Μετά λοιπόν τη βαρβάτη μάσα, το χαβαλέ, τη ρακή, επιστρέψαμε στο χώρο του Άρη όπου ήταν & οι σκηνές μας & συνεχίσαμε με λίγη ρακή δίπλα στη θάλασσα & κάτω από το φεγγάρι..
& για να μη ξεχνιόμαστε: 6*9*12*36*75+4
Στημένο τσαρδί κάτω από τη πέργκολα του Άρη
Μετά είχε νάνι..
Τέλος πρώτης μέρας..
Η συνέχεια αργότερα ή αύριο. Βγαίνει πάλι στην επιφάνεια
Μπλα μπλα εδώ.
& ξημερώνει Σάββατο 19 Απριλίου του 2008.
Γύρω στις 7:30 ανοίγω τα μάτια μου με την αίσθηση ότι έχει πάει 12:00. Πανικοβλημένος αρχίζω να παλεύω μέσα στη σκηνή ώστε να βρω το κινητό. Εν τω μεταξύ δεν ακούω καθόλου φασαρία & αυτό με αγχώνει περισσότερο, μιας & σκέφτομαι ότι αν όντως είναι 12:00 & χρειαζόμαστε όλοι να ετοιμαστούμε τότε καλά κρασά!! Μέσα λοιπόν στο πανικό βρίσκω το κινητό & η ώρα είναι 7:30.
Ξεφυσάω & αρχίζω να γελάω! Νιώθω πολύ φρέσκος & σα να έχω κοιμηθεί πάνω από 12 ώρες.
Βγαίνω από τη σκηνή & αρχίζω να περπατώ ανάμεσα στις σκηνές των άλλων.
Όλοι οι wanabe endurades ροχαλίζουν του καλού καιρού.
Πρέπει να βρω κάτι για να περάσει η ώρα, μιας & καφέ δε πίνω.
Βάζω το αθλητικό παπουτσάκι λοιπόν & αρχίζω τζόκιν στη παραλία
Ε στα 10 λεπτά τα έχω φτύσει. Ανεβαίνω σε ένα βράχο, κάθομαι & αγναντεύω. & ξαφνικά τσουπ!
Σηκώνεται ο πράκτωρ Θου-Βου. Αλληλοκοιταζόμαστε, χαμογελάμε..
Καλημέρα!
Σιγά σιγά αρχίζουν & ξυπνάνε & οι υπόλοιποι. Η μέρα είναι πραγματικά όμορφη, χωρίς αέρα & ήδη δείχνει ότι θα έχει αρκετή ζέστη.
Εν τω μεταξύ ο Άρης έχει στείλει μια φίλη του να μας ετοιμάσει καφεδάκι & ότι άλλο ζητήσουμε.
Κάποιοι λοιπόν πίνουν καφέ, άλλοι πάνε στη τουαλέτα (ναι είχαμε & τουαλέτα) & άλλοι άρχισαν να μαζεύουν τα πράγματα τους.
Εν τω μεταξύ κάποιοι ακόμα ροχάλιζαν....
Εν τω μεταξύ στις 8:30 είχαμε ραντεβού εκεί που βρισκόμασταν με άλλη μια "ομάδα" η οποία θα ερχόταν από Ηράκλειο.
Δυστυχώς υπήρξε αρκετή καθυστέρηση & έτσι απλά εμείς περιμέναμε. Αυτός ο χρόνος βέβαια τελικά μας κόστισε.
Ενώ λοιπόν εμείς συζητούσαμε & περιμέναμε τα μοτόρια ξεκουράζονταν....
.....
& τελικά ύστερα από αρκετή ώρα φτάνουν & τα παιδιά από Ηράκλειο, αλλά τελικά όχι όλα.
Τα υπόλοιπα θα τα συναντούσαμε το μεσημέρι στο Τσούτσουρο.
Βέβαια δεν είχαν πιει καφέ οπότε καθυστερήσαμε άλλη μισή ώρα.
Μετά λοιπόν από όλη αυτή την ώρα, ξεκινήσαμε με προορισμό το Οροπέδιο του Λαπάθου. Είχαμε μπροστά μας αρκετό δρόμο & κάποια δύσκολα κομμάτια.
Ένας ένας περνούσαμε....
Διασχίζοντας τα Αστερούσια από τη νότια πλευρά..
Ο Νικόλας (adventurer) με το ΚΤΜ..
Ένα χαρούμενο μικρό τρελό γκρουπάκι..
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση