Με αισιοδοξία α-
ντιμετωπίζουν οι
πολιτικοί παρα-
τηρητές τις ανα-
θεωρημένες σχέ-
σεις Ρωσίας και Ελλάδας. Τα ε-
θνικά τους συμφέροντα, κατά τα
φαινόμενα, συμβαδίζουν, αν δεν
συμπίπτουν κιόλας, παρά το γε-
γονός ότι οι δύο χώρες ανήκουν
σε διαφορετικά μπλοκ, καθώς η
Ρωσία του Πούτιν υπερέχει συ-
ντριπτικά έναντι της χώρας μας.
Η πάλαι ποτέ Άρκτος προσφέρει
στην Ελλάδα πετρέλαιο, φυσικό
αέριο, πρώτες ύλες, σιτάρι, κρι-
θάρι, ξυλεία, ενώ οι δικές μας ε-
ξαγωγές προς τον βορρά έχουν
αυξηθεί τα τελευταία χρόνια κα-
τά 60%. Από κοντά και 250.000
Ρώσοι τουρίστες που επισκέπτο-
νται κάθε χρόνο τα νησιά μας.
Εκτός όμως από τις αμιγώς οικο-
νομικές συναλλαγές, υπάρχουν
και άλλοι παράγοντες που συνά-
πτουν ή αναζωπυρώνουν συγγέ-
νειες. Η Μόσχα διαπιστώνει ότι οι
παλαιές κτήσεις της στο τόξο των
Βαλκανίων (Πολωνία, Αλβανία,
Σερβία, Σκόπια κ.λπ.) και οι προ-
σφάτως ανεξαρτητοποιημένες δη-
μοκρατίες της δέχονται προκλη-
τική παρέμβαση από τις ΗΠΑ και
προσφέρονται ως βάσεις επιθετι-
κών όπλων. Κατά συνέπεια, η
Ελλάδα, λαθροφιλορωσική λόγω
παρελθόντος και νατοϊκή εκ των
πραγμάτων, αποτελεί νευραλγι-
κό σημείο στον γεωπολιτικό χάρ-
τη. Άλλωστε, οι ιστορικοί δεν λη-
σμονούν ότι οι απελευθερώσεις
των βαλκανικών χωρών από την
Οθωμανική Αυτοκρατορία σχετί-
ζονταν άμεσα με τις προθέσεις
του τσάρου.
Ειδικά η Αριστερά, ως κίνημα
και ως κόμμα, διατήρησε πάντα ά-
ριστες σχέσεις υπακοής και κα-
θοδήγησης με τους αξιωματού-
χους της Μόσχας. Το Κρεμλίνο ή-
ταν οι Άγιοι Τόποι του μαρξισμού-
λενινισμού και το ΚΚΕ τακτικός
προσκυνητής στα άδυτα της σο-
βιετικής ορθοδοξίας. Υπάρχει, ω-
στόσο, ένα στοιχείο που κατά κα-
νόνα αποσιωπάται, για να μην
πούμε ότι αγνοείται: ποια ήταν η
γνώμη του Μαρξ και του Ένγκελς
για την τσαρική Ρωσία και για την
Ελλάδα της εποχής; Ακόμα και
για την Οθωμανική Αυτοκρατο-
ρία; Λέμε «γνώμη» και θα πίστευε
κανείς ότι σε κάποια επιστολή ή
σε κάποιο πολιτικό τους κείμενο
οι δύο άνδρες θα εξέφρασαν κά-
ποια εκτίμηση εκ του προχείρου.
Ο μακαρίτης Παναγιώτης Κονδύ-
λης είχε την πρόνοια να συγκε-
ντρώσει σε έναν τόμο πεντακο-
σίων σελίδων όλα τα σχετικά κεί-
μενα («Η Ελλάδα, η Τουρκία και
το Ανατολικό ζήτημα»), όπου βρί-
σκουμε 121 άρθρα των δύο με-
γάλων ανδρών.
