Τις μέρες αυτές, λόγω της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, μου έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη απορία. ¨Πως γίνεται η παροχή 28δις από το κράτος στις τράπεζες, να αποτελεί κίνηση ενίσχυσης των αδύναμων στρωμάτων;¨
Η απάντηση μου δόθηκε χθες από τα πιο επίσημα χείλη –του αρμόδιου υπουργού- και πραγματικά μου προκάλεσε τρόμο. Η απάντηση του εν λόγω υπουργού ήταν ότι ¨δίνουμε τα 28 δις στο τραπεζικό σύστημα, ώστε να μπορεί να συνεχίσει να δανείζει τον επιχειρηματία, το νέο ζευγάρι, τον κάθε πολίτη που έχει ανάγκη! ¨
Η ανάγκη ενίσχυσης κάποιων πολιτών είναι δεδομένη. Το ¨πάνσοφο¨ κράτος λοιπόν διαθέτει ένα μεγάλο ποσό στις τράπεζες, που με μορφή έντοκων δανείων φτάνει στους δικαιούχους.
Το ερώτημα είναι προφανές. Γιατί το κράτος δε διανέμει απευθείας αυτή τη βοήθεια στους δικαιούχους, αλλά τους ρίχνει στα νύχια των τραπεζών, που θα τα κονομήσουν κιόλας, αφού θα μας τα δώσουν πίσω με τους ¨νόμιμους ¨ τόκους;
Προκύπτει κι ένα παράδοξο. Η διαδρομή του χρήματος. Προφανώς το κράτος δε γεννά χρήμα. Άρα το επίμαχο ποσό των 28 δις θα το εισπράξει από εμάς τους πελάτες του. Ιδού λοιπόν:
Ποσό Α (πολίτης)→ ποσό Α (κράτος)→ ποσό Α (τράπεζες)→ποσό Α-τόκοι (πολίτης)
↓
τόκοι (κέρδος τράπεζας)
Το ποιος είναι ο κερδισμένος αυτού του κύκλου είναι προφανές!!!
Δεν είμαι γνώστης της οικονομικής επιστήμης και οι διατυπώσεις μου είναι τελείως απλοϊκές. Μη με κατηγορήσετε γι’αυτό. Σχολιάστε αν θέλετε όμως τη γενική ιδέα της διαπίστωσής μου.
Το κύριο μέλημα λοιπόν του κράτους, είναι πως θα συνεχίσουμε να ζούμε με δανεικά;
Απάντηση με παράθεση
