Aπ ότι μου είπαν εβγαλε το 1ο γύρο με πολλά προβλήματα... γιατι κόλησε σε μια λασπολιμνη μεχρι τη σέλα. ....
και το μηχανάκι δεν έπαιρνε μετά ευκολα.. .
Στο 2ο γύρο τα παράτησε μάλλον λογω προβλήματος και κούρασης...
Αλλά καλύτερα να μας τα πει ο ιδιος με λεπτομέρειες αυριο...
Somewhere in my soul
there’s always Rock ‘n’ Roll.
Yeahhh..
να πω και εγώ τη δική μου ιστορία....
συχαρητήρια καταρχάς σε όλους τους συμμετέχοντες και τερματίσαντες.
Η δυσκολία του αγώνα καθορίστηκε αποκλειστικά απο τις καιρικές συνθήκες. Τρομερή λάσπη..απίστευτα κολλήματα κύρίως στις ειδικές, γλύστρα, ομίχλη στο βουνό, περιορισμένη ορατότητα, με λίγα λόγια οσοι εχουν κανει εντούρο με άσχημες καιρικές συνθήκες μπορούν να καταλάβουν περι τίνος πρόκειται...
χωρίς πολλές λεπτομέρεις προς το παρόν, αποφάσισα να εγκαταλείψω και εγώ λίγο μετά την πρώτη ειδική. Έχοντας κολλήσει μεσα σε μια λίμνη απο λάσπη. αδυνατώντας να κουνήσω μέχρι και τα πόδια μου, μέχρι να ερθουν να με ξεκολλήσουν.........έχασα παρα πολύ χρόνο, μετά συνέχισα ....προχωράω...........και φτάνω σε ενα ανηφορικό μονοπάτι με ρίζες, τρώω ενα τουμπίδι και παράλληλα..καθώς προσπαθώ να σηκώσω το κατσίκι, γλυστρώντας, ακούω φωνές στο βάθος...."ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ, ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ" έτρεξε πανικόβλητος ενας τύπος της οργάνωσης και μου λέει "ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΑΝΕ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ" (οι συναθλήτριες είχαν ήδη πάει απο την άλλη διαδρομή..) με το που το ακούω αυτό, αποφασίζω ακαριαία να εκγαταλείψω. Ενας συνδυασμος τσαντίλας αλλά και ανακούφισης.
Τσαντίλα διότι η οργάνωση του αγώνα γενικότερα ηταν,... το λιγότερο που μπορω να πω απαράδεκτη. Σαν άνθρωπος μπορώ να καταλαβω το λάθος του "τύπου" που ξεχάστηκε? μπερδεύτηκε με τα φόντα? δε ξέρω τι..να μου πει να μη προχωρήσω, σαν αγωνιζόμενη το θεωρώ απαράδεκτο.
Ανακούφιση διότι, είχα αποφασίσει μετά τον αγώνα αυτο να σταματήσω το εντούρο. Κύριο στοιχείο του χαρακτήρα μου είναι η επιμονή και να αγωνίζομαι για το στόχο μου μέχρι τέλους αλλά με το που συνέβει αυτό το σκηνικό, για μένα ηταν ενα σημάδι ή ενα "πάτημα" να σταματήσω μια ώρα νωρίτερα...
Κέρδισα για ακόμα μια φορά απο τις ομορφότερες εμπειρίες, εικόνες και συναισθήματα αυτο το σκ,
καλή συνέχεια εντουράδες
sygxarhthria se osous tolmhsan! exete ton apolyto sebasmo moy!
ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ..............
:a36::a36: http://www.lariseos.webs.com
www.husaberg450fe.blogspot.com
www.fightcolesterol.blogspot.com
Ένα παλιό τραγούδι λέει:
κ ίσως ν'αξίζει μόνο που τολμάμε...
μπράβο ρε παιδιά.
squirrel
Αρχικά δημιουργήθηκε από tati
..........................Τρομερή λάσπη....................
Ζubitos κανόνισε να μου φέρεις το τρέιλερ μέσα στην λασπουριά , μετά έχει
Μπράβο σε όσους το τόλμησαν
Τον κάθε λαό τον κυβερνάει αυτός που του αξίζει.
Αρχικά δημιουργήθηκε από marios8
Ζubitos κανόνισε να μου φέρεις το τρέιλερ μέσα στην λασπουριά , μετά έχει
Το σημαντικό είναι να στο φέρει ρε.
Μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες
---Dum spiro, spero---
:a19:
Zybitos αναμένουμε "πολεμικό ανακοινωθέν" .
Λοιπόν ας ξεκινήσω με τα του αγώνα.
Η διαδρομή θα ήταν απίστευτα ωραία εαν ήταν στεγνή.
Υπο αυτές τις συνθήκες όμως ήταν κόλαση.