Παράδειγμα: «Οι Έλληνες της
Τουρκίας είναι ως επί το πλείστον
σλαβικής καταγωγής, υιοθέτησαν
όμως τη σύγχρονη ελληνική γλώσ-
σα· πράγματι, με εξαίρεση λίγες
ευγενείς οικογένειες της Κων-
σταντινούπολης και της Τραπε-
ζούντας, είναι τώρα γενικά απο-
δεκτό ότι πολύ λίγο καθαρό αίμα
υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα. Μα-
ζί με τους εβραίους, οι Έλληνες
είναι οι σημαντικότεροι έμποροι
στα λιμάνια και σε πολλές μεσο-
γειακές πόλεις. Σε μερικές πε-
ριοχές είναι επίσης αγρότες. Εν
πάση περιπτώσει, ούτε ο αριθμός
και η πυκνότητά τους ούτε το ε-
θνικό τους πνεύμα τούς δίνουν
κάποιο πολιτικό βάρος ως έθνος,
εκτός από τη Θεσσαλία και ίσως
την Ήπειρο. Η επιρροή που α-
σκούν λίγες ευγενείς ελληνικές
οικογένειες ως δραγουμάνοι (διερ-
μηνείς) στην Κωνσταντινούπολη
ξέφτισε σχεδόν από τότε που εκ-
παιδεύτηκαν Τούρκοι στην Ευ-
ρώπη, ενώ συνάμα οι ευρωπαϊ-
κές διπλωματικές επιστολές απέ-
κτησαν ακολούθους που μιλούν
τουρκικά. (…) Ερχόμαστε τώρα
στη φυλή που αποτελεί τη μεγά-
λη μάζα του πληθυσμού και που
το αίμα της κυριαρχεί εκεί όπου
έγινε επιμειξία φυλών. Πράγμα-
τι, μπορούμε να πούμε ότι αυτή
αποτελεί τον βασικό κορμό του
χριστιανικού πληθυσμού από τον
Μοριά ίσαμε τον Δούναβη κι α-
πό τη Μαύρη Θάλασσα ίσαμε τα
αρναούτικα βουνά. Η φυλή αυτή
είναι σλαβική, και ειδικότερα ο
κλάδος εκείνος που συμπεριλαμ-
βάνεται κάτω από το όνομα των
Ιλλυριών ή Νοτιοσλάβων (Γιου-
γκοσλαβάνσκι)».
Αυτό το άρθρο το υπογράφει ο
Ένγκελς, όσο για τον Μαρξ, ό-
ταν σχολιάζει την Ιερή Συμμαχία
και την ακεραιότητα της Τουρ-
κίας, είναι πλέον του δέοντος σα-
φής: «Οι Τούρκοι στην Ευρώπη!
Είναι ισχυρός και έντιμος λαός.
Από αιώνες μένουν ήσυχοι στη
γωνιά τους, αν δεν τους ενοχλή-
σετε. Είναι αξιόπιστοι· σας εξα-
πάτησαν ποτέ, δεν είναι ειλικρι-
νείς και ανοιχτοί στην πολιτική
τους; Είναι βέβαια γενναίοι και
πολεμοχαρείς· όμως για κάμπο-
σους λόγους τούτο είναι υγιές και
καλό. Αποτελούν τον καλύτερο
προμαχώνα ενάντια στη διείσ-
δυση του περίσσιου πληθυσμού
της Ασίας· και εμποδίζουν τη δι-
είσδυση ακριβώς επειδή έχουν
το ένα πόδι τους στην Ευρώπη.
Βάλτε με τον νου σας ότι έφυγαν
από τη μέση. Τι θα γινόταν; Είτε
η Ρωσία είτε η Αυστρία θα έ-
παιρναν τις χώρες αυτές είτε θα
ιδρυόταν ένα ξεχωριστό ελληνι-
κό κράτος. Θέλετε, λοιπόν, να
κάμετε τη Ρωσία ακόμα ισχυρό-
τερη; Να ιδρυθεί ένα ελληνικό ή
βυζαντινό κράτος! Θα καλυτέ-
ρευε κάτι τέτοιο την κατάσταση
στην Ευρώπη; Αλλά, με την απο-
χαύνωση στην οποία έχει περι-
πέσει ο λαός των Ελλήνων, δεν θα
έπρεπε, αντίθετα, η Ευρώπη να
βρισκεται συνέχεια με το όπλο
στο χέρι για να προστατευθεί α-
πό την επιστροφή των Τούρκων;
Και η επιρροή της Ρωσίας πάνω
στο κράτος αυτό, μέσω θρησκεί-
ας, εμπορίου και συμφερόντων,
δεν θα έκανε την Ελλάδα αποικία
της Ρωσίας; (…) Το ωραιότερο
μέρος της γης, η αρχαία Αθήνα
και η Σπάρτη, κατοικείται από
βαρβάρους». Κάρολος Μαρξ,
«New York Daily Tribune», 10
Ιουλίου 1855, Λονδίνο 19 Ιουνί-
ου 1855.
ΑΠΟ ΤΟΝ «ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΎΤΗ»
Απάντηση με παράθεση
