θελω να ανεβω Ducati weekend ρε "ρεμαλια"...
μολις γυρισα απο την "αγωνιστικη" πτερυγα του νοσοκομειου της βουλας και ειμαι σπιτι............
εχτες εγινε το χειρουργιο, τελικα ηταν κομμενος εντελως ο τενοντας του γονατου, μιας και ειχε ενα τεραστιο ανοιχτο τραυμα περισσεψαν και κρεατακια και τα αφαιρεσε ο ντοκτορας..... τωρα τι δουλεια εκαναν ο θεος και η ψυχη του, ας ελπισουμε οτι πεσαμε σε καλο, εγινε ολοκληρη η επεμβαση με τοπικη ναρκωση λογο καποιου προβληματος και τα ψιλοειδα ολα..... σκεφτομουν ομως εκεινη την ωρα οτι εαν ημουν αγωνιζομενος των GP θα τα περναγα τακτικα και πηρα πολυ δυναμη...
anyway το γαμησι ειναι οτι αυτο παιρνει καιρο για πληρη αποθεραπευση, και εκτος τα χρεει που τρεχουν, θα χασουμε και τα trackdays το κερατο μου............
τωρα πως εγινε γιατι θα εχετε αγωνια, παντα ετσι γινεται, ... εκει που λετε καθως εφτανα στην αριστερη κατηφορικη στροφη μετα την καντινα λιμανακι προς βαρκιζα, στροφαρισα για τα καλα το θρυλικο L2 με δεσμοδρομικο συστημα βαλβιδων και μπηκα για μια ταχυτατη εισοδο-μεσα-εξοδο με σφιχτη γραμμη, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΜΠΗΣΩ ΓΟΝΑΤΟ γιστι απλα πηγαιναμε βολτα νυχτιατικα και ειμουν με το τζην, ομως συνηθισμενος πλεον απο αρκετα γρηγορους ρυθμους και σε δημοσιο δρομο, και με την συνηθισμενη πια αισθηση των μεγαλων κλισεων, ασυναισθητα και ενω ειμουν κοντα στην διαχωριστικη γραμμη, μολις εδωσα την "φαπα" στο τιμονι και ειχα κρεμαστει και αρκετα για να στριψω με μεγαλυτερη ασφαλεια λιγο μειωμενης οσο ναναι προσφυσης εκει, και ενω ειχα 120+, 130 ισως γιατι οντως πηγαινα πολυ γρηγορα, ακουμπησε το γονατο στην ασφαλτο, και συγκεκριμενα στο σιδερενια αυτα ανακλαστικα που βρισκονται στην διαχωριστικη...............
ισως δεν μπορω να μεταφερω το συναισθημα του χτυπηματος, του τρομερου πονου και του σοκ οτι διαλυσες το γονατο σου σε ενα κλασμα του δευτερολεπτου, και ολα αυτα οταν εισαι "οριακα" σε ταχυτητα και οριακη κλιση σε μια δυσκολη στροφη και απο προσφυση, πρωτη αισθηση ηταν οτι ταρακουνηθηκε το μηχανακι και εγω, τρομακτικος πονος και ενα ακαριαιο σβησιμο του εγκεφαλου και των ματιων για κλασμα δευτερολεπτου, ασυναισθητα λογω του οτι εχω περασει εκατονταδες φορες και της επιβιωσης, συνεχισα την πορεια στριβωντας οπως ειμουν για μερικα μετρα, αμεσως μετα αρχισα να βλεπω και σκεφτηκα ενω συνεχιζα να στριβω οτι διαλυσα το γονατο μου, και ο πονος εγινε τοσο αφορητος που με το ζορι στεκομουν και κρατουσα το τιμονι, το ποδι μου ηταν αναισθητο σχεδον, γυρισα το κεφαλι ειδα οτι δεν ερχοταν κανεις πισω και σηκωσα το μηχανακι εστριψα την επομενη δεξια και πηγα στην ακρη του δρομου και σταματησα, τοτε μου ηρθε να λυποθημησω σχεδον, προσπαθουσα να κατεβω οσο πιο γρηγορα γινοταν απο το μηχανακι, απο το σοκ αντι να το σβησω και με το run-off, προσπαθουσα να βαλω νεκρα, αλλα ματαια γιατι το ποδι δεν κουνιοταν, εκλεισα τον διακοπτη, αλλα δεν μπορουσα να κατεβω, το απιστευτο ηταν οτι ενω ειχα παραλυσει απο πονο δεν ηθελα να ριξω κατω το μηχανακι να παθει καμια ζημια. .... στηριχθηκα στο χτυπημενο ποδι, λυγισα και ανοιξα... ακουσον ακουσον, το σταντ με το χερι, ακομα δεν μπορω να καταλαβω πως το καταφερα, και μετα γλυστρισα και επεσα στο εδαφος, συρθηκα μερικα μετρα απο το δρομο και μετα ηρθα και τα αλλα παιδια που ειμασταν παρεα στην βολτα...... η συνεχεια στο νοσοκομειο αφου ηρθε το ασθενοφορο................................
επισοδιακη βολτα και καταληξη..........................
απο το συμβαν το θετικο ηταν οτι και σταθηκα και τυχερος, και αρκετα ψυχραιμος με τετοιο βιαιο χτυπημα, πονο και σοκ με τοσα χλμ και κλιση και καταφερα να μην πεσω, γιατι εαν επεφτα ετσι οπως πηγαινα και με τον τροπο απο το χτυπημα, και με τις μπαριερες εκει, ισως να ειχαμε πολυ ασχημα αποτελεσματα...........
συμπερασμα, επιγονατιδες παση θυσια στις βολτες, και λιγο πιο ανοιχτα τις στροφες απο τα εκεινα τα σιδερενια "ματια".............................
τωρα προεχει να δεσει καλα ο τενοντας να μην παθουμε χειροτερα, αλλιως στα @@ ...
Καλες βολτες και τα λεμε.................
forza DUCATI .................
Απάντηση με παράθεση
καλη αναρρωση!!!