και μόνο το γεγονός οτι περίπου 10 αναβάτες απο τους 74 εκκινήσαντες
εγκατέληψαν τον αγώνα ΜΕΣΑ σε ειδική τα λέει όλα.
Η σήμανση ήταν το μεγαλύτερο μείον της οργάνωσης αφου απο την βροχή είχαν λιώσει,
πολλά σήματα.
Σε κάποια σημεία τα σήματα που είχαν βραχεί είχαν αντικατασταθεί απο κορδέλες την τελευταία στιγμή αλλά σε κάποια σημεία απλά δεν εβρισκες τίποτα.
Το χειρότερο όμως ήταν οτι σχεδόν πουθενά δεν υπήρχε σήμα λάθους πορείας Χ.
Δεν είχα χαθεί ποτέ σε αγώνα enduro και χθές χάθηκα πάνω απο 10 φορές.
Το θετικό πάντως ήταν οτι τα άτομα του ΣΜΟΚ ήταν ευγενέστατα και έκαναν τα πάντα πέραν του δέοντος για να σε εξυπηρετήσουν.
Ας αναφερθώ λίγο και στο προσωπικό μου ROMANIACS.
Τα πρώτα 15 χλμ κύλησαν ήρεμα και χωρίς εκπλήξεις παρότι είχα ενα μικροχάσιμο για κανα λεπτό.
Φτάνοντας στην πρώτη ειδική (την περιβόητη) με μία προπορεία 3 λεπτών τίποτα δεν έδειχνε τι θα επακολουθήσει.
Μπαίνοντας στην ειδική γρήγορα κατάλαβα πως πρόσφυση δεν υπήρχε ούτε για αστείο αφού με το λάστιχο στουμπομένο απο την λάσπη προσπαθούσα να κινηθώ σε ενα τεραίν με 15 πόντους λάσπη ανακατεμένη απο 65 περίπου μηχανάκια που είχαν μπεί πρίν απο μένα.
Βγαίνοντας απο μία στροφή σε μια ευθεία είδα 3 ατομα κολλημένα στην ευθεία και τότε κατάλαβα πως ο αγώνας είχε ήδη γίνει πουτ@να.
Χαροπαλεύοντας περνάω και στρίβω σε ενα σημείο με βαθειά λάσπη πρίν απο ένα ανηφοράκι,
Επιλέγω ένα καθαρό πέρασμα αφού τα λόυκια τον προηγουμένων ήταν σαν φαράγγια,κάθομαι όρθιος και τέρμα πίσω,κρατάω γερά το τιμόνι και δίνω γκάζι περιμένωντας οτι έστω και δύσκολα θα καταφέρω να περάσω.
Το μηχανάκι όμως μπαίνοντας στην λάσπη κοκκαλώνει λες και κάποιος πάτησε το PAUSE και εγώ φεύγω απο πάνω.
Σηκώνομαι στο μπάμ ρίχνω μια μανιβελιά,παίρνει,βαράω και λίγω κουπί και βγαίνω σκεφτόμενος πως δεν έχασα και πολύ χρόνο.
Η αμέσως επόμενη στροφή ήταν η λούμπα που κατάπιε τον πολύ κόσμο,ενα χάσιμο κανα δυο μετρα κάθετο που έπεφτε μέσα στο ποταμάκι με την λάσπη ως το γόνατο.
Περνάω απο αριστερά γλιστράω,πέφτω,σηκώνομαι αμέσως βάζω μπροστά και φεύγω.
Τρώω αλλη μία ψηλή σε ενα ανηφοράκι που απο τι εμαθα μετά έγινε της κολάσεως και βγαίνω με 3 πτώσεις απο την πιο φρικαλέα ειδική που είχα δεί ποτέ μου.
Για το ΣΕΧ 2 είχα χρόνο 58 λεπτά και αφού είχα καθυστερήσει και στην ειδική φεύγω αμέσως,φουλάρω στον ανεφοδιασμό και μετά απο ενα χασιματάκι για κανα 5 λεπτο μπαίνω στο ανηφορικό σιχτίρι για το οποίο με είχαν προειδοποιήσει τα παιδιά του ανεφοδιασμού.
Το 200ράκι για αλλη μια φορά δείχνει σωτήριο σε αυτό το τεραίν(ανηφορικό μονοπάτι με στροφές,βρεγμένες ρίζες και βρεγμένη πέτρα φυτευτή και κυλιόμενη).
Μπλοκάρισμα μπροστά απο μηχανάκια που βράζουν και περιμένω στην σειρά μου μέχρι που ο Διάολος με έκανε να κοιτάξω ενα off road κομμάτι και προκειμένου να αποφύγω την κίνηση μπαίνω στης φτέρες και αρχίζω να ανηφορίζω.
Σε μια καμπούρα το μηχανάκι φεύγει στο Θεό και αρχίζει να πέφτει προς τα πίσω και πάει και σφηνώνεται κάτω απο ενα έλατο με την πίσω ρόδα κάτω απο το δέντρο στην κατηφόρα και την μηχανή πάνω στον κορμό.
Παλεύω να το σηκώσω κανα 10λεπτο και δεν μπορώ με τίποτα και το χειρότερο είναι πως δεν περνάει κανένας αφου είμαι καμια 10αρια μέτρα πιο πέρα απο το μονοπάτι.
Για καλή μου τύχη ενα παληκάρι (651 ή 659 νούμερο δεν θυμάμαι) εχει πάρει το δικό μου το πάτημα και βγαίνει μπροστά μου,με βοηθάει το σηκώνουμε και συνεχίζω μετά απο κανα τέταρτο καθυστέρησης.
Σε ένα γλιστερό κατηφόρι μετράω κανα δυό οικοπεδάκια και με τα πολλά φτάνω στην δεύτερη ειδική με 24 λεπτά καπέλο.
Ο MPOU με καθυσηχάζει λεγοντάς μου οτι παίζουν τρελλά καπέλα και αναλαμβάνει να καθαρίσει την μάσκα μεχρι να βγώ απο την ειδική.
Η δεύτερη ειδική ήταν το ακριβώς αντίθετο της πρώτης,γρήγορη με χώμα που κρατούσε ωραία χασιματάκια και ωραία μικρά αλματάκια βγήκε εύκολα και ξεκούραστα.
Σε αυτό το σημείο είχα αρχίσει να ζεστένομαι και χωρίς προβλήματα φτάνω στην ειδική enduro,οπου ήταν μεσα στο δάσος και είχε κομμάτια με πέτρα και ενα περίεργο δεξί επιτόπου ανηφόρι με πέτρα οπου έκανα το δεύτερο καπάκι της ημέρας.Με λίγη καθυστέρηση συνέχισα,βγήκα απο την ειδική και μπήκα σε μια φλαταδούρα μέσα στο δάσος για κανα 20 λεπτο με πολύ ωραίο χώμα και αρκετά γρήγορο.
Η φλαταδούρα σε έβαζε πάλι στην διαδρομή που είχα ήδη κάνει και μπαίνοντας στον 2ο κύκλο στο μυαλό μου αρχισε να έρχεται η πρώτη ειδική.
Μετά απο λίγο και μην έχοντας στο μυαλό μου πια χρόνους ειδικών ή καπέλα ήθελα απλά να κλείσω τον κύκλο για να τερματίσω και στεκόμουνα μπροστά απο την επίμαχη ειδική.
Η αίσθηση μου ήταν οτι πλέον κράταγε λίγο καλύτερα αφου η λάσπη σε κάποια σημεία είχε ξεραθεί.
Παρόλα αυτά στο σημείο με την λάσπη κάποιος ξαναπάτησε το PAUSE αλλα και πάλι συνέχισα και πήρα την στροφή για την λούμπα ρουφήχτρα.
Όλος ο κόσμος που παρακολουθούσε την ειδική είχε μαζευτεί σε αυτό το σημείο και πηγαίνοντας κοντά όλοι μου έδειχναν να πάω απο αριστερά(μονο ο MPOU απο απέναντι μου φώναζε δεξιά αλλά ήταν πολύ μακριά για να τον ακούσω).
Πέρνω το αριστερό πάτημα το μηχανάκι γλιστράει και πέφτω μέσα στην λάσπη,το μηχανάκι δουλεύει ακόμα αρχίζω να το σπρώχνω με τα χέρια μαζί με γκάζι δείχνει να κινείτε λίγο προς τα μπρός αλλά ξαφνικά αρχίζει να βυθίζετε η πίσω ρόδα και το πίσω μέρος της μηχανής μπαίνει στην λάσπη σχεδόν μέχρι την σέλα και μετά απο λίγο σβήνει.
Προσπαθώ να κινηθώ και εγώ αφού η λάσπη φτάνει πάνω απο τα γόνατα και δεν μπορώ να περπατήσω καλά καλά και παω απο πίσω να σηκώσω το μηχανάκι.
ΤΖΙΦΟΣ δεν γίνεται τίποτα ξανανεβαίνω πάνω και αρχίζω να βαράω μανιβελιές μπας και πάρει(πρέπει να έριξα καμια 80αριά) μέχρι που δεν μπορώ άλλο αφού ήδη είχα πεθάνει απο την κούραση.Εκεί αρχίζω να σκέφτομαι οτι δεν υπάρχει περίπτωση να βγώ απο εκεί βγάζω μάσκα και σηκώνομαι.
