"How does it feel to be alive?" έλεγαν οι Μετάλικα στη Μαλακάσα το καλοκαίρι
και αμέσως αυτή η ατάκα μου ήρθε στο τσερβέλο σήμερα το βράδυ.
Αφού χαιρέτησα τα γλυκά αγόρια στο Μοναστηράκι πήγα εκτάκτως για δουλειά.
Σήμερα λοιπόν ξανάρθε ο Peter στο μαγαζί...
-Hi Peter!
-Hey!Ti kaneis?Guess what's outside.
-No way...του λέω υποψιασμένος.
Πάω έξω κ το βλέπω αραγμένο...
Μέσα ξανά, τον πλησιάζω με γουρλωμένα μάτια(είχα καιρό να το αντικρύσω)
κ μου κουνάει τα κλειδιά...
-Are you sure?
-Yeah!
Αφού ξεπέρασα ένα μικροδισταγμό,τσιμπάω τα κλειδιά κ πλησιάζω το θηρίο.
Και μετά απο κανά-δυό 2 λεπτά που έψαχνα να βρώ που μπαίνει το κλειδί άρχισε η συναυλία.
Μια γλυκιά μπάσα μελωδία ξεχύθηκε από 3 κύλινδρους και 2294 κυβικά εκατοστά...
Ένας μαύρος γίγαντας που δεν γουστάρει να κρύβει τους μύες του
άρχισε να βρυχάται κ εγώ το χάζευα με το στόμα ανοιχτό...
-Καβάλα με
.....
Πήγα να πατήσω τους μαρσπιέδες, που πήγαν?
Κοιτάω κάτω, ναι ρε μλκ Μπάμπη δεν είναι 675 daytona, κάτω από τον κώλο σου,
τέρμα Θεού μπροστά είναι!
Η πρώτη κούμπωσε περιέργως γλυκά κ ξεκίνησα.
Μάγκες, το θηρίο δεν έχει κανένα απολύτως να τσουλίσει τα 320 κιλά του.
Έκανα ένα γλυκό άνοιγμα γκαζιου, τι το θελα?
Μαλάκααααα.... μιλάμε για 200 Νm στις 2500 rpm
Δεν έχω λόγια να περιγράψω την αίσθηση, τον ήχο, την δύναμη...
Μπάμπη, μην απομακρύνεσαι, σε περιμένει η γαμωδουλειά.
Ε και με μισή καρδιά γυρνάω στο μαγαζί...
-Peter i can't describe...my God, what a feeling...
Ήταν η πρώτη μηχανή που οδήγησα μετά το ατύχημα και πραγματικά
δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου κάνει
ένας μοτοσυκλετιστής για να νιώσω ζωντανός ξανά!
Thank you Peter!
Ο πρώτος που θα βρεί την ονομασία του θηρίου
κερδίζει ένα μπουκαλάκι μπαλσάμικο...