Αρχικά δημιουργήθηκε από alex14
Λογικα, πρεπει να το κανουν. Εδω υπαρχει κατηγορια για τα Suzuki V2 που ειναι 4-5, δεν θα κανουν για μας που ειμαστε 6 ?? :rotflmao:
Ρε μοντερατορες και αντμινιστρατορες , ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ?????
Πηγαινε κανε μια "ετηση" στης Προτασεις βρε!!!
Εδω για Τριουμφ θελουν να κανουν υποκατηγορια!!!!
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Live fast...
Die Young...
And leave a Beautiful Corpse...
What goes around, comes around.. And it will bite you in the ass..
Την εκανα την αιτηση.Αρχικά δημιουργήθηκε από VegasKitty
Πηγαινε κανε μια "ετηση" στης Προτασεις βρε!!!
Εδω για Τριουμφ θελουν να κανουν υποκατηγορια!!!!
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Για να δουμε
Μπαμπα μην πεφτεις !!!!
__________________
suzuki bandit 650
suzuki dr250 djebel
piaggio medley 150
Να μαι και εγώ.. Μετά απο τις διακοπές επιστροφή στα γνωστά μαζί με τις παλιές καλές συνήθειες.Αρχικά δημιουργήθηκε από VegasKitty
Ερωτηξης:
Ειναι καποιανου "δικου μας" :smilea: ενας μαυρος Ληστης με
μαυρο bagster, που μαλλον δουλευει, εδω κατω στο Πειραια???
Γιατι το πετυχαινω συχνα και σα παιδι και γω, ολο κατανταω να το
χαζευω εκει που καθετε και "αναπαυετε" κατω απο τη σκια στο πεζοδρομιο...
Λοιπόν.. Φίλτατε VegasKitty αν ο ληστής στον οποίο αναφέρεσαι φοράει και το τελικό της yoshi το πιο πιθανόν είναι να είναι ο δικός μου. Πεζοδρόμιο και Πειραιάς ταιριάζουν απόλυτα στην περιγραφή.
Aν αυτος ο "πεζοδρομος" ειναι και σε μια γωνια της 2ας Μεραρχιας....Αρχικά δημιουργήθηκε από symplektis
Πεζοδρόμιο και Πειραιάς ταιριάζουν απόλυτα στην περιγραφή.
Ε τοτε εισαι ο ανθρωπος μου
Εγω??? Υποπτη????Αρχικά δημιουργήθηκε από symplektis
Και αυτό που λες ταιριάζει με τις πολλαπλές αναφορές απο τον security του γραφείου για τον "ύποπτο που κοιτάει επίμονα το παιδί μου"
Απο που και ως που???? :a13: :a13: :a13:
Απλα, μου αρεσει να θαυμαζω το ωραιο
Το μονο κακο, ειναι οτι δεν θα τη βλεπω πλεων....Εκτος αν ξαναπιασω δουλεια στα λιμερια εκεινα :smilea:
Live fast...
Die Young...
And leave a Beautiful Corpse...
What goes around, comes around.. And it will bite you in the ass..
Στις διακοπές πάντως διάβαζα πολλά και διάφορα, μεταξύ των οποίων και το φοβερό: Μην παρκάρετε τη μοτοσικλέτα σας στον ήλιο, γιατί πέρα από το γνωστό πρόβλημα του πιθανού εγκαύματος σε ευαίσθητα σημεία αν έρθουν σε επαφή με την καυτή σέλα, πέρα από φθορές σε πλαστικά και χρώματα, ΕΞΑΤΜΙΖΕΤΑΙ Η ΒΕΝΖΙΝΗ ΓΙΑΤΙ ΒΡΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ, (ειδικά αν αυτό είναι μαύρο -γκουχ-γκουχ- τι χρώμα είπαμε ότι είναι το bandit που έχει την τεράστια κατανάλωση;;; ) Συμπλέκτη λες να φταίει το παρκάρισμα στην ύπαιθρο;;; Το δικό μου είναι σχεδόν πάντα σε γκαράζ.
Αύριο -σήμερα- δηλαδή, το πρωί θα ανεβάσω και την έκθεση "πως πέρασα τις διακοπές μου με το Bandit" μόλις διορθώσω γραμματικά και συντακτικά, γιατί γράφω αρκετή ώρα και για δες, νύσταξα επιτέλους. Και μιά φωτογραφία που γμτ δεν πέτυχε απόλυτα, θα εξηγήσω και γιατί. Οι ψηφιακές μηχανές μερικές φορές είναι ΗΛΙΘΙΕΣ.
Λοιπόν ναι! Πλέον είναι βέβαιο οτι κοιτούσες το μωρό μου!!Αν ποτέ ξαναπεράσεις απο εδώ βάλε φωνή πριν.
@amyroukai: Το μωρό μου να το βλέπει ο ήλιος??? Κάθε μέρα κάτω απο ένα υπόστεγο την βγάζει και τις υπόλοιπες ώρες σε ένα γκαράζ.. Ασε που το πρόβλημα ήταν εκεί απο όταν την πήρα.. Nice info παρ'ολα αυτά.
Ουφ... ΠΟΛΛΑ χιλιόμετρα αυτές τις μέρες, σε βαθμό που κουράστηκα και αναζητούσα αραλίκι, κλιματισμό, φραπεδιά στην ποτηροθήκη και ραδιόφωνο και με την ευκαιρία του πλυσίματος του κράνους και του μπουφάν (ΠΟΛΥ μυγάκι) το bandit έφαγε προσωρινά "πάγκο".
