξεως-κυρία, με τον βετεράνο χίππυ να της ροκανίζει την σύνταξη, αδιαφορώντας αν αυτή μετουσιώνονταν σε ορυκτό...
...διακόπτεται η προβολή από το κορνάρισμα σπορ αυτοκινήτου που με ειδοποιεί για κάποιο πρόβλημα στα δεξιά!
Σε δέκατα του δευτερολέπτου βλέπω από τον καθρέφτη την δεξιά βαλίτσα να κρέμεται...
Δεν ήθελε πολύ ακόμα, για να απαγκιστρωθεί η βαλίτσα και να "σκάσει" στην αουτοστράντα με ταχύτητα 130-140 χλμ...Το πρόβλημα ήταν το τι μπορούσε να προκαλέσει, σ΄αυτούς που ακολουθούσαν...
Οι δύο νεαροί Ιταλοί στο χαμηλό σπορ αυτοκίνητο, που με πλεύρισαν από τα αριστερά και με τις έντονες χαρακτηριστικές κινήσεις παντομίμα, "καθάρισαν" στο δευτερόλεπτο!
Το πρόβλημα με τις πλαστικές βαλίτσες, που θα καταπονούνταν από το μεγάλο βάρος σε εκτός δρόμου κομάτια ήταν κάτι που με απασχολούσε πριν από την αναχώρησή μου...
Το τελευταίο βράδυ, κάθησα κι έκοψα ιμάντες σε διαστάσεις για αγκάλιασμα της βαλίτσας και για δέσιμο της μηχανής στα καράβια και τους έραψα "σταυροβελονιά" σε πλαστικά "κλιψάκια", με τα χεράκια μου δια παν ενδεχόμενον...
Θα έπρεπε να τους τοποθετώ καθημερινά στις βαλίτσες προαιρετικά...
Με αυτό το απλό δέσιμο η βαλίτσα δεν αντιμετώπισε πρόβλημα για τα επόμενα 800 χλμ...
Έφτασα το βράδυ στο σούρουπο...Έβγαλα στο λιμάνι εισιτήριο και μπήκα με τη "βασίλισσα" για την τελευταία θαλάσσια διαδρομή πριν τον επαναπατρισμό...
Πήγα αμέσως στο κατάστρωμα του πλοίου βλέποντας το Μπάρι να καλύπτεται σιγά-σιγά από το σκοτάδι...
Το να βλέπω από το κατάστρωμα ενός πλοίου το πέλαγος, μου προκαλούσε έναν ακαθόριστο μαγνητισμό και μιά παντοδύναμη γοητεία...
Όταν αυτό συνδέονταν και μ΄ένα υπέροχο ταξίδι ένοιωθα ότι είχα δραπετεύσει από την πεζή πραγματικότητα και είχα οδηγηθεί σ΄έναν άγνωστο παράδεισο...
Αυτή τη φορά δεν την πάτησα με καμπίνες και τα όσα συνεπάγεται τέτοιου είδους διανυκτέρευση...Δεν θα άφηνα...οι κλανιές ενός βιοτέχνη παστών ψαριών σε μια καμπίνα, να μου χαλάσουν το θεϊκό άρωμα που μου άφηνε το απίθανο ταξίδι...
Είχα κλείσει μία θέση πολυθρόνας αριθμημένης, που έμπαινες στην καλοκλιματισμένη αίθουσα μόνο με το εισιτήριο κλειδί...
Κι αυτό θα συνέβαινε μόνο για τις λίγες ώρες ύπνου που θα έκανα, μετά την απόλαυση της θαλασσινής αύρας, πίνοντας μπύρες μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες....
Φωτό...το λιμάνι του Μπάρι...
Κάνοντας μιά φιλότιμη προσπάθεια να κατεβάσω την στάθμη, της τελευταίας Warsteiner παρέα με άλλους ξενύχτιδες στο πολύ καλό μπαρ τo πλοίου...
Μόλις κατεβήκαμε στην Ηγουμενίτσα, φούλαρα και έφυγα "καρφί" για Σαλονί...
Τα μέρη γνωστά και χιλιοπερασμένα...
...αλλά τα παιγχνίδια της φύσης απίθανα, απρόβλεπτα κι ωραία...
Η απάντηση της περιοχής της Κοζάνης, στους πανέμορφους λουλουδιασμένους αγρούς της Dougga...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση