Εμείς μυαλό δε βάζουμε...
Μόλις λίγα χρόνια μετά την δωροδοκία παικτών του Ηρακλή και την αποφυγή του υποβιβασμού την ύστατη στιγμή για την περιβόητη "υπόθεση των λουλουδιών", ο Παναθηναϊκός μυαλό δεν έβαλε κατά το κοινώς λεγόμενον και ξαναπλεύρισε ομάδα για δωροδοκία, και μάλιστα την ίδια : Τον Ηρακλή! Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 1982, όταν ο ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Γιώργος Ορφανίδης κατήγγειλε ότι ο τότε πρόεδρος της Καστοριάς, Γιώργος Χαλκίδης, του πρόσφερε 2 εκατομμύρια δρχ. για να 'χει μειωμένη απόδοση στον αγώνα Ηρακλή - Παναθηναϊκού για το Κύπελλο, λέγοντας πως ενεργούσε για λογαριασμό του μεγαλομετόχου του Παναθηναϊκού, Βαρδή Βαρδινογιάννη, όπως ισχυρίστηκε ο παίκτης. Οι δύο παράγοντες κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αλλά μόνο ο Γιώργος Χαλκίδης καταδικάστηκε (πρωτοδίκως σε τριετή φυλάκιση και απαλλάχτηκε στο Εφετείο), καθώς ο Βαρδής Βαρδινογιάννης αθωώθηκε.
Ο Παναθηναϊκός ΚΑΙ ΠΑΛΙ απέφυγε τον υποβιβασμό με νομικό τέχνασμα, καθώς ο νόμος τότε δεν προέβλεπε επιβολή ποινής, αφού ο δράστης ήταν απλώς μέτοχος και όχι μέλος του ΔΣ της εταιρίας ("εξωδιοικητικός" όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε).
Το στήσαμε, αλλά δε μας βγήκε...
Ο (συγχωρεμένος) Γιάννης Κυράστας, πρώην ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και προπονητής του Παναθηναϊκού αργότερα, αποκάλυψε "στήσιμο" αγώνα μεταξύ Παναθηναϊκού και Πανιωνίου στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, το 1984. Ο Παναθηναϊκός στεφόταν πρωταθλητής ακόμα και με ισοπαλία, ενώ ο Πανιώνιος με ήττα έμπαινε σε περιπέτειες για την παραμονή του στην κατηγορία. Λέει λοιπόν ο Κυράστας : "Ήταν ένα παιχνίδι πρωταθλήματος Α' Εθνικής το οποίο ήταν συνεννοημένο να τελειώσει ισοπαλία, αλλά τελικά κέρδισε η ομάδα μου, από αστάθμητους παράγοντες. Για την ακρίβεια, κάτι στράβωσε κάπου στη διάρκεια του παιχνιδιού".
Τη δήλωση Κυράστα υποστήριξε και ο παλιός τερματοφύλακας του Πανιωνίου, Αντώνης Μανίκας : "Ναι, είναι αλήθεια. Είχε ακουστεί ακόμα και σ'εμάς τους ποδοσφαιριστές, αλλά τελικά αυτό το ματς πήγε άσχημα και χάσαμε με 2-0. Τι άλλο μπορώ να πώ;". Δε χρειάζεται να πείς τίποτε άλλο Αντώνη, τα'πες όλα...
Ο... βιολογικός καθαρισμός των ούρων του Αλεσάντρο Ίσις
Βρισκόμαστε στο 1986. Ο Χιλιανός αγωνίστηκε στον ΟΦΗ και φυσικά δε τον έφερε η... διοίκηση της ΠΑΕ (η ποιάαλλά ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Ο Βαρδινογιάννης λοιπόν έφερε τον Αλεσάντρο Ίσις στην Ελλάδα με σκοπό να τον κάνει... Αλέξανδρο Ίση και με μια Ελληνοποίηση α-λα... Μπουμπλή απ'το Αιγάλεω να τον βάλει να παίξει στον Παναθηναϊκό σαν Έλληνας, μιας και εκείνη την περίοδο εθεωρείτο πλήρης και είχε "κλεισμένες" τις θέσεις ξένων του. Το παρουσιαστικό του Ίσις όμως που παρέπεμπε ολοκάθαρα σε Ινδιάνο (φανταστείτε φυσιογνωμικά τον Ιβάν Ζαμοράνο), καθιστούσε την εξεύρεση... γιαγιάς από το Αιγάλεω αδύνατη κι έτσι ο Χιλιανός πήρε το αεροπλάνο και πήγε στην Κρήτη.
