Αξιζει τελικα?

[TROOPER]

Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
Δεν ξέρω αν οδηγείς μηχανή, αν έχεις μηχανή, αν θέλεις να πάρεις μηχανή ή ακόμα αν δεν θέλεις να τις βλέπεις μπροστά σου αλλά θα σου πω για εμένα.

Πριν ακριβώς από ένα χρόνο ο παιδικός μου φίλος μου ζήτησε να πάμε μια ημερίσια εκδρομή στη Χαλκίδα με τις μηχανές...
Ήταν η πρώτη φορά που θα έβγαινε από την Αθήνα, για μένα... ένα ακόμα ταξίδι...
Φοβόμουν για αυτόν...
Δεν ήθελα να πάμε μήπως του τύχει κάτι...
Μπήκα μπροστά του μόλις ξεθάρεψε για να μειώσω τους ρυθμούς...
Πέρασαν 5 λεπτά...
Αριστερή στροφή... χώμα... χάσιμο μπροστινού... εγκατάλειψη μηχανής...
Ο χρόνος...
ο χρόνος σταμάτησε για μένα πάνω σε μια κολώνα...
ο κολλητός μου με κράταγε και εγώ του έκλεινα το μάτι...
Χειρουργεία...
"συντριπτικά κατάγματα σε δεξιό χέρι και πόδι"
"το αριστερό πόδι τι έχει; κάτι δεν πάει καλά"
"διαλυμένοι σύνδεσμοι!"
"καλά κάτσε να δούμε αν θα τη γλυτώσει..."
"είναι δυνατό παιδί, μπορεί να μην πεθάνει!"
"η καρδιά του αντέχει..."
"θα του κόψουμε το πόδι"
"8 ώρες ολική νάρκωση και ακόμα αντέχει..."
"άμα κρατήσει λίγο ακόμα... μακάρι να αντέξει..."
"είναι πολλές οι ώρες μπορεί να μην ξυπνήσει..."
"καταφέραμε και κρατήσαμε το πόδι!"
"αντέχει!Κάποιος εκεί πάνω τον αγαπάει ΠΟλΥ"
"Ξύπνα Δημήτρη όλα πήγαν καλά!"
"Τι ώρα είναι;"
"Πέρασαν 11 ώρες εδώ μέσα αλλά σε φτιάξαμε!Σε ευχαριστούμε που έζησες!"
Εντατική...
Δωμάτιο...
20 μέρες μετά...
Τι γίνεται;Δεν μπορώ να αναπνεύσω!
Πνευμονική εμβολή είπαν... (ξέρεις 10% πάνε αδιάβαστοι το 90% τους διασωληνώνουν)
Είναι σκύλος θα αντέξει! Δώσ'τε του οξυγόνο!
Έχει πεθάνει ο πατέρας μου σε τροχαίο,πληρώσαμε το χρέος μας στον πούστη με τα μαύρα ΕΓΩ δε θα του κάνω τη χάρη!
Πέρασαν 3 μέρες και είμαι οκ!
Γιατρέ πότε θα κάνω ποδήλατο; Γιατί; Μα πως θα ανέβω στη μηχανή αγύμναστος; (ακόμα δεν ξέραμε αν και πότε θα σηκωθώ να περπατήσω!)
Και ήρθε η μέρα που μου είπαν θα σηκωθείς....
4 μήνες μετά...
και τώρα; τι κάνουμε; πως περπατάμε;
Αγάντα θα περάσει και θα αρχίσεις πάλι να τρέχεις...
Σφίξε τα δόντια μαλ@κα σήκω!
4 μήνες μετά ξαναβλέπω τον κόσμο από το 1.97 και όχι από το κρεβάτι!
Κάνε ένα βήμα... φτάνει!
Μα θέλω κι άλλο...
Πρέπει να πάω κι άλλο!
Αύριο πάλι...
Αύριο πάλι...
και πάλι και πάλι...
και άντε λίγο ακόμα...
και να ο ΤROOPER
"έλα ρε μαλ@κα πότε θα καβαλήσεις;"
θα έρθει η ώρα...
"Πάμε μέχρι το δρόμο..."
τι λες ρε;
"Αύριο θα κατέβουμε και σκάλες!"
Γιώργο άμα πέσω και σκορπίσω εγώ δεν ξαναπάω νοσοκομείο!!!!!
......
......
......
......
......
......
......
και άφησα τις πατερίτσες...
άρχισα να οδηγώ το κουτί...
είμαι εγκλωβισμένος!
δεν την παλεύω!
πρέπει να δω τη μηχανή...
πρέπει να ανέβω!






Αύριο κλείνω ένα χρόνο από εκείνο το μεσημέρι στη Χαλκίδα...





Ξέρεις πότε θα είμαι οκ;



όταν φορέσω το μπουφάν, κουμπώσω το κράνος, τεντώσω τα γάντια στα δάχτυλά μου και κουμπώσω την πρώτη!

Δεν μπόρεσα ποτέ να πιστέψω πως δε θα ξανακάνω κάποια πράγματα στη ζωή μου και αυτό είναι που με βοήθησε να κρατηθώ και να επανέλθω...

Όσοι πέρασαν ατύχημα βαρύ και μπορούν να καταλάβουν έστω και το 1% όσων έγραψα τότε θα νιώσουν την ανάγκη αυτή...

'Οσοι δεν το έχουν ζήσει... εύχομαι να μην το ζήσουν ποτέ...

μητσο...χωρις λογια !!!

ρε..... σκυλε !!!

[road spirit]

Αρχικά δημιουργήθηκε από gousgoun_69
....Αλλά δεν μπορείς να λες παπαριές τις αναμνήσεις ούτε τις δικές μου ούτε κανενός εδώ μέσα που μας αρέσει η μοτοσυκλέτα.

ίσως το παλικάρι να μην έχει αναμνήσεις ωραίες να θυμάται... και του βγαίνει κάπως...

Αρχικά δημιουργήθηκε από cartman
....kανένας λογικός άνθρωπος πιστεύω δεν θα αντάλλαζε την σωματική του ακεραιότητα και την υγεία του με καμιά εμπειρία, χαρά κ.τ.λ!

χμμμ, λες?

και για πείτε βρε συνοδοιπόροι, ζωή χωρίς συγκινήσεις, χωρίς εμπειρίες, χωρίς στιγμές ανεξητιλες, χωρίς χαρές δυνατές, τι ζωή είναι??
τι να την κάνεις τη σωματική ακεραιότητα αν περνάς μια ζωή εκ του ασφαλούς, μακριά απο οτιδήποτε θα κάνει τη καρδιά σου να χτυπήσει λίγο κόκκινα?

όταν κάθεσαι το βράδυ σε ένα κουτούκι με φίλους και ενα κρασί παρέα, ποιες στιγμές είναι αυτες που συζητάτε και σας κάνουν και γελάτε (εβγαλα και ρίμα ο μλκσ)
και λέτε "πάμε πάλι", "πότε θα το ξανακάνουμε", "ααχ, αυτά ήταν τα ωραία" ... και άλλα τέτοια... στιγμές που σου δημιουργούν προσμονή, προσμονή που σου δημιουργεί δίψα! και θέληση να κάνεις και άλλα...

αλλιώς...

ας μείνει ο καθείς στο κουτί του, 4 τοίχοι (σπιτι, δουλεια), 4 λαμαρίνες στο δρόμο, χαλαρα, παθητικά, με το μυαλό ναρκωμένο, φυτική κατάσταση, κανένα ερέθισμα... τίποτα να σε ξυπνάει... τίποτα να σου λέει ή να σου θυμίζει ότι ρε αυτό που κάνεις το κάνει και η χλωρίδα, σε τι διαφέρεις?

