Χθες, 19/2 ημερομηνία αναχώρησης, περιμέναμε ντυμένοι-έτοιμοι με τις φόρμες, μέχρι και το απόγευμα να γίνει κάποιο θαύμα και να διακοπεί η δεύτερη 48ωρη απεργία ώστε να προλάβουμε το Superfast που θα αναχωρούσε στις 23.59΄...
Όλη τη μέρα μελετούσαμε άλλους τρόπους διαφυγής. Από την Αλβανία (Δυρράχειο-Ανκόνα) δεν εκτελούνταν τα δρομολόγια γιατί η γραμμή είναι Ελληνικών συμφερόντων (Αγούδημος)...
Ένα άγνωστο (στο ευρύ κοινό) δρομολόγιο από Αλβανία για Ιταλία συμφερόντων του Βατικανού εξυπηρετούσε μόνο τους πελάτες της εταιρίας και δεν υπήρχε δυνατότητα ούτε έκδοσης εισητηρίων ούτε καν επικοινωνίας... Τον κίνδυνο να διασχίσουμε την Αλβανία (δύο γραφικοί τύποι με υπερφορτωμένες μοτοσυκλέτες) τον αντιπαρήλθαμε σιωπηρώς με ελαφρό μειδίαμα...
"μα αλλοίμονο σε μένα
κλάψε δόλια μου καρδιά..."
στίχοι του Spyros Zagoreos από τo poema sinfonico n.2 (la poupee), sinfonia n.13 adagio molto ma non troppo σε sol maggiore "angoisses".
Η σιγουριά μας, ότι η χθεσινοαπογευματινή πορεία στο Υπουργείο
για επίδοση ψηφίσματος θα κατέληγε σε αναστολή της απεργίας ύστερα από το τεράστιο (και διεθνές) πρόβλημα που προέκυψε απεδείχθει αβάσιμη...Η απεργία όχι απλώς δεν διεκόπη αλλά πήρε και 3η παράταση μέχρι το πρωί της Τετάρτης.
Το σχέδιο του να "πιάσουμε" Τυνησία μέσω Τζένοβας (στο βορρά) έπεσε στο κενό μιάς και το μοναδικό πλοίο φεύγει την Τετάρτη στις 18.00΄... Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές εξανεμίστηκε και αυτή η ελπίδα γιατί για να το προλάβουμε θα έπρεπε να φύγουμε στις 21.00΄απόψε για Ανκόνα...
Ούτε μέσω Άλπεων δεν καταφέραμε να πάμε Τυνησία...
Το βασικό πρόβλημα ήταν για μας ότι ο συνταξιδιώτης μου είχε πάρει την άδειά του από την δουλειά και δεν είχαμε τα περιθώρια να αναβάλουμε για λίγες μέρες το ταξίδι...
Το σενάριο της ΣΥΜΠΑΝτικής συνομωσίας πήρε σάρκα και οστά...
Το ταξίδι ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ...άδοξα...
Λάβαμε τα μηνύματά μας άνωθεν!
Τα ερμηνεύσαμε θετικά. Τίποτα δεν πήγε χαμένο από την προετοιμασία... Ούτε ο χρόνος ούτε ο κόπος ούτε τίποτα.
Σαν επίγευση έμεινε ότι 2 οικογενειάρχες , με άθροισμα ηλικιών τα 98 χρόνια, με παιδιά και υποχρεώσεις δεν θα "περάσουμε" ποτέ στην κατηγορία των "ντεκαφεϊνέ μηχανόβιων"...
ΥΓ ευχόμαστε σε όλους όσους μας στείλαν τις ευχές τους,να κάνουν το ταξίδι στη Σαχάρα πραγματικότητα!!!
THE END
Απάντηση με παράθεση
