Ο κόσμος όλος εκεί έξω, μας περιμένει....

[Vagelis Gar]

19η ημέρα

Λίγα λόγια και για την σημερινή ημέρα η οποία ήταν αφιερωμένη στην ξεκούραση του θεϊκού μου κορμιού. Ξενοδοχείο στην άκρη της πόλης ιδιοκτησίας κατόχου Harley ο οποίος στο εστιατόριο του ξενοδοχείου στα ράφια είχε μινιατούρες μοτοσυκλετών με τους αναβάτες του και στα σουπλά στα τραπέζια μια από τα ίδια.

Δυστυχώς δεν τον γνώρισα μιας και εκείνη την ημέρα έλειπε αλλά ο τύπος στη reception μου είπε πως το αφεντικό του τρελαμένος με τα ταξίδια είναι μέλος στο Harley Club Γαλλίας και όλοι αυτοί είναι φίλοι του από τη λέσχη.

Δωμάτιο σοφίτα με φεγγίτη, ωραίο φαγητό στο εστιατόριο αλλά λίγο τσιμπημένες οι τιμές και Γαλλικό πρωινό με κρουασάν και λοιπά Γαλλικά εδέσματα.

http://www.youtube.com/watch?v=tMwclMk4rQk

[Vagelis Gar]

Το ξενοδοχείο

[Vagelis Gar]

Δείγμα απο τα σουπλά

[Vagelis Gar]

Και άλλο ένα (δυστυχώς τα ράφια ξέχασα να τα φωτογραφίσω)

[Vagelis Gar]

,.,

[Vagelis Gar]

Πλωτό ξενοδοχείο

[Vagelis Gar]

.,.,,

[Vagelis Gar]

,

[Vagelis Gar]

,

[Vagelis Gar]

20η ημέρα




Μετά το περιποιημένο πρωινό η ώρα να έχει πάει περίπου 09:00 ετοιμάζω τα πράγματα στη μοτοσυκλέτα και είμαι έτοιμος να ξεκινήσω για την σημερινή μικρή μου περιπέτεια. Κύριος προορισμός μου το Wattwill στην Ελβετία κοντά στην St.Gallen.

Εδώ να πω πως κάθε φορά που κλείνω δωμάτιο σε ξενοδοχείο η πρώτη μου ερώτηση είναι αν έχει πρωινό. Τρώγοντας καλά το πρωί δεν χρειάζεται να φάω τα βρωμοσάντουιτς από τα βενζινάδικα. Μαύρος ο ουρανός σήμερα αλλά δε βαριέσαι, πλέον ότι καιρό και να έχει δεν με ενοχλεί.

Στιγμιαία σκέψη να φορέσω τα αδιάβροχα και παίρνοντας το ρίσκο να μην τα φορέσω μου βγήκε σε καλό μιας και μετά από κάποια χιλιόμετρα τα σύννεφα αραίωσαν και κάπου κάπου έσκαγε μύτη ο ήλιος.

[Vagelis Gar]

Εύκολα βγήκα από Tournus προς Broungen – Bresse. Το μόνο που με προβλημάτιζε ήταν πως λόγω Κυριακής όλα τα βενζινάδικα ήταν κλειστά (να μην ξεχνάτε πως πλέον οδηγούσα σε επαρχιακούς δρόμους της Γαλλίας) αλλά το πιο άσχημο ήταν πως είχαν τοποθετήσει και αλυσίδες στις εισόδους και έτσι δεν μπορούσα να μπω για να βάλω από τον αυτόματο πωλητή. Τελικά βρίσκω αντιπροσωπεία της Renault που λειτουργούσε και σαν βενζινάδικο (όχι η μόνη) και φουλάρω.

Φτάνω στο Bresse και έπρεπε να βρω τον δρόμο που οδηγούσα στην Claude. Ρωτάω 2-3 μου δείχνουν την ίδια κατεύθυνση. Προχωρώ 5-6χλμ έξω από την πόλη και βλέπω πινακίδα προς Lous Le Sannier (πόλη που ήταν 50χλμ και αρκετά πιο έξω από εκεί που πήγαινα εγώ). Γυρίζω πάλι προς την πόλη και σε 2-3χλμ ρωτάω μια ευγενέστατη κυρία που έβγαινε από παράδρομο με το αυτοκίνητό της και μου δείχνει την κατεύθυνση από όπου ερχόμουν.

Αναστροφή πάλι, δε βαριέσαι λέω θα κάνω 50 παραπάνω χιλιόμετρα. Φτάνοντας στη Lous πάλι πουθενά ταμπέλα για Claude (πόλη που θα με οδηγούσε προς τα σύνορα προς Ελβετία).

Εκεί και σε μια απόσταση 15χλμ πρέπει να μου πήρε τουλάχιστον 1 ώρα μπρος – πίσω ρωτώντας διάφορους μεταξύ άλλων και κάποια παιδιά που είχαν σταματήσει και αυτοί στην άκρη του δρόμου και κοιτούσαν τον δικό τους χάρτη πιο ενημερωμένο από τον δικό μου.

[Vagelis Gar]

Με τα πολλά φτάνω στο Champangole και καρφί για τα Γαλλο- Ελβετικά σύνορα από το Portarlier. Συνοριακός σταθμός υπήρχε και αφού ο υπάλληλος με ρώτησε τι είναι αυτό πάνω στο κράνος (είχα την κάμερα) με χαιρέτησε και έφυγα.

Από τα σύνορα μέχρι την Travers από όπου μπήκα και στον αυτοκινητόδρομο για Ζυρίχη η διαδρομή είναι πολύ όμορφη με το τρένο να περνά ακριβώς δίπλα στο δρόμο. Vignetta στους Ελβετικούς δρόμους την οποία και δεν πλήρωσα παίρνοντας ρίσκο.

Ατελείωτα χιλιόμετρα σε μια αδιάφορη διαδρομή αν εξαιρέσεις τη θέα που είχα σε κάποιο σημείο σε μια μεγάλη λίμνη στα αριστερά μου. Βενζίνη με περίπου 1,25?. Γρήγορα χιλιόμετρα με την Ζυρίχη πλέον να είναι κοντά.

Πολύ μεγάλη η κίνηση στους δρόμους και πλησιάζοντας ακόμα πιο πολύ στην πόλη αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να μπω για να χαζέψω λίγο ή να συνεχίσω.

[Vagelis Gar]

.,.

[Vagelis Gar]

...,

[Vagelis Gar]

Απόφαση στα γρήγορα και τι άλλο, μπαίνω στην πόλη βγαίνοντας από τον 1.

Η ιδέα τελικά αποδείχθηκε πολύ άστοχη. Χωρίς GPS και χωρίς χάρτη της πόλης με μια Ζυρίχη κανονικό εργοτάξιο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά μόλις είχε τελειώσει ποδοσφαιρικός αγώνας με τους φιλάθλους να έχουν γεμίσει τους δρόμους..

Όπως είπα και πιο πριν έργα παντού και πολλές ταμπέλες σκεπασμένες και έπρεπε να μαντεύω προς τα πού να πάω. Βλέπω σταματημένη κλούβα της αστυνομίας με ανοιχτή την πίσω πόρτα και αστυνομικούς (λέγε με ΜΑΤ) μέσα. Σταματάω ακριβώς μπροστά τους (νομίζω το συγκεκριμένο πλάνο το έχω και στην κάμερα) και τους ρωτάω από πού θα βγω για St.Gallen. Μου εξηγεί και φεύγω.

Εννοείται πως χάθηκα και πάλι κάνοντας κύκλους κάπου κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό.