καλημερα δεν ξερω αλλα εχω σημερα μια διαθεση αυτοκαστροφης
γιαυτο αφιερωνο και τους παρακατω στιχους
περαστικά μου είπαν φίλοι και συγγενής στη ζάλη της φορμόλης μιας φτωχό κλινικής.
περαστικά μου λέγαν και ο πόνος μου βαθύς να λάμπει μια οπτασία στο αίμα της πληγής
και θα είναι η μέρες σου μου είπαν μετρημένες ξέρεις σε κάποια μέρα θα σκοτωθείς
μα εγώ γουστάρω να τελειώσω στο γλίστρημα μιας στροφής
μα εγώ γουστάρω να τελειώσω στο γλίστρημα μιας στροφής
ξυπνώ από το λήθαργο μου η μηχανή σπασμένη στα μάτια μου μπροστά έφεγγε τσακισμένη
μέσα στο ψιλοβρόχι με ποίημα ομηρικό ξεσπάω σε ένα γλέντι
που άναβε φονικό έχει νυχτώσει μέσα στου ίλιγγου το αίμα ξεθωριασμένα σύννεφα αλλάζουνε τροχιά
τα γήπεδα σαν τσιμεντένια τρένα βασίλεψαν στο βλέμμα μου βαθιά
τα γήπεδα σαν τσιμεντένια τρένα βασίλεψαν στο βλέμμα μου βαθιά
στης κόντρας το ρυθμό θα καταναλωθώ φτάνει το τραγούδι αυτό
για να εκδηλωθώ
της νύχτας θα ζουμάρω μια σκοτεινή στροφή και θα χαθώ για πάντα
πάνω στη μηχανή
Απάντηση με παράθεση
