Οταν ειχα πεσει με το CB πριν μερικα χρονια δεν ηθελα να το πω σε κανεναν. Πως να ανησυχησω τους δικους μου, ενω ημουν κιολας φοιτητης σε αλλη πολη; Κι οχι γιατι μπορει να μου λεγανε να μην ξανανεβω σε μηχανη που δεν μου το ειπανε, αλλα καθαρα για την ανησυχια. Ενω ομως δεν εκανα κανενα αθλημα, η παρεμφερη δραστηριοτητα κι ενω ηταν ΣΚ κι ειχαν ερθει να με δουν πως αλλιως να τους εξηγησω γιατι ημουνα μες στα αιματα [δε φοραγα μπουφαν τοτε ο μαλ..κας] και με διαστρεμμα. Αποτελεσμα; Πατησα καλα το ποδι μετα απο 3 μηνες, οποτε αλλαζει ο καιρος με ποναει λιγο και το θετικο ειναι πως αρχισα για εξασκηση να κανω τζοκινγκ και κατεληξα μερικα χρονια μετα να μη μπορω χωρις αυτο και καθε βραδυ να κανω 1,5 χιλιομετρο. Προσωπικα, αν οι γονεις μου ζουσαν ακομη δεν θα ηθελα με τιποτα να τους στενοχωρησω και να τους προσθεσω μια ακομη εγνοια. Θα το κραταγα μεσα μου.