όλα καλά!
όπως λεει και ο τίτλος, ευτυχώς τη γλυτώσαμε... απώλειες μηδεν, σωματικές και υλικές... για μενα...
για τον άλλο, ενας καθρέφτης κομμάτια...
Μεσογείων, πρωι, ρεύμα προς αθήνα στο ύψος του χολαργου...
παραδόξως δεν εχει κίνηση, δρόμοι χαλαροι... χαλαρά ρολάρω και εγω με το πεγκασο, ~ 60 χαω, μεσαια λωρίδα...
στην αριστερή κινείται μια κλούβα... περίπου -10 χαω λιγότερα...
τη στιγμή που είμαι δίπλα του, ακριβώς δίπλα του όμως, στον οδηγό! σέλα με κάθισμα,
πιάνω με την άκρη του ματιού μου κίνηση του χεριού του, να το φέρνει στο τιμόνι απο πάνω και να δίνει προς αριστερα...
αυτό το κλικ ήταν, αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου που η περιφερειακή όραση δούλεψε και μάλλον απο εκει τη γλυτώσαμε..
δούλεψαν γρήγορα και τα αντανακλαστικά, σχεδόν ακαριαία, με το που έπιασα τη κίνηση του χεριού του, εχω δώσει κλίση στη μοτο να ανοιχτεί
ακόμα πιο αριστερά... κλάσματα αργότερα, το αυτοκίνητο έχει πάρει αριστερή πορεία, μπαίνοντας στη λωρίδα μου, και ενω εγω κάνω ήδη τον ελιγμό αποφυγής ...
επαφή...αλλά κάπως εφαπτομενική! σαν να του σκούπισα τη πλευρά ενα πράμα! με το δεξί μου μπράτσο, ίσως και λίγο πόδι... η μοτο ταλαντεύεται... χαλαρώνω τιμόνι... αποσβενει και ισιώνει... σταματά...
δύναμη πήρε ομως το carbon προστατευτικό στο γάντι, σαν γροθιά που είναι εκεί στο δεξί γκριπ...ε, την έφαγε ο καθρεπτης του και εγινε κομμάτια
το χερι δεν κατάλαβε τίποτα!! προσκύνημα στον άγιο ανθρακονημάτιο!
έχουμε σταματήσει και οι δυο, αυτός έχει χάσει το χρώμα του... κατεβάζει παράθυρο... με φωνή που έδειχνε καθαρά οτι ο τύπος τα χρειαστηκε μάλλον πιο πολύ απο μένα,
ψιλοτρεμαμενη : φίλε συγνώμη, χιλια συγνωμη εκανα λάθος, σε παρακαλώ...
ανάσα βαθιά, γιάννη ψύχραιμα, του κούνησα συγκαταβατικά το κεφάλι και έφυγα...
Απάντηση με παράθεση