Η κοπελιά αποφάσισε: "ΘΑ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΖΑΚΥΝΘΟ" ουγκ. Ε καλά, δεν το είπε τόσο απολίτιστα, αλλά τόσο απόλυτα. Ευκαιρία λοιπόν, αφού το ψιλοβαριέμαι το συγκεκριμένο νησί να κάνω και εγώ τα χιλιομετράκια μου... Πάμε στους κολλητούς Θεσσαλονίκη! Παρασκευή μεσημέρι, μαζεύτηκαν διάφορες χαζοεκκρεμότητες και ετοιμάζομαι. Φαρμακείο, ωτοασπίδες σιλικόνης γιατί δεν μπορούσα να βρω τα σφουγγαράκια της 3Μ που έχω και δεν ξέρω αν φταίει το δικό μου Arai, αλλά ΔΕΝ αντέχω τόσο θόρυβο. Γεμάτο ρεζερβουάρ, πίεση λίγο παραπάνω από όσο λέει η Suzuki γιατί είχε ζέστη και θα το πλάκωνα κιόλας και πάμε εμπρός στην Εθνική (των φορτηγών και των ψυγείων που λέει και το άσμα). Αναφέρω λοιπόν ότι ήμουνα καλό παιδί μέχρι το τρίγωνο του Διαβόλου, συγγνώμη, το πέταλο του Μαλιακού, το οποίο έχει παρεμπιπτόντως γίνει να μη πω πως από τα έργα (σε καλό να μας βγουν όποτε τελειώσουν). Δηλαδή, δεν πέρασα τα 150 την ώρα, σκεπτόμενος την κατανάλωση, την κούραση, τα μπλόκα, τον πιθανό κοιμήση εκδρομέα κλπ. Τελικά ούτε φορτηγά είχε περισσότερα από το σύνηθες, ούτε μπλόκα είχε (καλά μη βαράτε, αν έρθει καμιά φωτοκλήση θα το μάθετε, γιατί ήμουν πάνω από το όριο συνήθως). Μετά τη στάση στο Everest για σπανακόπιτα, καφέ, καθάρισμα ζελατίνας, ανεφοδιασμό, συνέχισα χαλαρά. Μέχρι που στην έξοδο του πετάλου με περνάει "αέρα" CBR600F δικάβαλο, με δύο παλικάρια επάνω, σαμάρια της Oxford γεμισμένα τέρμα και πολλά άλλα τσουμπλέκια με ιμάντες, χταπόδια κλπ. Ευκαιρία για γιορτή! Από πίσω... ΟΚ το CBR έχει πλεονέκτημα σαν μοτοσικλέτα, αλλά δικάβαλο και με μπαγκάζια πόσο καλύτερα πάει; Στην ευθεία τον είχα από κοντά, σε στροφές ξέφευγε (δεν κάνω παλικαριές, αν δε το νιώθω δε στρίβω με όσα έρχομαι). Τέλος πάντων, μία ο ένας μπροστά μία ο άλλος (συνταξιδέψαμε, όχι κόντρα, απλά ανοίγαμε την κίνηση στον πίσω και κάθε τόσο αλλάζαμε) καλύψαμε την απόσταση μέχρι τα Τέμπη με 170-190χλμ/ω ακατέβατα. ΠΛΑΚΑ ΕΙΧΕ. Και ομολογώ ότι κατάλαβα τι εννοούν όσοι μου έλεγαν "με 140 στην Εθνική βαριέσαι θανάσιμα". Ναι τελικά έχει το χαβαλέ της η υψηλή ταχύτητα, αν οι συνθήκες του δρόμου το επιτρέπουν και αν η μοτοσικλέτα έχει τόσα άλογα που χασμουριέται σε αυτές τις ταχύτητες. Το Bandit δε λέει όχι, αλλά δεν είναι και χαλαρό, ε; Δουλεύει στην "καλή" περιοχή του μοτέρ πάντως. Πάντως ο οδηγός του CBR δεν ήταν και πολύ άνετα αφού συχνά τέντωνε τα πόδια του για ξεμούδιασμα. Το τελευταίο κομμάτι Τέμπη-Θεσσαλονίκη το κάλυψα ήρεμα, τα παιδιά με το CBR ή κάπου έστριψαν ή μπήκαν σε άλλο βενζινάδικο και χαθήκαμε. Ήρεμα, εκτός από μια μεγάααααλη ευθεία που δεν άντεξα να μη δοκιμάσω την τελική! 220 με βαλίτσα, τώρα αν ήταν ελαφριά ανηφόρα, κόντρα αέρα κλπ δεν μπορώ να σας πω, αλλά δεν ήταν άνετα εκεί, με τον αέρα που είχε και τη βαλίτσα πίσω, έκανε μια ταλάντωση που δεν ΜΕ άρεσε που λένε και οι Βόρειοι. Αφού το έκανα και αυτό, ηρέμησα πάλι.
Σάββατο μας έκατσε μία αναποδιά και μείναμε στην πόλη το πρωί, αλλά αργά το απόγευμα πήγα Χαλκιδική και επέστρεψα Κυριακή βράδι.
