Έχουν περάσει 3 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες από τότε που απέκτησα το V-Strom μου, το οποίο έκτοτε έχει σταθεί στο ύψος όλων των περιστάσεων. Δεν το κρύβω. Το τελευταίο καιρό σκέφτομαι την αλλαγή. Όχι γιατί δε μπορεί να μου δώσει αυτά που μου έδινε παλιά, όχι γιατί δεν αντέχει. Κυρίως διότι νιώθω πως θέλω μια αλλαγή. Αλλά, με τι καρδιά να κάνω αυτή τη κίνηση; Δε μου πάει βρε αδερφέ…δε μου πάει. Αφήστε που τις τελευταίες δέκα ημέρες έχουν συμβεί δυο περιστατικά που με κάνουν να πιστεύω πως είναι η μοίρα μου να έχω για πάντα αυτή τη μηχανή.
Σάββατο 15 Νοεμβρίου (το σωτήριο για τους Χριστιανούς έτος) 2008
Έχει δεν έχει πάει δέκα το βράδυ και εγώ είμαι στο όριο να προλάβω το ραντεβού που έχω με μια παρέα παιδιών από την Ελληνική κοινότητα του Football Manager, λίγες ώρες μετά την παρουσίαση του Football Manager 2009 στη Θεσσαλονίκη την οποία έκανα εγώ (βεβαίως - βεβαίως). Το ραντεβού έχει οριστεί στο ταχυδρομείο που υπάρχει στη Πλατεία Αριστοτέλους, στο ύψος της Εγνατίας. Εκεί που έχουν αφετηρία ένα κάρο λεωφορεία. Σάββατο βράδυ, και με πρόχειρους υπολογισμούς από εκείνο το σημείο, καθώς είναι μια από της εισόδους για τα περίφημα ταβερνεία της πλατείας Άθωνος, όπου ήταν και ο προορισμός της παρέας. Κατεβαίνω από τη μηχανή μαζί με τη σύζυγο, ανοίγω να βάλω το κράνος πίσω έχοντας ξεχάσει πως έρχομαι κατ’ ευθείαν από το γραφείο και πίσω έχω το λαπτοπ, κάτι που σημαίνει πως δεν χωρά το κράνος, παρά μόνο τα γάντια. Κλείνω το βαλιτσάκι και πορεύομαι προς τη παρέα που περίμενε. Περίπου τέσσερις ώρες μετά, φαγωμένος και κεφάτος, έχοντας πληρώσει, αναζητώ το μπουφαν για να αποχωρήσω. Ψάχνω για τα κλειδιά…τα κλειδιά; Πουν’ τα κλειδιά (οεο);…βάζω τη σύζυγο και τρέχει στη μηχανή (στα 80 μέτρα από εκεί που ήμασταν) και πηγαίνω και εγω προς τα εκεί σιγα – σιγά, αφού βλέπω πως δεν έχουν πέσει στο μαγαζί. Ήταν εκεί. Πάνω στο βαλιτσάκι. Το μπρελόκ έχει το κλειδί από το βαλιτσάκι και το κλειδί της μηχανής. Ήταν εκεί. Ετοιμοπαράδοτο και κανείς δε το είχε πειράξει. Ανοίγω έντρομος το βαλιτσάκι…και το λαπτοπ είναι εκεί. Ετοιμοπαράδοτο και αυτό, όπως και 3-4 Football Manager 2009 και καμία δεκαριά PES 2009….ετοιμοπαράδοτα όλα, με το κλειδί στο χέρι, και όλα εκεί.
Τρίτη 25 Νοεμβρίου (το σωτήριο για τους Χριστιανούς έτος) 2008
Έχοντας τελειώσει το ρεπορτάζ και με τη σελίδα να έχει φύγει ήδη για το πιεστήριο, είπα να τη κάνω νωρίς για σπίτι. Το παιχνίδι της μεγάλης μου αγάπης, της Ρεάλ Μαδρίτης, με τη Μπάτε (σκύλοι) είναι στις 9:45 όμως νωρίτερα παίζει η ######## η Γιουβέντους, παιχνίδι στο οποίο ρίχνω κλεφτές ματιές ενώ σερφάρω στο ίντερνετ. Αποφασίζω να περιμαζέψω τη σύζυγο από τα μαγαζιά και να πάμε σπίτι. Επιτέλους μια μέρα νωρίς. Παρκάρω τη μηχανή κάτω από το σπίτι, τη κλειδώνω και ανοίγω το (αμαρτωλό) βαλιτσάκι για να πάρω από μέσα τα τάπερ που είχαν το φαγητό που τσάκισα το μεσημέρι (ριζότο με κοτόπουλο και μπανάνα που έφτιαξα με τα χεράκια μου και τη κουζίνα μου και μια σαλάτα ντομάτα). Ανεβαίνω σπίτι, ανοίγω το πισί να κάνω λίγο χάζι και ετοιμάζομαι για μια βραδιά με μπόλικη – αλλα μίζερη όπως αποδείχθηκε – μπάλα. Ήθελα να δω πιο πολύ Ρεάλ αλλα με το 0-1 στο ‘7 από το μάγο με το 7, έβαλα το nova 6 που έχει όλα τα παιχνίδια λεπτό προς λεπτό. Ούτε αυτό με τράβηξε, και για να αποφύγω τη γκρίνια της συζύγου, έβαλα τη ταινία με τον Μπεν τον Άφλεκ στο Star. Καλή ταινιούλα, και σε συνδιασμό με τις 25λεπτες διακοπές για διαφημίσεις, είδα και αρκετή μπάλα χωρίς γκρίνια. Σήμερα το πρωί ετοιμάζω τα τάπερ με το φαγητό, τα βάζω σε μαύρη σακούλα, τσακώνω κράνος/γαντια στο άλλο χέρι και ψάχνω τα κλειδιά…πουν’ τα κλειδιά (οέο); Άντε πάλι. Βγαίνω στο μπακόνι και να τα…εκεί, κρέμονται αγέρωχα από το βαλιτσάκι.
Δυο στα δυο μέσα σε λίγες ημέρες. Σα να το δίνω βρε αδερφέ και να μη το παίρνει κανένας. Ή μήπως απλά το V-Strom μου λέει «μαζί θα γεράσουμε»;
Απάντηση με παράθεση
Εκτός αν μετά ξεχνάς τα κλειδιά πάνω στην μίζα, να είναι ακόμα πιο έτοιμο 