Μετά απο λίγο έρχεται κάποιος απο την οργάνωση με έναν υμάντα με δένουν και με τραβάνε έξω με ενα 4x4.
Οταν βγήκα επάνω απο την φόρα του jeep έβαλα ταχύτητα και το μηχανάκι πήρε αν και έκανε κάτι διακοπές.
Ο κριτής ήρθε και μου είπε πως εάν θέλω μπορώ να συνεχίσω αφού με τον υμάντα είχαν βγάλει και άλλους αναβάτες και έτσι μέσα στην λάσπη απο την κορυφή εως τα νύχια συνεχίσω και φτάνω πάλι στον ανεφοδιασμό,γεμίζω και μπαίνω πάλι στο σιχτίρι.
Ανηφορίζω σιγά σιγά και περνάω όλες τις δυσκολίες φτάνοντας στην τελευταία ανηφόρα πριν βγώ στην φλαταδούρα οπου απο μαλ@κία δικιά μου πατάω μια πέτρα και πέφτω.
Το μηχανάκι εχει πέσει ανάποδα με ανοιχτή την βενζίνη και απο την κούραση δεν μπορώ να το σηκώσω.
Το τραβάω απο την ρόδα στην κατηφόρα το σηκώνω και αρχίζω τις μανιβελιές αλλά αυτό αρνείτε πεισματικά να πάρει.
Ενα πεντάλεπτο βαράω ενα πεντάλεπτο ξεκουράζομαι,κάποια στιγμή ξαναπέρνει και ξαναμπαίνω στην ανηφόρα,φτάνω μέχρι τις τελευταίες πέτρες και ξανασβήνει.
Απο πίσω ακούω μηχανάκια και καταλαβαίνω οτι έρχονται οι πρώτοι,πετάω το μηχανάκι στην άκρη ωστε να μην κλείνω το μονοπάτι και εκει αποφασίζω να εγκαταλείψω και να φύγω αφού περάσουν οι κατηγορίες όπως και έγινε.
Βρήκα μια φλαταδούρα και κατηφόρισα μέχρι την άσφαλτο στην Λιμνη και απο εκεί στην Καρδίτσα.
Μου έμεινε μια πίκρα για τον μή τερματισμό αλλά ηταν ενας αγώνας κόλαση που χάρηκα πολύ που τον έτρεξα.
Χίλια ευχαριστώ στον MPOU που για δύο μέρες ήταν ο Αχμέτ μου
Μπράβο σε όσους τερμάτισαν
:a19:
Συγχωρέστε με για το μέγεθος του ποστ.
Υ.Γ1 Μέτρησα τόσες σαβούρες όσες δεν είχα μετρήσει τους τελευταίους 6 μήνες.(Σιχάθηκα την τούμπα)
Υ.Γ2 Μωρή κυρία Κολιγλιάτη όπως λέει και ο τeam manager μου αφου δεν τερμάτησες το
σκόρ είναι ακόμα 0-0.
Υ.Γ3 Μπράβο σε όλες τις γυναίκες που πήραν μέρος και ειδικά στην Τάνια μας (Τάνια πάρε κάτι πιο ελαφρύ,εγώ εαν είχα το δικό σου χθές θα είχα ανοίξει ενα λάκο και θα είχα μπεί μέσα απο μόνος μου)
Υ.Γ4 Κατάνα ετοιμάσου για τον αγώνα της Αττικής.
Υ.Γ5 χθές είχα και γενέθλεια,εκλεινα ενα χρόνο απο
αυτό
Υ.Γ6 ΠΟΝΑΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
Αξιος ...Αρχικά δημιουργήθηκε από zubitos
[...]
... αφεντικοΧίλια ευχαριστώ στον MPOU που για δύο μέρες ήταν ο Αχμέτ μου
Αποστόλη γ@μ@τη περιγραφή, μπράβο
και συγχαρητήρια για το πείσμα, και μη μασάς που δε τερμάτισες.
Μπράβο καί πάλι μπράβο. Ααα και στο άττικα, μπες σε κανονική κατηγορία τώρα.
Πολλές
Zubite, :a19:
...Μ' ένα ζευγάρι λασπωμένες μπότες
σάλταρα πάνω απ' τη χλωμή μου μοίρα...
Αρχικά δημιουργήθηκε από zubitos
Υ.Γ2 Μωρή κυρία Κολιγλιάτη όπως λέει και ο τeam manager μου αφου δεν τερμάτησες το
σκόρ είναι ακόμα 0-0.
...ΣΩΣΤΟΟΟΟΟΟΟ...
...δώστου κάνα φράγκο ρεεεεεεεεεεεεε...:rotflmao:Αρχικά δημιουργήθηκε από zubitos
Χίλια ευχαριστώ στον MPOU που για δύο μέρες ήταν ο Αχμέτ μου
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