Δευτέρα θα έφευγα έτσι και αλλιώς, αλλά το πρόβλημα ήταν για που; Να ξαναγυρίσω Αθήνα; Ή... (διαβολικό χαμόγελο) να πάω ένα Μπράλο και να πάω Ζάντε να δω αν κουνιούνται οι βάρκες; Μετά από σύντομες διαδικασίες ερεύνης του χάρτη για την διαδρομή και τηλεφώνημα στην ετέρα εκδρομέα "αν είναι να έρθεις να μου το πεις έγκαιρα" (να προλάβεις να διώξεις τον άλλο από το σπίτι;;; χαχα) πλακώσαμε ένα τελευταίο φαγοπότι στην πλατεία Σκρα με κοκορέτσι, κοντοσούβλι και σουτζουκάκια για να με κρατήσει στη διαδρομή, γέμισα και το ρεζερβουάρ πριν βγω περιφερειακό και ξεκίνησα. Φάγαμε και τζατζικάκι και οι αναθυμιάσεις στο κράνος δεν ήταν και το καλύτερο, αλλά είμαι κοιλιόδουλος, τι να κάνω; Οι τσιχλοπαρασκευαστές κλέφτες θα γίνουν; Έβαλα μιά στο στόμα με την πρώτη ευκαιρία. Αν δεν κάνω λάθος, φύγαμε από την ταβέρνα κατά τις 4. Είχα μπροστά μου 6 ώρες περίπου για... Δεν ήξερα πόσα χιλιόμετρα. Αποφάσισα να μην πιω καφέ στον Κορινό, οπότε έκανα τα χιλιόμετρα μέχρι το Everest στη Λαμία χαλαρά, είχε κίνηση και δεν έπαιρνε πολλές παλικαριές και ρίσκα, άσε που δεν ήθελα να πάρω και κανένα. Και επειδή πήγαινα χαλαρά, από την πολλή χαλαρότητα ξεχάστηκα με τη βενζίνη. Όποιος σχεδίασε το δείκτη, είναι πολύ βλάκας. Όσο βλάκας είμαι και εγώ δηλαδή, που 15 χρόνια την κάνω τη διαδρομή, ΑΚΟΜΑ δε θυμάμαι ακριβώς που έχει βενζινάδικα. Περνάω χαλαρός την τελευταία BP στην έξοδο από Βόλο (μερικό οδόμετρο κοντά στα 200) και μετά... Το χάος. Φυσικά, το γμμν καντράν με ενημερώνει για την έλλειψη βενζίνης 2-3 λεπτά ΑΦΟΥ πέρασα την BP. Τι κάνουμε τώρα; Ε δε θα έχει λίγο παρακάτω άλλο; Κούνια που με κούναγε... Κοιτάω μία το δρόμο και μία το μερικό οδόμετρο, 230, 240, 250 και βενζινάδικο πουθενά. 260, 270 και είμαι βέβαιος ότι θα σπρώχνω... Από την ΆΛΛΗ μεριά έχει βενζινάδικα! 287 χιλιόμετρα, φτάνω σε διόδια και έχει μια Shell στην άνοδο για Θεσσαλονίκη. Δε το σκέφτηκα και πολύ, αναστροφή με προσοχή και γέμισμα. 18,5 λίτρα... Είχα καμιά 20αριά χιλιόμετρα θεωρητικό περιθώριο πριν το σπρώξιμο, αν υποθέσουμε ότι έκαιγα και την τελευταία σταγόνα. Φτηνά τη γλίτωσα. Εμ... Όχι φτηνά γιατί από τη χαρά μου δε θυμήθηκα να πω "απλή αμόλυβδη" και όπως κάνουν οι πονηροί της Shell σε ΟΛΑ τα πρατήρια, έβαλε Vpower. Χαλάλι, να καθαρίσει και λίγο το μοτέρ. Μετά ήταν το αστείο... Για να ξαναβγώ στην σωστή κατεύθυνση είτε έπρεπε να πάω προς Θεσσαλονίκη, να βρω γέφυρα και να ξαναγυρίσω -χασομέρι-, είτε να πάω καμμιά 300αριά μέτρα ανάποδα στην Εθνική και να περάσω πάλι στο ρεύμα μου από τα διόδια -δεν είμαι ΤΟΣΟ βλάκας- είτε... "Πάρτε τον παράδρομο και στην 5η γεφυρούλα κάντε δεξιά και αριστερά και θα βγείτε" είπε το παλικάρι. Στην 5η γέφυρα (αγωγός ομβρίων είναι μάλλον, αλλά εκεί θα κολλήσουμε) είχε και βάψιμο με spray "ΛΑΜΙΑ ΔΕΞΙΑ" στρίβω και βγαίνω σε κακό χωματάκι. Λες; Ε πάμε και λίγο χώμα, μασάνε μωρέ οι "ληστές;" Πρώτη φορά στα χώματα, ευτυχώς ήταν δεν ήταν 150 μέτρα ανηφόρα. Πλάκα είχε και αυτό! Και περνάω από κάτι ξηλωμένα συρματοπλέγματα, πάλι στο σωστό ρεύμα.
Με αυτά , φτάνω πάλι στο Everest στο Μαλιακό. Έχω κόλλημα, ναι, γιατί έχει καλό καφέ και καθαρές τουαλέτες. Επιτέλους καφεδάκι, να τηλεφωνήσω και στους κολλητούς που με έβριζαν που έφυγα μέσα στην λάβα του μεσημεριού φαγωμένος και ανησυχούσαν, να πάρω και τους γονείς που θα έφευγαν διακοπές και δεν ήξεραν που αλωνίζω. Ξαναγέμισα βενζίνη, 5 ευρώ (άμα καείς με το χυλό...) και λίγο παρακάτω "Πάτρα 180" έλεγε η πινακίδα. Χάρηκα! Λέω, έχω 3 ώρες μπροστά μου για 180 χιλιόμετρα, ΧΑΛΑΡΑ προλαβαίνω το καράβι (22:45 θυμόμουν ότι φεύγει, αλλά να πάω πιο νωρίς να πάρω και εισιτήρια κλπ) και... Δε θα χρειαστώ και ανεφοδιασμό αν είναι 180 χιλιόμετρα... Δεξιά στην ανηφόρα λοιπόν.