ωραία ζωή? ε? ...
ωραίες αναμνήσεις... να την χαιρόμαστε

...
οχι δεν είναι μονο η μοτο, υπάρχουν και άλλα για να νίωσεις τα παραπάνω...
γίνε ορειβάτης, κάνε ιστιοπλοία, κάνε αλεξίπτωτο, γίνε καλλιτέχνης, ταξίδεψε, κάνε παιδιά και σας γονιός γίνε η έμπνευση τους για να φτιάξουν εκείνα όσα δεν φτιάξαμε εμείς ...γιατί ...κωλόσαμε!!

αλλά έχω την αίσθηση πως όταν δεν έχεις δίψα για ζωή, ούτε αυτό το τελευταίο θα μπορέσεις να κάνεις ποτέ...να γίνεις έμπνευση...γιατί απλά
δεν ξέρεις τι χάνεις... και τότε αλήθεια, τι προσπαθείς να διαφυλάξεις??

[road spirit]

Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
...
"Πάμε μέχρι το δρόμο..."
τι λες ρε;
"Αύριο θα κατέβουμε και σκάλες!"...

α, μάλιστααα! είναι στάνταρ ατάκα του! και μένα τα ίδια μου έκανε το κ*λοπαιδο... έλα σκάλες λέει... τι λε ρε μάστορα?

[geotriada]

Σαββατο κατα τις 12 ανεβοκατεβαινουμε την πεντελη.
καιρος τελειος χωρις υγρασιες οχι κρυο.
μπροστα το gsxr πισω μου το fzr1000 σε ρυθμους μετριους
στριβουμε στην πηγη με 4ταρτες και >>>>απο το αντιθετο ηταν ετοιμος να περασει
διπλη διαχοριστικη
για κλασματα δεν εγινε
και ρωταω (εμενα) αξιζει?

[Operater]

Η αλήθεια είναι ότι πριν γραψω κι εγω μια σκέψη, μια γνωμη που μπροστα στους αλλους συμφορουμιτες που εχουν κανει αμετρητα ταξιδια και βολτες με την αγαπη μας, ,την μοτο,
ήμουν διστακτικος. Όχι τόσο αν επρεπε να γραψω, όχι τόσο αν η ζωη μου έκανε ένα δώρο, στην ουσια ήταν δώρο ζωής από την ίδια την ζωή, αλλά επειδή η "πειρα" μου ειναι μικρή...

Τόσο μικρή όσο μεγάλη ήταν η χθεσινή μου εμπειρία....

Μα θα μου πείτε, με το δίκαιό σας, "τι μας λέει τούτος ο ....... !!! Έχει κάνει όλες όλες 3-4 βόλτες και το "παίζει?"..
Γιαυτό πήρα το θάρρος να γράψω δυο τρεις σειρούλες....

Πριν αγοράσω μηχανή, ο ψυχολογικός πόλεμος που ειχα από γνωστούς και φίλους για το αν πρέπει
να καβαλήσω μηχανή, ήταν κάτι παραπάνω από σφοδρός. Ειδικά δε με τον πατέρα μου
(βαθύ γνωστη μοτοσυκλετιστικής ζωής) είχαμε συζητήσεις επί συζητήσεων για τον αν πρέπει...
Τον δικαιολογώ απόλυτα, είχε ατύχημα που ήταν μόνιμος κάτοικος του Αδη για 6 μήνες και επανήλθε, που ειδε 3 φίλους να γίνονται κομματια στην άσφαλτο...Ακράνωτοι ήταν, αλλά ο πατέρα μου τα είχε δει όλα.... Κι όμως τα βάλαμε κάτω, είδα ότι η αγάπη του γιαυτές δεν τελείωσε, προσπάθησε κι εμένα να μου το μεταδώσει, το δέκτηκα, και μου έδωσε συμβουλές υψίστης σημασίας
που της έχω κρυμμένες στο σεντούκι της καρδιάς μου, σαν θησαυρό, σαν κληρονομιά που κι εγώ αύριο μεθαύριο θα προσπαθήσω να μεταδώσω στα παιδιά μου...

Χτες, λοιπόν, στην βόλτα με τον trooper και τα υπόλοιπα παιδιά συνειδητοποίησα κάτι,..
Αυτονόητο για σας αλλά για μένα πρωτόγνωρο...
Την διαδρομή αυτή την είχα κάνει (όχι όπως την κάναμε χτες-μέχρι πόρτο Γερμενο)
με αυτοκίνητο. Συνειδητοποίησα ότι με το αυτοκίνητο, έλειπε κομμάτι του εαυτού μου κατά τη διαδρομή...Ήταν αλλού...Δεν είχα δωθεί πραγματικά στην διαδρομή, δεν είχα δωθεί στο τοπίο, στην βόλτα...Ήμουν αλλού..Μέσα δε στο αυτοκίνητο ήταν σαν να κουκουλωνόμουνα και να ξεκουκουλωνόμουν όταν φτάναμε...Με άφηνε απαθή το τοπίο η φύση γύρω μου, η εναλλαγή πευκου-θαλασσας...
Ενώ με τη μηχανή, έγινα ένα με όλα αυτά.Ανοιγα τη ζελατίνα να μυρίσω τη φύση, έγινα ένα με το δρόμο (όσο κουλός κι αν ειμαι), ζούσα τη κάθε στροφή, την κάθε ανάσα μου, το κάθε χιλιόμετρο, δεν έλεγα αμην και πότε να φτάσω, αλλά έλεγα μακάρι να μην τελειώσει ποτέ, γουργούριζα μαζί με την μηχανή μου, μερικές φορές προσπαθούσα να πιάσω τη νότα που έβγαζε ο κινητήρας, γελούσα χαζοχαρούμενα, σαν παιδί που του δινεις ποδήλατο και τρέχει, κοίταγα το δρόμο που ξετυλίγοταν σαν φίδι αναμεσα στα δέντρα, και τα δέντρα να με συντροφεύουν, ένοιωθα κάθε έκρισση αδρεναλίνης να κυλά μέσα μου...

Και σκεφτόμουν...τι δώρο μου έκανε η ίδια η ζωή...

Ξέρω..θα πέσω...θα τσακιστώ....αλλά μπρόστα σαυτές τις στιγμές, οι ώρες του νοσοκομειου φαντάζουν μικρές, λίγες, ποταπές..... Και μετά πάλι στο δρόμο, πάλι να ανοίξω νέους ορίζοντες και χάρτες σε μένα... Και να πώ κάτι βαρύ? Ίσως σκοτωθώ κάποια στιγμή..
Αλλά θα ξέρω ότι έζησα ανεπανάληπτα δευτερόλεπτα...Στιγμές που χαράκτηκαν στη ψυχή μου, που αυτός ο μικρός σάκος, η καρδιά μας, χωράει τόσο καλά...

Συγνώμη για την κατανάλωση του χώρου και του χρόνου σας..
Μακάρι να αξιωθώ να κάνω και άλλες βόλτες...

[devil's animal]

trigger...δακρυσα.
ολοι οι υπολοιποι (πλην του VAN ετσι.) με καλυψατε.

[mako]

Αχ ρε φιλε trigger τι μου θυμησες!!!! Στο ατυχημα που εχω αναφερει πιο πανω........... ειμαι στο κρεββατι του νοσοκομειου και ακομα δεν μπορω να περπατησω. Για την ακριβεια με το ζορι αλλαζω πλευρο. Φανταζεσαι λοιπον το τι ακουγα απο γιατρους, νοσοκομες, φιλους και γνωστους, οταν μπαινοντας στο δωματιο με εβλεπαν να εχω ενα περιοδικο στα χερια (ειχα διπλα μου 0-300, power bikes,moto) και να διαβαζω. Ηταν για μενα το πιο διασκεδαστικο στην ιστορια, να ακουω τι κανουν αυτες οι κ@λομηχανες!!!!

[trigger]

Αρχικά δημιουργήθηκε από mako
Αχ ρε φιλε trigger τι μου θυμησες!!!!
Φανταζεσαι λοιπον το τι ακουγα απο γιατρους, νοσοκομες, φιλους και γνωστους, οταν μπαινοντας στο δωματιο με εβλεπαν να εχω ενα περιοδικο στα χερια (ειχα διπλα μου 0-300, power bikes,moto) και να διαβαζω. Ηταν για μενα το πιο διασκεδαστικο στην ιστορια, να ακουω τι κανουν αυτες οι κ@λομηχανες!!!!

Φαντάζομαι.........















































:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[tai]

τόσο καιρό μιλάτε για δύο διαφορετικά πράγματα και θέλετε και να συμφωνήσετε
Ο ένας μιλάει για την σωματική ακεραιτότητα και άν την θέλουμε,(τελείως χαζή ερώτηση)
και ο άλλος μιλάει για την χαρά την μοτοβολτας

Αν έχεις βαρεθεί τον κόσμο μεσα απο ενα παράθυρο ή μέσα από την "τηλεόραση" του παρμπρίζ, τοτε η λύση ειναι η μηχανή.
Η αίσθηση ελευθερίας που σου προσφέρει ο αέρας που παγώνει το πρόσωπο, η έλλειψη "ασφάλειας" του σιδερένιου κλουβιού σου.
Το αυτοκίνητο, σου δίνει τη στεγανότητα του, το φιλτράρισμα των ήχων, την ζεστασιά της καμπίνας του, την δροσιά του αιρκοντίσιον, τους πολλούς χώρους, ώστε να μπορείς να κουβαλάς μαζί και την μίζερη ζωή που δεν τολμάς να αποχωριστείς (Ειναι σαν του κακομοίρηδες που κάνουν κάμπινγκ και έχουν μαζί και την tv με μπαταρία ) αλλά είναι βάσανο και φυλακή πολλών ωρών.
Υπάρχουν άνθρωποι που το "χρησιμοποιούν" και άλλοι που το χαίρονται.
Το ίδιο και την μηχανή.
το αντίκρισμα της ευχαρίστησης στην μηχανή ειναι ο επιπλέον κίνδυνος.
Οσοι αγαπάνε την μοτοσυκλέτα δεν θέλουν να έχουν κανενός είδους ατύχημα.
Αλλά η ζωή ειναι γεμάτη υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Οτι υποχώρηση κάνει ο καθείς, και ότι συμβιβασμούς, καθορίζουν την ποιότητα ζωής που ζή.
Αρα το ναι και το όχι στο "αξίζει", είναι αντίστοιχο της μείωσης της ποιότητας και της ελευθερίας με κέρδος την ασφάλεια.
Οσο πιο ασφαλής είναι κάποιος τόσο πιο ανελεύθερος είναι. Τι ποιότητα έχει η ζωή χωρίς ελευθερία?
δέν θέλω να πάθω κάτι, αλλά και δεν θέλω να ζώ φοβούμενος μην πάθω κάτι




αυθόρμητος αχταρμάς λέξεων

[marulis]

Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
Φαντάζομαι.........
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[trigger]

Αρχικά δημιουργήθηκε από marulis
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Ο mako να τα δεί να παρηγορηθεί οτι δεν είναι ο μόνος!

[VanDiemen]

Καταρχήν, ζητώ συγγνώμη από το gousgoun_69, γιατί παρεξηγήθηκε αν και δεν ήθελα να χαρακτηρίσω έτσι (να μην επαναλαμβάνομαι), τις εμπειρίες κανενός, αλλά τα λοιπά υπερβολικά ποιητικά λεγόμενα του καθενός, όπως π.χ. αυτουνού που θα αιμορραγήσει η μοτοσυκλέτα όταν θα ακούσει αυτά που λέω εναντίον της. Αν κλάψει, τα χαρτομάντηλα δικά μου για τη μυξούλα. Για την αιμορραγία.. No can do amigo
Cartman, μ’αυτά που λες, δε λες κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτά που λέω εγώ. Άρα δεν αξίζει!
Trigger οι γρατζουνιές δε με εντυπωσιάζουν! Όποιος ήρωας έχασε για πάντα την υγειά του (και δε μιλάω για παρανυχίδες, αλλά για σοβαρό τραυματισμό) και επιμένει πως άξιζε τον κόπο γι’ αυτόν η υπόθεση μοτοσυκλέτα, τότε φέρτε τον εδώ να το επιβεβαιώσει κι εγώ θα το βουλώσω! Τα παληκάρια της φακής με εντατικές, αγωνίες, κλάματα και ιδρώτα, καλά θα κάνουν να απευθυνθούν στον Spielberg (ή σε κανέναν πιο σκυλά σκηνοθέτη), μπας και τον πείσουν να το γυρίσει σε ταινία. Εμένα δε με πείθουν (been there, done that)!
Τα σκυλάδικα +11 +12 +15 και 11 επίσης δεν έχουν κάτι να προσφέρουν ούτε σ’ αυτή τη συζήτηση, ούτε σε καμμιά άλλη.
Blackbusa με συγχωρείς αλλά αυτός είναι ο “τόνος” που γράφω. Έχεις δίκιο, πως είμαι ίσως κυνικός, απότομος αλλά όχι εκνευρισμένος. Είμαι όμως και ευθύς και λέω αυτό που πιστέυω πραγματικά στα μούτρα οποιουδήποτε. Ελπίζω να το εκτιμάς αυτό. Δεν εκνευρίστηκα, ούτε το πήρα προσωπικά (πλην εξαιρέσεων, αλλά πάλι δεν έριξα το επίπεδό μου. Λυπάμαι που με αναγκάσατε να γίνω υποκειμενικός και να μιλήσω για τον εαυτό μου. Προσπαθώ να μείνω όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός και να μη ξεφεύγω από το θέμα, αναφέροντας τις όποιες προσωπικές μου εμπειρίες, για να αποδείξω (το σκυλάδικο), πως αυτό που συνέβη σε μένα, ισχύει για όλους!).
Σχετικά με την παρουσία μου εδώ, δε θέλω να αναφέρω που οφείλεται, αλλά ψάξε (αν επιμένεις να μάθεις, το πρώτο post μου). Νομίζω πως με τα όποια υποννοούμενα πέταξα, έκανα σαφές, πως έχω μοτοσυκλέτα. Τώρα πρέπει να το ζωγραφίσω μήπως σε κανέναν, προκειμένου να καταλάβει; Από τη μια λες πως δεν έχεις πρόβλημα με τον οποιοδήποτε έχει γραφτεί εδώ μέσα κι από την άλλη με ειρωνεύεσαι (με το gay forum), προκειμένου να ενισχύσεις την άποψή σου, πως δεν ανήκω εδώ μέσα (με τη λογική που νομίζεις πως έχω). Σχετικά με το ανάπηρο παληκάρι, είμαι σίγουρος πως αν του ετίθετο το δίλημμα, “τι προτιμάς; Να περπατούσες και να μην είχες ανεβεί ποτέ σε μοτοσυκλέτα, ή ότι έγινε;” Αν απαντούσε “ότι έγινε”, τότε θα φταίνε οι Κ.Ε.Κ..
Για όποιους δακρύζουν και συγκινούνται, μπορώ κι εγώ να γίνω πιο ποιητικός:
“Εντελώς απροσδοκήτως, πέρασε από ‘δω το κήτος”.
Τέλος να πω πως δεν πρόκειται να ξαναγράψω, γιατί βαρέθηκα να μιλάω στον αέρα με την έννοια ότι κανείς δεν απάντησε σε οτιδήποτε κι αν ρώτησα.
Επίσης, εγώ το εννοώ, σε αντίθεση με άλλους που είπαν "τέλος" 5-6 φορές.

