Μέσα είναι οι σκέψεις, τα διαβάσματα, η προετοιμασία, η ησυχία. Έξω είναι τα τραπεζάκια, οι παρέες, η ποικιλία. Το αιώνιο δίλημμα της άνοιξης είναι «μέσα ή έξω;». Απαντάς «έξω» και τρέχεις να πιάσεις τραπέζι στον ήλιο.
H άνοιξη μπαίνει με χαρακτηριστική αυθάδεια, αποφασισμένη να σβήσει κάθε παραγωγική διάθεση και να μπλοκάρει κάθε δημιουργική ανησυχία. Τα μπλοκ σημειώσεων γεμίζουν ασυνάρτητες ζωγραφιές. Οι κλήσεις μένουν αναπάντητες. Ακούς δυο φορές σε μια βδομάδα τη φράση «Σας υπενθυμίζουμε ότι η προθεσμία εξόφλησης έχει παρέλθει». Απαντάς με τη φωνή του Σταυρίδη «Άχου, και δε με νοιάζει».
Στην αίθουσα συσκέψεων αποσυντονισμένα στελέχη θέτουν στο meeting ζητήματα προτίμησης ταξιδιωτικών προορισμών. Διχάζονται ανάμεσα στο «Παρίσι ή Λονδίνο», σκοτώνονται στο «Ύδρα ή Σπέτσες» και στο «Άνδρος ή Τζια». Στα γραφεία οι γραμματείς παρακολουθούν με απάθεια το tetris να σηκώνει τον ένα τοίχο μετά τον άλλο στην οθόνη τους. Ακόμη και οι wannabes ξεχνούν το bonus και κοιτάζουν μελαγχολικά από το παράθυρο, περιμένοντας να κατέβουν οι σελίδες των τουριστικών γραφείων με τα πακέτα διακοπών για το καλοκαίρι.
Από το σχολείο κάποιοι μαθητές απουσιάζουν «αδικαιολόγητα», σύμφωνα με τους κανονισμούς, απολύτως δικαιολογημένα αφού δεν τους πήγαν εκδρομή με τέτοια μέρα, σύμφωνα με τους ίδιους. Οι γονείς τους το μαθαίνουν, αλλά δεν τους μαλώνουν - μήπως κι εκείνοι δεν έκαναν κοπάνα με τη λιακάδα στη Γλυφάδα; Απέναντι στο daydreaming όλοι είμαστε ίσοι, όλοι συνένοχοι. Στις βιτρίνες αναβοσβήνουν τα καλοκαιρινά χρώματα. Το απόγευμα ξαναβρίσκει τη λάμψη και το φως του, η μέρα μεγαλώνει ευχάριστα. Πάμε στην πλατεία για παγωτό. Τα τραπεζάκια έξω γεμίζουν πρώτα. Όλα μεταφέρονται έξω.
Το «μέσα» χάνει το σκοπό του. Τα «ενδιαφέροντα» με τα οποία έβγαλες ολόκληρο χειμώνα χάνουν ξαφνικά το ενδιαφέρον τους. Η προετοιμασία σκοντάφτει, το παζλ μένει μισό, το στιλό μετέωρο πάνω από τη λευκή σελίδα. Τα παρατάς όλα και βάζεις πιο δυνατά τη μουσική. Τέρμα η εσωστρέφεια. Τώρα θέλεις να βγεις έξω. Για κάποιο λόγο, τίποτα δε σε αγχώνει πια. Χαμογελάς στο χλομό πρόσωπο του καθρέφτη. Η πιο σοβαρή απόφαση που πήρες τελευταία είναι ότι πρέπει να αγοράσεις καινούργια γυαλιά ηλίου.
Η εξωστρέφεια είναι ένδειξη χιούμορ. Δείχνει πως δεν παίρνεις τον εαυτό σου και πολύ στα σοβαρά, κάποια στιγμή βαριέσαι με τα αδιέξοδα, τους προβληματισμούς και τις φοβίες σου και αποφασίζεις να σε μοιραστείς με τους υπόλοιπους. Από μέσα σου ήδη χαμογελάς. Καλά να πάθουν! Το «μέσα» και το «έξω» είναι οι πρώτες έννοιες που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος μόλις γεννιέται. Σε μία δεδομένη στιγμή προσγειωνόμαστε στον κόσμο, ο χρόνος αρχίζει να μετράει και αποκτάμε αυτόματα την αίσθηση του χώρου. Το πρώτο συμπέρασμα που βγάζουμε, όταν αρχίζουμε επίσημα να υπάρχουμε, είναι και παντοτινά σωστό: η ζωή είναι έξω και είναι αληθινή.
απο athens blog
Απάντηση με παράθεση
και εγω που χ@ζ#με τις μελισσες ειχα λουφαξει (κενταω σημερα
) στη σελα πανω και βζζζιν βζζζζζζζζζζζιν οι μελισες παντου γυρω μου 