Είχα πολλά χρόνια να περάσω από Μπράλο, τελευταία φορά ήταν πρωί Ιούνη και τρέχαμε να δούμε ειδική Acropolis Rally. Ωραίες στροφές, τις είχα λησμονήσει! ΟΚ επειδή έχει γκρέμια από τη μία, βράχια από την άλλη, δεν έκανα χοντράδες, ειδικά μετά τα "ΜΟΤΟ-ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΥ", "ΣΤΟ ΜΠΡΑΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ" που είδα βαμμένα σε κάτι τσιμεντένια τοιχάκια και ένα μεγάλο εικόνισμα βαμμένο στο βράχο στο τέρμα της ανηφόρας που φαινόταν φρέσκο, καλή του ώρα του παιδιού αλλά μη πάμε να το συναντήσουμε. Το λαστιχάκι πατήθηκε καλά πάντως, μάλλον έγερνα παραπάνω από όσο νόμιζα και τα 140 δεν είναι δυσάρεστα στις περισσότερες στροφές. Μετά το φαρδύ δρόμο όσο ανεβαίνεις στο Βουνό, ο δρόμος γίνεται 1+1 λωρίδα. Καλή άσφαλτος, ακόμα και τα σημεία που είναι λερωμένα από τα φορτηγά που μεταφέρουν Βωξίτη κρατάει καλά. Οι στροφές είναι συνεχόμενες (γιούπι) τα προσπεράσματα είναι εφικτά με προσοχή, οι οδηγοί όλων των οχημάτων είναι περίεργα ευγενικοί και με διευκολύνουν, σηκώνω το χέρι και τους ευχαριστώ, ελπίζω να είχαν καλό ταξίδι. Στην κατηφόρα μετά, έκανα και τη χοντράδα μου... Παρασυρμένος από τη ροή, έχω μια γεμάτη τετάρτη και φτάνω σε 90άρα αριστερή, με τσιμεντένιο τοιχίο και γκρεμό από κάτω. Άντε γεια... Πλακώνω φρένα, κατέβασμα, είμαι ΒΕΒΑΙΟΣ ότι δε θα στρίψω και τότε θυμάμαι τον Κώστα στο σχολείο, “κοίτα ΜΕΣΑ στη στροφή, γείρε το και θα στρίψει”. Για να γράφω, πάει να πει ότι δούλεψε το κόλπο. Για λίγο έκοψα ρυθμό, τρόμαξα. Για πολύ λίγο όμως, ο χρόνος περνούσε... Κάποια στιγμή είδα μια ωραία φουρκέτα, ευκαιρία για φωτό. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων πρέπει να έριξαν πολύ γέλιο με τον ηλίθιο μπουφανοντυμένο κρανοφόρο που ποζάρει μόνος του στη μέση του δρόμου, αλλά ας είναι. Να μην έχω έστω ΜΙΑ φωτογραφία από τη διαδρομή; Καλά, δύο έβγαλα.
Σιγά σιγά λοιπόν (τρόπος του λέγειν) φτάνω Ιτέα. Τσουπ να και ένα ωραίο μπλόκο με 4 αστυνομικούς με φακούς στα χέρια. Δε μου έδωσαν και πολύ σημασία, κάτι άλλο έψαχναν. Καλή βάρδια παιδιά! Και μετά την Ιτέα λοιπόν, ξεκινά Η απόλαυση! Αυτό το δρόμο δεν τον είχα ξανακάνει, μέχρι την είσοδο της ειδικής "Βωξίτες" είχα πάει. Κόκκινος ο δρόμος από το πέτρωμα που ξεπλένεται και παρασέρνεται με τον αέρα και τα φορτηγά, η θάλασσα στο αριστερό χέρι, κόκκινα βράχια στο δεξί, επικίνδυνο σκηνικό μεν, αλλά με καλή άσφαλτο, ωραία χάραξη, λίγη κυκλοφορία και ο ήλιος που έδυε το φώτιζε και το έκανε ακόμα πιο κόκκινο, πιο ρομαντικό. Και εκεί έπαθα ένα μικρό πανικό. Γιατί είδα μια πινακίδα που έλεγε πολλά χιλιόμετρα μέχρι Πάτρα, συνειδητοποίησα ότι πρέπει να πάω Κυλλήνη που είναι άλλα 90τόσα χιλιόμετρα ΜΕΤΑ την Πάτρα και είχα... Πόσο; Γμτ πέρασε η ώρα, ή μάλλον δεν τα είχα υπολογίσει σωστά από την αρχή. Το κεφάλι κάτω λοιπόν... Η παραλιακή Ναυπακτία είναι ΟΝΕΙΡΟ. Πέρα από το δρόμο που βράδι έμοιαζε βγαλμένος από το Tourist Trophy του PS2 και το Need for Speed του PC μαζί, είχε κάτι υπέροχα χωριουδάκια σαν καρτ-ποσταλ σε κάθε κολπίσκο, με φωτισμένες προκυμαίες, με όμορφα χαμηλά σπιτάκια, με ταβέρνες ενίοτε στον περιφερειακό (στο δρόμο μου). Η μυρωδιά του χταποδιού από το "σπίτι του ούζου" αν θυμάμαι καλά το όνομα, όπως και από μια καντινο-ταβέρνα που δε θυμάμαι σε ποιά χωριά ήταν, μου γαργάλησαν τα ρουθούνια. Χάζεψα με το φωτισμό του βράχου πάνω