Μιας και τις τελευταίες 10 μέρες χωράει παπούτσι-έστω αθλητικό...- στο δεξί πόδι μου είπα να δοκιμάσω ξανά...Χτες λοιπόν πήρα το TDM 850 ενός φίλου μου για μια βόλτα...Έκανα ένα γύρω στην Αρχάγγελο,βγήκα λίγο στη Ρόδου-Λίνδου και ξανά πίσω στο χωριό(είχα αφήσει το φραπέ στη μέση...)
Πρίν είχα πάει μια εκδρομούλα προς Λάρδο και με περάσανε κατά σειρά FZ1,Fazer 600 κι ένα Kawa 636.Ζήλεψα και στο γυρισμό στάση Αρχάγγελο,τηλ. για καφέ στο χωριό...Σκάει ο Τσαμπίκος με το τιντιεμ....
Διαολίστηκα...Το κοίταζα,το ξανακοίταζα,δεν έλεγα τπτ.Με κοιτάει ο Τσαμπίκος και πασάρει τα κλειδιά χωρίς κουβέντα.Επίσης χωρίς κουβέντα τα πήρα,παίρνω και το κράνος του και δρόμο.
Λοιπόν παιδιά πολύ περίεργη αίσθηση...Τέλειωσα τη βόλτα μου χωρίς κανένα συναίσθημα.Περίμενα να πετάω από χαρά μιας και με είχαν πορώσει τα τυπάκια πιο πριν αλλά τζίφος....άδειος μιλάμε.Μαύρη τρύπα,απόλυτο κενό.Το άνοιξα μέχρι 140 αλλά παπάρια.Το βόλταρα περατζάδα στο χωριό ...πίτσες μπλε σε κόκκινα βαζάκια....νιεντε φίλινγκ.
ΓΙΑΤΙ ρε παιδιά;
Ο Τσαμπίκος μου λέει ότι έχω ξεσυνηθίσει,ότι δε φόραγα το μπουφάν και τα γάντια και δεν είχα συνηθίσει τον αέρα στο σώμα μου οπότε ήμουν κουμπωμένος(μάλλον έχει δίκιο).
Δικαιολογείται όμως τόσο ξενέρωμα;..................