[mako]

Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Ο mako να τα δεί να παρηγορηθεί οτι δεν είναι ο μόνος!

Ημουν σχεδον σιγουρος, τωρα ομως ........................!!!!!!

[marulis]

Αρχικά δημιουργήθηκε από mako
Ημουν σχεδον σιγουρος, τωρα ομως ........................!!!!!!

Είναι πολλοί περισσότεροι και ζουν ανάμεσα μας

[trigger]

Αρχικά δημιουργήθηκε από VanDiemen

Trigger οι γρατζουνιές δε με εντυπωσιάζουν! Όποιος ήρωας έχασε για πάντα την υγειά του (και δε μιλάω για παρανυχίδες, αλλά για σοβαρό τραυματισμό) και επιμένει πως άξιζε τον κόπο γι’ αυτόν η υπόθεση μοτοσυκλέτα, τότε φέρτε τον εδώ να το επιβεβαιώσει κι εγώ θα το βουλώσω! Τα παληκάρια της φακής με εντατικές, αγωνίες, κλάματα και ιδρώτα, καλά θα κάνουν να απευθυνθούν στον Spielberg (ή σε κανέναν πιο σκυλά σκηνοθέτη), μπας και τον πείσουν να το γυρίσει σε ταινία. Εμένα δε με πείθουν (been there, done that)!

Eπειδή πρέπει να είσαι τουλάχιστον αστείος για να μην πω τίποτα άλλο, ΜΑΘΕ...


Συντριπτικό κάταγμα κερκίδας και ολένης δεξιού αντιβράχιου
Εξάρθρωση δεξιού αγκώνα
Συντριπτικό κάταγμα μηριαίου δεξιού ποδιού
Συντριπτικό κάταγμα κνήμης, περόνης στο ύψος του κνημίαιου πλατό σε σχήμα ανάποδου Τ ως την άρθρωση του γόνατος του δεξιού ποδιού
Ολική ρήξη εμπρόσθιου χιαστού συνδέσμου αριστερού γόνατος
Ολική ρήξη έξω πλαγίου συνδέσμου ως τη λαγοκνημιαία ταινία του αριστερού γόνατος.
Αντιμετώπιση νεφρικής ανεπάρκειας λόγω πολύωρης εσωτερικής αιμοραγίας καθώς και κίνδυνος διαμερισματοποίησης και ακρωτηριασμός αριστερού ποδιού.
Αντιμετώπιση λιπόδους εμβολής λόγω κυκλοφορίας μυελού των οστών στο αίμα.
11ωρη επέμβαση υπό ολική νάρκωση προς αποκατάσταση των καταγμάτων με εξωτερικές,εσωτερικές και ενδομυελικές οστεοσυνδέσεις
Χορήγηση 11 φιαλών αίματος και 3 πλάσματος
6ωρη επέμβαση συνδεσμοπλαστικής αριστερού γονάτου
Αντιμετώπιση πνευμονικής εμβολής
Επέμβαση υπό νάρκωση για χειρισμούς επανάκτησης κίνησης αριστερού γονάτου



Αν αυτά τα θεωρείς γρατζουνιές και επειδή δε σου μίλησα ούτε επιδεικτικά, ούτε ειρωνικά, ούτε με κάποιο υπεροπτικό υφάκι όπως εσύ...




Σου εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να μην πάθεις ποτέ σου ούτε γρατζουνιά γιατί αυτές οι καταστάσεις θέλουν @@