από το χωριό Καλλιθέα (πάλι αν δεν κάνω λάθος το όνομα) με πράσινους και μπλε προβολείς. Ρε, τελικά μήπως έκανα βλακεία που βιαζόμουν; Μήπως έπρεπε να κάτσω εκεί, να φάω και να πιω ένα ουζάκι σε κάθε χωριό αντί να τρέχω σαν παλαβός; Την επόμενη φορά, κατά προτίμηση με καλή παρέα. Η νύχτα είχε πέσει βαριά, η χαμηλή σκάλα του bandit υπό κλίση ΔΕΝ φωτίζει καλά το δρόμο πια, η μεγάλη σκάλα είναι αρκετή με όσα και αν πάω στην ευθεία αλλά μόλις στρίψω πάλι δε βλέπω που τελειώνει η στροφή και πάλι καλά που είχε και κανένα αυτοκίνητο από απέναντι για να βάζω σημάδια και δεν έκανα συνέχεια το batman στα σκοτάδια. Τους ενοχλούσα κιόλας ακόμα και με τη μικρή σκάλα, γιατί η δέσμη σηκώνεται όταν γείρει η μοτοσικλέτα και μου άναβαν προβολείς. Ξέρω, είμαι ηλίθιος. Αλλά και τώρα που τα γράφω και μουντζώνομαι, πάλι τα ίδια θα έκανα γιατί είναι τόσο πορωτική η διαδρομή και είχα χαρεί τόσο πολύ αυτές τις στροφές για τόσα πολλά χιλιόμετρα που δε με ένοιαζε και πολύ. Το πέρασμα μέσα από την Ναύπακτο δε με ενθουσίασε. Σαν τα βλάχικα της Βάρης πριν την διαπλάτυνση ήταν. Για την παλιά πόλη με το κάστρο έχω ακούσει τα καλύτερα όμως. Άντε τελειώνετε με τον περιφερειακό ρε παιδιά! Άρχισα να βλέπω τη γέφυρα του Ρίου-Αντίρριου και χάρηκα. Λες να προλάβω; Φτάνω και στη γέφυρα, πληρώνω 1,70 και... Είναι όμορφη! Έχει τέλεια θέα! Μου αρέσει ο φωτισμός των καλωδίων. Είχε και οικογένειες που τη διέσχιζαν με τα πόδια, για βόλτα. Μου πέρασε η ιδέα να σταματήσω και να ζητήσω φωτογραφία, αλλά γμτ πίεζε ο χρόνος ασφυκτικά πλέον.
Αυτά τα χιλιόμετρα μέχρι την Κυλλήνη, πως τα ξέχασα; Και έχουμε και άλλο πρόβλημα. Δεν έβαλα βενζίνη πριν το Αντίρριο, γιατί λέω, ολάκερη Εθνική, είναι δυνατόν να μην έχει ένα βενζινάδικο μετά; ΕΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ!!! Κυρία λοιπόν, γιατί έχω ήδη 210 χιλιόμετρα στο μερικό χιλιομετρητή, του έχω πιει το αίμα 2 ώρες και κάτι 3η-4η κόφτη, τέρμα φρένα, κατέβασμα και πάλι από την αρχή, με πονάνε οι παλάμες μου και οι αντίχειρές μου από την κόντρα στο τιμόνι, έχει αρχίσει και διαμαρτύρεται και η μέση μου λίγο, διψάω κιόλας, πάω με 100 γιατί πέρα από την βενζίνη, όλο και καμιά καμερούλα θα έχει στα τούνελ μετά την Πάτρα. Και περνάνε τα χιλιόμετρα και βενζινάδικο γιοκ. Με βρίζω, γιατί την ξαναπάτησα πριν τη Λαμία με τον ίδιο τρόπο! Πύργος 100 έλεγε η πινακίδα, Πύργος 80, δηλαδή οι Πυργιώτες και οι Πατρινοί ΔΕΝ βάζουν βενζίνα μωρέ; Αφώτιστος δρόμος, στενός, γμτ Αμερικάνικο θρίλερ θα ζήσω αν μείνω εδώ στην ερημιά. Και ξάφνου βλέπω φώτα και ένα φανάρι κυκλοφορίας! Έχει και κάτι πινακίδες, έλα σωθήκαμε, βενζινάδικο. Αμ δε, καφετέριες και εστιατόρια ήταν. Απόγνωση! Λίγο παρακάτω, πάνω που σκεφτόμουν να γυρίσω στο φανάρι, να μείνω από βενζίνη αλλά να έχω να φάω και να είμαι σε φωτισμένο μέρος, μια Shell (ή μήπως ΕΚΟ; ) εμπρός μου. Από τη χαρά μου, αντί να πατήσω το φλας, πάτησα την κόρνα. Είμαι βέβαιος ότι θα με έβριζαν "Ο αγχωμένος μλκς ο Αθηναίος που μας κορνάρει κιόλας να του βάλουμε βενζίνη γρήγορα" αλλά δε με ένοιαξε. Για δεύτερη φορά γλίτωσα το σπρώξιμο! 267 χιλιόμετρα, 17,5 λίτρα. Την προηγούμενη φορά έκανα παραπάνω θα μου πείτε, αλλά πίστευα ότι με το στροφηλίκι και την πίεση θα είχε κάψει περισσότερο. "Πόσο είναι η Κυλλήνη φίλε μου;" "32 χιλιόμετρα ευθεία" είπε, "12 δεξιά". Η ώρα ήταν 10 πλέον, προλάβαινα δεν προλάβαινα. Νερό δεν ήπια, θα πιω στο καράβι σκέφτηκα. "17,10 ευρώ" μου λέει ο πιτσιρικάς με την αντλία. "Δώσε 17". Ε όχι κιόλας. Του έδωσα 17,5, αλλά έπρεπε να ψάξω την τσέπη καλύτερα να βρω κέρμα του 1 ευρώ και να δώσω 18, μόνο και μόνο για την κίνηση που έκανε. Το μυαλό μου όμως ήταν αλλού. "Ευχαριστώ" μου είπε, "καλό δρόμο". Καλό σου βράδι και εσένα. Ξεκίνησα πάλι... ΑΝ δεν κάνει λάθος, έχω κάπου 45 χιλιόμετρα ακόμα. Και για να μην είμαι πανικόβλητος στο λιμάνι, μισή ώρα... Ε προλαβαίνω. Τα 32 χιλιόμετρα πέρασαν, η πινακίδα πουθενά. Τελικά, στα 39 βλέπω "ferry to Zakinthos" δεξιά. Όντως άλλα 12... ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ με κάτι τέτοια, μία ματιά ρολόι, μία χιλιομετρητή, μία δρόμο. Τέλος πάντων, είχε και τραγικό δρόμο μέχρι το λιμάνι, αυτό το θυμάμαι χρόνια τώρα, αλλά βιαζόμουν. Έφτασα πάντως, ήταν και ένας τοπικός ήρωας με μια Mecredes E που δεν ήθελε να τον περάσει η μοτοσικλέτα και έτρεχε και άνοιγε το δρόμο, μια χαρά! Βλέπω κάτι παπάκια να χώνονται σε ένα καράβι. Το πρόλαβα σκέφτομαι, 22:25 λέει το ρολόι. Οι κοπέλες στα εκδοτήρια μετράνε λεφτά. Ο βλάκας που φρέναρε εκατοστά πριν το "μπαλκονάκι" του εκδοτηρίου και πετάχτηκε από τη σέλα τις έκανε να σηκώσουν το κεφάλι: "καλησπέρα, ένα εισιτήριο για Ζάκυνθο, με των 22:45 παρακαλώ". Κοιτάζονται μεταξύ τους, κοιτάνε και εμένα, "Έφυγε" λένε. "22:15 ήταν, όχι 22:45". Το καράβι ήταν της Κεφαλλονιάς, που περίμενε και αυτό τους πρωινούς μάλλον. Το μυαλό μου έχει αρχίσει και παίζει σενάρια. ΑΝ πρόσεχα με τη βενζίνη, αν δεν είχα βγάλει φωτογραφίες, αν δεν είχα κάτσει για καφέ, αν... Και έπρεπε να φύγει στην ώρα του αυτό το καράβι; Τέλος πάντων... Αύριο Τρίτη στις 8 το πρωί το επόμενο. Ας είναι. ΝΕΡΟ επειγόντως, χαλάρωση γιατί έχω νεύρα κουρέλια και σκέφτομαι και το άλλο, όπως είμαι τίγκα στην αδρεναλίνη. Να βρω δωμάτιο ή να πάω Αθήνα; Αφού δε με ήθελε να ταξιδέψω... Τηλέφωνα πάλι να βεβαιωθούν και όλα τα παιδιά ότι ζω γιατί είχαν όλοι πάρει τηλέφωνο, αλλά σιγά μη σταματούσα να το σηκώσω, τους ανησύχησα. Τελικά επικράτησε η λογική και βρήκα δωμάτιο (άλλη αστεία ιστορία αλλά δεν έχει σχέση με μοτό και δεν τη γράφω, πάντως ντροπή τους που έχουν το 2007 τέτοια δωμάτια ακόμα για νοίκιασμα, σε κεντρικά σημεία, σε πολυσύχναστο λιμάνι).
Αθήνα τελικά γύρισα Τετάρτη απόγευμα. Ναι, ξέρω, τόσο τρέξιμο για μιά μέρα στο νησί; Εμ... Γυναίκες. Συγγνώμη VegasKitty...
Την Πέμπτη το πρωί, τσουπ πάλι καβάλα, αλλά κοντινά, στη Νεράτζα. Καμμιά 100αριά χιλιόμετρα, λίγο μετά την Κόρινθο, σε φίλους. Παρασκευή απόγευμα πίσω... Παϊδάκια με ένα φίλο που δεν έχω δει καιρό. Κάτι διαδρομές για ξαφνική δουλίτσα το Σάββατο... Το κορμί μου δεν άντεξε άλλο. Κοντά 2000 χιλιόμετρα σε τόσες μέρες, δε τα είχα ξανακάνει. Πλύσιμο το κράνος για να μην έχω δικαιολογία να καβαλήσω, φόρτωμα mp3 και αυτοκίνητο ολέ ολέ. Αχ, ωραία είναι στην πολυθρόνα... Μόνο που δεν το έχω πάρει ένα μήνα τώρα και αλλάζω ταχύτητες άτσαλα, άσε που μου φαίνεται ότι χάλασε γιατί δεν επιταχύνει όπως είχα συνηθίσει. Άνεση όμως...
Κάπου έσπασε ή ξελύθηκε και μία βίδα από το μπράτσο της βαλίτσας πίσω και ταλαντωνόταν, νόμιζα ότι κάτι άλλο είχε χαλάσει και "χορεύει" η μοτοσικλέτα στις λακκούβες. Άντε να βρω άλλη βίδα τώρα...
Πωωωωως τα περάσατε εσείς;;;
Καλή εβδομάδα.
ΥΓ Κάνε επεξεργασία και βάλε καμιά γραμμούλα για να διαβάζεται γιατί παραβγήκε μεγάλο.
Μουαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα (σατανικό γέλιο, απόγνωσης)
Ο ληστής έχει βαλθεί να με στείλει. Πάμε λοιπόν για μπάνιο χτες, ίσως λίγο άκαιρο/αναίσθητο λόγω πυρκαϊών, αλλά τι να κάνω, F1 δε θα είχε, από φλόγες και πολιτικάντηδες και "απεγνωσμένους" στην TV ΒΑΡΕΘΗΚΑ πιά όσο και αν υποφέρουν οι άνθρωποι, τόσο πολύ δε το αντέχω, έγινα αδιάφορος στο θέαμα πια... ΛΟΛ και χτυπάει η Θεία Δίκη μάλλον. Περνάμε τα διόδια Αφιδνών (περάστε ελεύθερα έλεγε, πάλι καλά) και συνειδητοποιώ ότι δεν έχω ταχύμετρο... Εμ, ούτε στροφόμετρο... Σταμάτημα στην άκρη του δρόμου. Σβήνω. Ξαναβάζω μπροστά, όλα ΟΚ μηχανικά, αλλά τα όργανα νεκρά. Βγάζω το κλειδί (λέω μήηηηπως μας βαρέσανε με κανένα radar και μπλόκαρε κάτι; ) ξαναβάζω, παίρνει αλλά όργανα γιοκ. Ε τέλος πάντων, δε θα σκάσω κιόλας, "στο διάλο ρε", πάω για μπάνιο! Φτάνοντας στον Αυλώνα όμως, κάτι σκέφτηκα.... Ρε φλας έχω; ΟΚ το μπροστινό φανάρι δούλευε τουλάχιστον. Ξανασταματάμε. Ούτε φλας, ούτε πίσω φανάρι, ούτε στοπ. Φτου σου καταραμένο... Βγάζω τη σέλα, κοιτάω το ρελέ των φλας (τι να καταλάβω, ένα μαύρο κουτί είναι....) κοιτάω τις ασφάλειες, δεν έβλεπα και πολλά, άσε που εκεί που είναι χωμένες δε τις φτάνεις κιόλας. Σταματάει και ένα παλικάρι της Express Service που πέρναγε τυχαία, "εγκέφαλο έκαψε" μου λέει, άσχετα αν δεν έχει εγκέφαλο το bandit, ΛΟΛ. Τέλος πάντων, αφού δεν έβρισκα άκρη, είπα να γυρίσω σπίτι γιατί χωρίς όργανα πάω, χωρίς φλας και πίσω φώτα δεν πάω πουθενά.
Αποφασίζω σήμερα λοιπόν να φτιάξω το πρόβλημα.... Ξεβιδώνω το πλαϊνό πλαστικό, βγάζω τη βίδα που συγκρατεί την ασφαλειοθήκη, κοιτάω τις ασφάλειες, καμμένη η 15Α των φλας (ναι το ξέρω ότι το φανταστήκατε). Βάζω την εφεδρική, βάζω το κλειδί "τσαφ" πάει και η εφεδρική... Που σημαίνει ότι δεν ήταν μια τυχαία υπερφόρτωση, αλλά "σοβαρό" βραχυκύκλωμα. Ξεβιδώνω όλα τα φλασάκια, οι λάμπες ΟΚ. Σημειώνω ότι δεν έχω πλύνει τη μοτοσικλέτα καιρό, ούτε πάτησε σε νερά χτες στην Εθνική για να πει κανείς ότι βραχυχύκλωσε από κάποιο τυχαίο βρέξιμο. Και τώρα... Στη σκέψη και μόνο του μάστορα "άστο και θα τα βρούμε" εκνευρίζομαι... Μάλλον θα πιάσω να κάνω δοκιμές. Θα αποσυνδέσω τον πίνακα οργάνων, μήπως φταίει αυτός. Μετά, θα αποσυνδέσω το ρελέ των φλας. Μετά θα κάψω το Bandit (πλάκα κάνω). Αν έχει πολύμετρο ένας φίλος, θα τον αγγαρέψω να τσεκάρουμε και τον διακόπτη των φλας. Θα ξαναδώ και την πλεξούδα στην κλειδαριά, μπας και κανένα καλωδιάκι πάλι αποφάσισε να παίξει με τα νεύρα μου. Πάω σε ένα ηλεκτρολογείο εδώ κοντά να πάρω καμμιά.... 10αριά ασφάλειες, να έχω να καίω! Τελικά οι φήμες για τα ηλεκτρικά του, ΛΟΛ λέτε να μην είναι και τόσο φήμες;
edit: Και λοιπόν.... Λοιπόν.... Λέμε τους Αμερικανούς ηλίθιους, αλλά τελικά δεν είναι. Είναι απλοί άνθρωποι, πρακτικοί. Μέσα στην πρακτικότητά τους λοιπόν, πρέπει να αναρωτήθηκαν κάποτε, πως θα γίνουν οι μοτοσικλέτες πιο αξιόπιστες; Λιγότερα κινούμενα μέρη. Ειδικά "ευαίσθητα" πράγματα, όπως τα καλώδια. Που το πάω; Έρχεται φίλος με πολύμετρο, γδύνουμε τον ληστή και αρχίζουμε και μετράμε. Το κύκλωμα της ασφάλειας #4 είναι όλο βραχυκυκλωμένο, αλλά γιατί; Βγάλε το ένα φλας, βγάλε το άλλο, βγάλε τον πίνακα, βγάλε τα ρελέ, μέτρα τους διακόπτες, μας έσπασε τα νεύρα. Εν τω μεταξύ "παίζοντας" βάζω το κλειδί στη θέση "στάσης" και ανάβει κανονικά το πίσω φως. Και μετά κάναμε τη μαγική κίνηση. Καλώδιο στη θέση της Γ@μοασφάλειας, ο πίνακας ανάβει κανονικά, τα φλας, η κόρνα, alarm, φως φρένων, όλα ΟΚ. Εμ... Δε κουνάω και το τιμόνι; Με το που το κουνάω, "τσαφ" πέφτει η 30Α κεντρική. Κατέληξα λοιπόν εκεί που ήθελα. Οι Αμερικανοί στα Buell, Harley που είναι "low tech" μηχανές, βάζουν το διακόπτη στο λαιμό, σε σημείο που ΔΕΝ είναι κινούμενο. Οι μαλ... Ιάπωνες, οι "έξυπνοι", οι "προηγμένοι" δεν μας κάνουν τη χάρη... Δεύτερη φορά βλάβη από το ίδιο σημείο! Και επειδή έγδυσα τα καλώδια από το μακαρόνι, δεν υπάρχει καν σημείο φθαρμένο εξωτερικά πουθενά, αλλά το μαύρο κόκκινο τώρα είναι κομμένο. Ε το διάολό μου πια... Δηλαδή, πρέπει να οδηγώ τη μοτοσικλέτα ΧΩΡΙΣ να γυρίζω το τιμόνι για να μην έχω πρόβλημα; Και μέσα σε όλα τα άλλα, οι 15Α ασφάλειες που πήρα από το βενζινάδικο είναι και λάθος (ένα χιλιοστό πιο φαρδιές), ΛΟΛ θα παω να τις αλλάξω αύριο, να πάρω και μερικές 10Α, 20Α και 30Α να υπάρχουν...
