http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=...1&sn=&spid=876
Ταξίδι ζωής σε 2 τροχούς
Ξεκίνησαν πριν από έξι χρόνια από την Αργεντινή για να κάνουν τον γύρο του κόσμου
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Θόδωρος Νικολάου thnikolaou@dolnet.gr
«Ζω, κάνοντας πραγματικότητα ένα παιδικό μου όνειρο», λέει στα «ΝΕΑ» ο Μουλιάν Μαϊέλο που με τη σύντροφό του Λορένα Σαντιάγο πάνω σε μια Αfrica Τwin κάνουν τον γύρο του κόσμου έχοντας συντροφιά τους και ένα σκυλάκι, τον μικρό Τρίκο. Η βοήθεια των περαστικών είναι πολύτιμη που στη θέα του μεγάλου χάρτη, δεν αρνούνται να αφήσουν τον οβολό τους
«Όταν με ρωτάνε γιατί κάνω τον γύρο του κόσμου με μοτοσυκλέτα, αλήθεια δεν ξέρω τι να απαντήσω. Τους λέω ότι απλώς ταξιδεύω. Απλώς ζω, κάνοντας πραγματικότητα ένα παιδικό μου όνειρο», λέει στα «ΝΕΑ» ο Μουλιάν Μαϊέλο. Δίπλα του, η σύντροφός του Λορένα Σαντιάγο, χαμογελώντας, συμπληρώνει: «Αφού δεν μπορούσα να σταθώ εμπόδιο στα όνειρά του Μουλιάν, είπα να γίνω κομμάτι τους».
O 32χρονος Μουλιάν Μαϊέλο και η σύντροφός του Λορένα Σαντιάγο εδώ και έξι χρόνια ταξιδεύουν στον κόσμο πάνω σε δύο τροχούς. Πλέον βρίσκονται στην Αθήνα και για τις επόμενες ημέρες μπορεί κανείς να τους συναντήσει στο Θησείο και το Μοναστηράκι, όπου καθημερινά στήνουν έναν μεγάλο χάρτη όπου έχουν αποτυπώσει την πορεία τους στην υφήλιο.
Το ζευγάρι των Αργεντινών ξεκίνησε στις 25 Φεβρουαρίου του 2002 από το Μπουένος Άιρες με την «ταμπέλα των τρελών», γράφοντας το δικό του Ημερολόγιο Μοτοσυκλέτας και δίνοντας σάρκα και οστά σε ένα παιδικό όνειρο του Μουλιάν. «Όταν ανακοίνωσα την απόφασή μου στη μητέρα μου, μου είπε πως αυτό που πάω να κάνω ξεπερνάει τα όρια της λογικής. “Σε δύο μήνες θα είσαι πίσω. Σιγά μην κάνεις τον γύρο του κόσμου”, μου είπε. Έχουν περάσει, όμως, έξι χρόνια και ακόμα ταξιδεύουμε», σημειώνει ο Μουλιάν. Έως σήμερα, το κοντέρ της Αfrica Τwin των 750 κυβικών έχει γράψει περισσότερα από 125.000 χιλιόμετρα και οι δύο αναβάτες έχουν διασχίσει περισσότερες από 50 χώρες στην Αμερική, την Ευρώπη και την Αφρική. «Ξεκινήσαμε με ένα γερό κομπόδεμα και μέχρι να φτάσουμε στο Ελ Σαλβαδόρ είχε γίνει καπνός. Έπρεπε να σκεφτούμε έναν τρόπο να κερδίσουμε κάποια χρήματα για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας», λέει ο Μουλιάν, ο οποίος προτού πάρει την τολμηρή απόφαση να γυρίσει τον κόσμο εργαζόταν ως ξυλουργός. Έτσι, για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην σκέφτηκαν να φτιάχνουν χαϊμαλιά και να τα πουλάνε στον κόσμο. Όπως λέει η Λορένα «κερδίζουμε τα λεφτά που απαιτούνται για να ταξιδεύουμε». Εκτός από μία διαρκής πρόκληση, το ταξίδι τους πάνω στις δύο ρόδες της μηχανής είναι και μία συνεχής γνωριμία με τα όριά τους. «Δεν θα ξεχάσω τις απίστευτα δύσκολες ώρες που ζήσαμε στη Σαχάρα, όταν μείναμε από βενζίνη, περιμένοντας κάποιον να μας σώσει. Χωρίς νερό και με μια ανασφάλεια που συνεχώς μεγάλωνε. Ευτυχώς, όμως, μόνο για λίγες ώρες, αφού εμφανίσθηκε ο σωτήρας που περιμέναμε», σημειώνει η Λορένα. «Και να μην ξεχνάμε τον Παναμά, όπου μας έκλεψαν την μηχανή που ευτυχώς βρήκαμε λίγες μέρες αργότερα ή τη Σενεγάλη όπου οι αστυνομικοί μάς ζητούσαν συνέχεια χρήματα για να μας αφήσουν να συνεχίσουμε το ταξίδι μας», συμπληρώνει ο Μουλιάν.
Στην Ελλάδα βρίσκονται ήδη έναν μήνα και μένουν στην περιοχή του Ζωγράφου, όπου έχουν στήσει το αντίσκηνό τους. Πολύτιμη είναι και η βοήθεια των περαστικών, οι οποίοι στη θέα του μεγάλου χάρτη δεν αρνούνται να αφήσουν τον οβολό τους. «Αυτό που πραγματικά χαιρόμαστε στην Ελλάδα είναι η φιλοξενία. Η περιέργειά τους και το χαμόγελό τους. Μάλιστα, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην οποία δεν έχει χρειαστεί να δουλέψουμε, αφού τα χρήματα που χρειαζόμαστε μας τα δίνει ο κόσμος».
«Η ζωή είναι ένας δρόμος»
Απάντηση με παράθεση
ξυλουργος .......
....αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι η διαδρομη που κανουνε...απο οτι δεν πανε βασει καποιου σχεδιου...απλα αποφασιζουν κατι και το κανουν...
....οπως και οτι κανανε ενα πατημα στην Πολη....