Ο Ίσις ήταν ένας πολύ καλός αμυντικός χαφ, κλασικός Λατινοαμερικάνος κανάγιας, υπερβολικά σκληρός πολλές φορές, αλλά με σχετικά σύντομη παρουσία λόγω των... ούρων του. Τα πιο διάσημα ούρα ποδοσφαιριστή στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η νομοθεσία τότε προέβλεπε πως αν ένας παίκτης πιαστεί "ντοπέ", τιμωρείται και ο ίδιος αλλά και η ομάδα με αφαίρεση βαθμών. Ο ΟΦΗ, δεύτερος τότε στο πρωτάθλημα, αν τιμωρούνταν θα έχανε την ευρωπαϊκή έξοδο που για πρώτη φορά του χαμογελούσε. Επειδή όμως θα ξεσπούσε λαϊκή επανάσταση στο Ηράκλειο αν η ομάδα έχανε με τέτοιο τρόπο την Ευρώπη, επιστρατεύτηκε η γνωμάτευση ενός απίθανου "ντοπολόγου" (κάποιου Μάνφρεντ Ντόνικε) και τα ούρα του Ίσις βγήκαν... γάργαρο νερό. Οι εφημερίδες έκαναν λόγο για σκάνδαλο αλλά όταν το Ηράκλειο έδινε 60% στο ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο, ποιος τις άκουγε;
Ο Ίσις όταν έληξε το συμβόλαιο του δε παρέμεινε στον ΟΦΗ, καθώς η επίσημη θέση της ΠΑΕ ήταν "υπερβολικές απαιτήσεις". Ανεπίσημα, ο καπετάνιος δεν ήθελε να μείνει άλλο ο ντοπαρισμένος Χιλιανός στην Ελλάδα και να προκαλεί.
Τσίγκοφ, κατούρα, να γίνουμε μαστούρα...
Αγωνιστική περίοδος 1987-1988. Ο Ολυμπιακός παραπαίει αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά και γίνεται εύκολη λεία για τους αντιπάλους του (η σεζόν 1987-1988 ήταν η χειρότερη σεζόν του Ολυμπιακού, καθώς μετά τις 10 πρώτες αγωνιστικές ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού!). Η έκπληξη είναι πως απόντος του Ολυμπιακού, στο βαθμολογικό πίνακα δεν ηγείται ο Παναθηναϊκός ή η ΑΕΚ, αλλά η Λάρισα, η οποία καθοδηγούμενη απ'τον Γιάτσεκ Γκμοχ και τον μεγάλο Βασίλη Καραπιάλη, πλησιάζει ολοένα και περισσότερο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Μάρτιος του 1988 και η Λάρισα αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό. Στο ημίχρονο του αγώνα γίνεται η κλήρωση των δύο ποδοσφαιριστών από κάθε ομάδα που θα περνούσαν από έλεγχο. Ξαφνικά, οι "πράσινοι" ζητούν να υποβληθεί κατ' εξαίρεση σε έλεγχο και ο Βούλγαρος ποδοσφαιριστής Γκεόργκι Τσίγκοφ, κάτι που προέβλεπε σαν δυνατότητα ο κανονισμός, αλλά ποτέ δεν είχε συμβεί στο παρελθόν. Τα αποτελέσματα βγάζουν θετικό το δείγμα του Βούλγαρου με την απαγορευμένη ουσία κοδεΐνη, που ουσιαστικά δεν προσφέρει καμιά απολύτως βοήθεια στην αύξηση της απόδοσης.
Ακολουθεί... τρικούβερτο γλέντι, καθώς η νομοθεσία τότε προέβλεπε πως σε περίπτωση ντόπινγκ ενός ποδοσφαιριστή τιμωρείται ΚΑΙ η ομάδα. Η Λάρισα τιμωρήθηκε με -4 βαθμούς, με αποτέλεσμα να "κατεβαίνει" στη 2η θέση και η ΑΕΚ να περνάει πρώτη. Οι οπαδοί της Λάρισας ξεσηκώνονται και κλείνουν την Εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης για 36 ώρες, "κόβοντας" την Ελλάδα στα δύο. Η ατμόσφαιρα στη περιοχή είναι βαριά και η δυσοσμία έντονη, από το κάψιμο εκατοντάδων ελαστικών.
Με τις απειλές για γενίκευση των επεισοδίων αλλά και τη δύναμη του εκλογικού σώματος στον κάμπο τότε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άλλαξε τον νόμο, τιμωρήθηκε μόνο ο Βούλγαρος ποδοσφαιριστής και επιστράφηκαν οι βαθμοί. Η Λάρισα έγινε εκείνη τη χρονιά η πρώτη επαρχιακή ομάδα που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας. Ο Τσίγκοφ έγινε... σύνθημα ("Τσίγκοφ, πρεζάκια, δώσε μας χαπάκια", "Τσίγκοφ, κατούρα να γίνουμε μαστούρα") και η απορία για το ποιός έπαιξε το ρόλο του... Πήλιου Γούση, "δίνοντας" το θέμα του ντοπαρίσματος Τσίγκοφ στον Παναθηναϊκό, αναζητείται ακόμα. Οι φήμες έλεγαν (και λένε) πως η πληροφορία δόθηκε απο ανθρώπους της... Λάρισας και το σχετικό ερώτημα της εποχής ήταν : "Ποιός έριξε την κοδεΐνη στο ποτό του Τσίγκοφ;". Δυστυχώς ο Τσίγκοφ δεν είχε κανέναν γνωστό... ντοπολόγο, όπως ο Ίσις.
Η ακύρωση της μεταγραφής Αντωνίου στον Ολυμπιακό
Καλοκαίρι του 1988. Ο "νόμος Μποσμάν" δεν υπήρχε ακόμη στο ποδόσφαιρο και στην Ελλάδα ίσχυε ο νόμος της "προσφοράς" και της "αντιπροσφοράς". Αυτό σήμαινε πως όταν ένας παίκτης έκλεινε πενταετία ή οκταετία στην ομάδα του και επιθυμούσε να τον κρατήσει, το ανώτατο ποσό που μπορούσε να του προτείνει ήταν 17.000.000 δραχμές. Αυτός ήταν ο νόμος της "προσφοράς" και αν ο παίκτης την αποδεχόταν, είχε καλώς. Ο νόμος της "αντιπροσφοράς" έλεγε πως αν κάποια άλλη ομάδα επιθυμούσε να αποκτήσει κάποιον ποδοσφαιριστή που συμπλήρωνε πενταετία ή οκταετία και η ομάδα του είχε ήδη καταθέσει προσφορά, θα έπρεπε να καταθέσει αντιπροσφορά αυξημένη κατά 40% στο ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ήτοι 23.800.000 δραχμές. Με αυτόν τον τρόπο, με πενταετίες και οκταετίες και "αντιπροσφορές", ο Βαρδινογιάννης είχε καταφέρει να αρπάξει απ'τον Ολυμπιακό τους Γαλάκο, Κυράστα, Σαργκάνη και Βαμβακούλα, αφού ο Νταϊφάς του'παιρνε τα πρωταθλήματα. Οι παίκτες έριχναν ένα "πρέπει να κοιτάξω το μέλλον μου", η ομάδα δε μπορούσε να καταθέσει ποσό άνω των 17.000.000 οπότε ο ποδοσφαιριστής συνήθως αποδεχόταν την αντιπροσφορά και έφευγε.
Κάπου εκεί μπαίνει στο παιχνίδι ο Κοσκωτάς. Το καλοκαίρι του 1988 λοιπόν, ο Αντωνίου συμπλήρωνε πενταετία στον Παναθηναϊκό. Ο Κοσκωτάς δε δυσκολεύεται να πείσει τον 27χρονο Αντωνίου να επιλέξει τον Ολυμπιακό, προσφέροντας του απίστευτα "πακέτα" παροχών και ο "Ταλιμπάν" πράσινος Αντωνίου γίνεται κόκκινος. Ο Βαρδινογιάννης καταθέτει την προσφορά των 17.000.000 δραχμών, ο Κοσκωτάς την αντιπροσφορά των 23.800.000 δραχμών, ο Αντωνίου λέει "χαίρετε και αντίο" και πηγαίνει για προετοιμασία με τον Ολυμπιακό!