Την καλημέρα μου,
Χθες το βράδυ παρατήρησα κάτι για το οποίο θέλω γνώμες. Περιμένοντας υπομονετικά σε κάποιο φανάρι καθόμουν και χάζευα την φάτσα του παιδιού μου απο την αντανάκλαση του μπροστινού αυτοκινήτου (το οποίο ήταν μαυρο μεταλλικό). Έτσι όπως χάζευα και έχοντας ανάψει φλάς είδα οτι τα θέσεως τρεμόπαιζαν παράλληλα με την ενεργοποίηση του φλάς (οχι τα διασταυρώσης, μόνο τα θέσεως). Πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ???
Και κάτι άλλο. Τι πίεση προτείνετε για τα ελλαστικά μέσα στην πόλη?
Καλώς τα... Επειδή είμαι περίεργος με το θέμα "συντήρηση", είμαι ο πιο αμελής και επιμελής ταυτόχρονα (άλλη φορά η εξήγηση) όταν έγινε το βραχυκύκλωμα στη δικιά μου ήταν μέρα και δεν πρόσεξα αν είχε ΑΥΤΟ το τρεμόπαιγμα (είχε γενικώς, που ίσως σημαίνει ότι η μπαταρία μου είχε "γεράσει" μετά από 2 χρόνια), αλλά πάντως τα φλας τα χρησιμοποιώ "πολύ". Το βραχυκύκλωμα είναι στην ίδια γραμμή που σου τρεμοπαίζει
Δε το πιστεύω ότι με νίκησε η τσούλα η λησταρχίνα! Γμτ η εκνευριστική υπογραφή "οι γυναίκες οι γάτες -ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ- κάνουν ότι θέλουν" επιβεβαιώνεται ξανά. Και ήθελα να τη φτιάξω μόνος μου, αλλά φευ...
α ναι, πιέσεις για πόλη, ίσως να είναι καλύτερα οι "μαμά" ή και λίγο πιό κάτω. Θεωρητικά, η χαμηλότερη πίεση οδηγεί σε μεγαλύτερες ελαστικότητες του πέλματος, που οδηγούν σε μεγαλύτερη τριβή εσωτερικά, ανάμεσα στα μόρια του λάστιχου, άρα μεγαλύτερη θερμότητα πιο γρήγορα. Και όσο κρυώνει ο καιρός, η μεγαλύτερη θερμότητα δεν είναι πρόβλημα, μάλλον το αντίθετο. Καλοκαίρι πχ τα ανέβασα στα 38 εμπρός πίσω από 36 που λέει στο ψαλίδι, γιατί ήθελα λιγότερη θερμότητα ειδικά στα ταξίδια. Χειμώνα ίσως να είναι καλύτερα στο 35-34, αλλά χειμώνα δεν έχω οδηγήσει... Θα δείξει. Πειραματίσου κιόλας και δες. Το θέμα είναι να έχεις και αξιόπιστο μανόμετρο για να ξέρεις αν αυτά που δείχνει είναι τα σωστά. Βενζινάδικο από βενζινάδικο έχει τεράαααστια διαφορά.
Καλησπέρα σε όλους τους φίλους και μη του bandit.
Πόσο αέρα πρέπει να έχουν τα ελαστικά του bandit gsf 2007 ; για την καλύτερη πρόσφυση;
Καλωσήρθες Αντρέα. Τη σωστή πίεση την γράφει στο βιβλιαράκι και στο ψαλίδι, συνήθως είναι ο καλύτερος συμβιβασμός ανάμεσα στην άνεση, την πρόσφυση και τη σωστή φθορά. Δοκίμασε την και αν δε σε ικανοποιήσει, βάλε λίγο πιο πάνω ή κάτω ανάλογα τις συνθήκες... Όπως βλέπεις στα προηγούμενα post, στο '05 που έχω έπαιξα λίγο και δεν είχα παράπονο. Καλή πρόσφυση πάντως μην περιμένεις, με την έννοια πως ότι και να κάνεις, οι περιορισμοί που τίθενται από την ποιότητα της ασφάλτου είναι ικανοί να ακυρώσουν και τα καλύτερα ελαστικά. Απλά μην το ανοίγεις απότομα με 1η και 2α...
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!
Κανόνες δημοσιεύσεων
