Ίσως καμία χώρα της Ευρώπης καθώς και οι Η.Π.Α. δεν περίμεναν την ταχεία αντίδραση της Ρωσίας στην επέμβαση της Γεωργίας στη Νότια Οσετία. Αυτό γιατί δεν εκτίμησαν ότι καμία από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας (με τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου) ούτε οι χώρες της Βαλτικής δεν έχουν τόση σημασία για τη Ρωσία όση η Γεωργία.
Η Ρωσία μετά την επιμονή των Η.Π.Α. να εγκαταστήσουν την αντιπυραυλική ασπίδα στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης για τον περιορισμό και αποκλεισμό της (περικύκλωσή της) και την επιτάχυνση των διαδικασιών για την ένταξη της Ουκρανίας, Γεωργίας και Σκοπίων στο ΝΑΤΟ άρχισε να αντιδρά σταθερά. Στην αρχή αντέδρασε διπλωματικά, μετά όμως διεμήνυσε ότι θα στρέψει το πυρηνικό οπλοστάσιό της κατά των νέων στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Ευρώπη.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να μην αντιδράσει γιατί βασικά ο έλεγχος των πηγών ενέργειας σε Κασπία και Κεντρική Ασία αλλά και οι αγωγοί μεταφοράς του φυσικού αερίου και του πετρελαίου αποτελούσε πάντοτε ένα σημείο τριβής μεταξύ Η.Π.Α.-Ρωσίας. Οι σημαντικότεροι αγωγοί διέρχονται από τις δύο επαρχίες Νότια Οσετία και Αμπχαζία, οι οποίες είναι μεν αυτόνομες αλλά ανήκουν στο κράτος της Γεωργίας και έχουν φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία. Οι αγωγοί αυτοί μεταφέρουν όχι και τόσο μεγάλο ποσοστό (1-2%) της παγκόσμιας παραγωγής, αλλά έχουν τεράστια στρατηγική σημασία γιατί εκτοπίζουν τη Ρωσία, και οι Η.Π.Α. έχουν πρόσβαση στις πηγές ενέργειας της Κασπίας και Κεντρικής Ασίας, χωρίς την εμπλοκή της Ρωσίας και του Ιράν. Ειδικά ο αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν που μεταφέρει το Αζερικό πετρέλαιο μέσω της Γεωργίας, αλλά και ο σχεδιαζόμενος αγωγός φυσικού αερίου που θα μειώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, και η Γεωργία, Αζερμπαϊζάν και εμμέσως η Τουρκία απειλούν με αποκλεισμό τη Ρωσία από τα εδάφη αυτά.
Η Γεωργία έχει πολλές διαφορές με τη Ρωσία: Η Νότια Οσετία που έχει 75% Οσετούς με ρωσικά διαβατήρια και δεν επιθυμεί να ανήκει στο κράτος της Γεωργίας, οι ρωσικοί αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρώπη, η ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ και η αντιπυραυλική ασπίδα είναι μερικές από αυτές. Η Ρωσία όμως δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αλλά και συμφέρον να καταλάβει τη Γεωργία. Η ηγεσία της Γεωργίας, αφού εφοδίασε το στρατό της με οπλικά συστήματα προερχόμενα από χώρες του ΝΑΤΟ (Η.Π.Α., Τουρκία) και Ισραήλ, και εκπαίδευσε τους αξιωματικούς και τους οπλίτες της με Αμερικανούς, Τούρκους και Ισραηλινούς, θεωρώντας ότι είναι ισχυρή, αφού δαπάνησε 5-16% του ΑΕΠ για στρατιωτικούς σκοπούς, ίσως και παροτρυνόμενη, επιτέθηκε πρώτη στη Νότια Οσετία. Ήταν μια απερίσκεπτη ενέργεια, ένδειξη αδυναμίας και όχι δύναμης. Με την ενέργειά της αυτή, εκτός από το ότι προσπάθησε να προσαρτήσει δια των όπλων την επαρχία Νότια Οσετία, προσπάθησε να συρρικνώσει και τα συμφέροντα της Ρωσίας στον Καύκασο χωρίς να λάβει υπόψη της προειδοποιήσείς της, αναγκάζοντάς την να βγει δυναμικά προς τα έξω και να μην υπολογίζει πλέον τις θέσεις των δυτικών.
Έτσι η αποτυχημένη προσπάθεια να ενταχθεί η Νότια Οσετία στην Γεωργία έδωσε στη Ρωσία την ευκαιρία που περίμενε (όπως αποδείχθηκε). Οι αξιωματικοί της Γεωργίας την 6η Αυγούστου 2008 εξαπέλυσαν επίθεση σε διάφορα σημεία της Νότιας Οσετίας. Έκαναν μια μικρή εθνοκάθαρση αλλά τους πρόλαβαν οι Ρώσοι. Αντικειμενικός σκοπός των Γεωργιανών ήταν να εισβάλλουν στη Νότια Οσετία, να προλάβουν (ήταν σίγουροι) να καταλάβουν τη σήραγγα που συνδέει τη Βόρεια με τη Νότια Οσετία και να αποκλείσουν τις ρωσικές δυνάμεις σε περίπτωση που θα επενέβαιναν. Η αντίδραση όμως των Ρώσων ήταν αστραπιαία καταλαμβάνοντας τη σήραγγα και εκεί όλα τελείωσαν. Δεν θα ασχοληθούμε όμως με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις γιατί δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι το άξιο λόγου από τακτικής πλευράς. Απλώς αναφέρουμε ότι η Ρωσία έχει τεράστιες δυνατότητες συλλογής πληροφοριών και η στρατηγική πληροφόρηση ήταν τέλεια. Γνώριζε δηλαδή και την παραμικρή λεπτομέρεια των κινήσεων της Γεωργίας και ενώ προσποιούνταν την αδιάφορη, ολοκλήρωσε το σχέδιό της, προώθησε τις δυνάμεις της, προετοίμασε την αεροπορία της, απέκλεισε τη Γεωργία με το στόλο της και με αποφασιστικότητα και ταχύτητα κτύπησε το Γεωργιανό στρατό. Πρώτα όμως είχε κάνει σωστή εκτίμηση ότι η ΕΕ, οι Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ δεν θα εμπλέκονταν στρατιωτικά (όπως και έπραξαν), η Τουρκία κτυπάει μόνο τους μικρότερους και αδύναμους (Κούρδους) και οι υπόλοιποι γείτονες ήταν ανίσχυροι. ?ρα το πεδίο δράσης ήταν δικό της. Εγνώριζε δε ότι προ των επιχειρήσεων είχε επιστρέψει η γεωργιανή Ταξιαρχία από το Ιράκ με αμερικανικά αεροπλάνα.
Η Ρωσία είχε ανάγκη από μια επιβεβαίωση της δύναμης και ύπαρξής της και η Γεωργία της έδωσε την αφορμή. Η δε ανάπτυξη και προώθηση των δυνάμεών της εάν συνεχιζόταν θα είχε αποτέλεσμα την κατάληψη της πρωτεύουσας της Γεωργίας και την κατάλυση του κράτους. Αλλά ο σκοπός της Ρωσίας δεν ήταν η κατάληψη της Γεωργίας. Δεν την συνέφερε, γι΄ αυτό δεν προχώρησε. Βομβάρδισε και κατέστρεψε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, λιμάνια και το σιδηροδρομικό δίκτυο, ώστε να καταλάβει και ο τελευταίος Γεωργιανός, μέσα στον πόνο του, ότι υπαίτια γιΆ αυτό είναι η ηγεσία του και να ξεσηκωθεί εναντίον της.
Η Ευρώπη, μετά την ενέργεια της Γεωργίας, καταδίκασε μεν τη Ρωσία, αλλά δεν επέβαλε κυρώσεις όπως ζήτησαν οι Η.Π.Α. και ορισμένες χώρες της Βαλτικής (Σουηδία, Πολωνία, Λιθουανία, Λετονία) διότι θεώρησε μεγάλο σφάλμα να απομονώσει τη Ρωσία, αφού σήμερα είναι ιδιαίτερα ισχυρή (πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά), εξαρτάται ενεργειακά από αυτή, έχει η Ρωσία δικαίωμα veto στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. και διαθέτει ένα ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο.
Στη συνέχεια εκπονήθηκε σχέδιο συμφωνίας με πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου Ν. Σαρκοζί η οποία προέβλεπε την αποχώρηση των Ρωσικών στρατευμάτων.
Κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών αναπτύχθηκε ένα κλίμα Ψυχρού Πολέμου με τις Η.Π.Α. και ΝΑΤΟ να αποστέλλουν αξιωματούχους των για επίσκεψη στη Γεωργία ενώ η Ρωσία έστειλε πλοία και αεροπλάνα στη Νότια Αμερική για διεξαγωγή ασκήσεων και παράλληλα ανακοίνωσε ότι θα χαράξει τα σύνορα της υφαλοκρηπίδας στην αρκτική. Η προοπτική επανόδου σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο ανησύχησε όλον τον κόσμο αλλά, προς το παρόν τουλάχιστον, μάλλον απομακρύνθηκε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Η.Π.Α. και η Ρωσία έχουν αρχίσει μια νέα δυνατή κούρσα εξοπλισμών, μετά από πολλά χρόνια, με τη Ρωσία να αυξάνει κατά 25% τις στρατιωτικές δαπάνες της και τις Η.Π.Α. να αναβαθμίζουν την Εθνική τους Φρουρά (κατά 85%) και γενικά το στρατό τους. Για τις Η.Π.Α. ο πόλεμος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν στοιχίζουν 70 δις δολάρια ετησίως. Οι στρατιωτικές δαπάνες των Η.Π.Α. είναι σήμερα 15 φορές μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες της Ρωσίας.