Θαρθεις ?Εχει φως ακομα.
Μπα,τα παιδια,δεν,αν θες πηγαινε.
Οκ παω.Γαντια,μπουφαν,κρανος στο χερι.
Γεια.
Γεια ειπε μες απ το ψυγειο.
Βαζω μπρος και φευγω.Μεσα απ το βουνο,Αγ.Μερκουριος,Μαλακασσα κι επιστροφη μαλλον απο εθνικη.Κοντα ειναι,εγω ειμαι μακρια.Ωραιες στροφουλες,οτι πρεπει για το κουλαδι που ειμαι αλλα μαλλον παω γρηγορα.
Μπα αργα παω αλλα ειπαμε ειμαι μακρια.Ειμαι ακομα εκει που την ειδα να μου χαμογελαει για πρωτη φορα και να με "καθαριζουν" τα ματια της.Ειμαι ακομα στο καραβι,μεσοπελαγα με ροτα για Χανια,τρεις με τεσσερις το πρωι,τρεις προς τεσσερις του Απριλη,να χανεται το φεγγαρι,να κοκιννιζει ο ουρανος κι εγω να κραταω αγκαλια την ευτυχια μετα απο πολλα χρονια σιωπης.
Οι στροφες εχονται και φευγουν.Κανα δυο αναβατες δεν μπαινουν στον κοπο να ανταποδωσουν το σινιαλο.Δε γαμεις ετσι κι αλλιως δεν θελω παρεα,ουτε γεια με τα φαναρια δε θελω.
Πουτανα θλιψη εισαι πολυ υπουλο πραγμα.Σαν την υγρασια που περιμενει το θυμα της στην επομενη στροφη.Τρυπωνεις στο μυαλο μου και σκαλιζεις αναμνησεις.
"Τι θα κανεις σημερα?
Τι να κανω,εγω Αθηνα εσυ Σαλονικα,μαλλον θα βγω για καμμια μπυρα και θα γυρισω για υπνο.Ειναι εφταμιση,κατα τις εντεκα θα βλεπω ονειρα.
Οκ,τα λεμε αυριο.Παρε οταν ξυπνησεις.
Οκ γεια.
Εισαι τρελος,μου ειπες οταν με ειδες στη μια τα ξημερωματα στην πορτα σου.Το καημενο το srx καταπιε τα χιλιομετρα σε πεντε ωριτσες."
Φτασαμε και στο Μανθο.Ωραια διαδρομουλα καπταιν,νασαι καλα.Ριχνω μια ματια για μηχανες.Ενα ζευγαρι μ ενα Kle πινει καφεδακι.Προσπερναω και σταματαω λιγο πιο κατω.Νιωθω οτι ειμαι στο σωστο σημειο οταν βλεπω την πινακιδα:
KOINOTHTA MAΛΑΚΑΣ-ΣΑΣ.
Κανω ενα τσιγαρο και λεω να φυγω.Που να παω?Παντα πληγωνα τους δικους μου ανθρωπους.ΠΑΝΤΑ.Λες κι ειναι παιχνιδι.Μια ζωη να πληγωνεις φιλους,γονεις,δασκαλους,γκομενες και συγγενεις.Οσο πιο κοντα μου ερχεται καποιος τοσο εγω να τον πληγωνω.Σαν να θελω να τον πεταξω απο πανω μου,μονο που γινεται τοσο αυτοματα οσο κι η αναπνοη μας.Τι σκατα κουβαλαει το κεφαλι μου ποτε δεν θα καταλαβω.Φαντασου οι αλλοι.
Καπνιζω το τσιγαρο και ρουφαω ολη την πικρα.Θελω να φωναξω αλλα κρατιεμαι.Ο πονος,η θλιψη και ο καπνος γινονται ενα και με πνιγουν.Ισως να ειναι καλυτερα ετσι.
Ρε την πουτανα τη θλιψη.Ακομα κι οθανατος περασε σημερα.Ειχα εικοσι χρονια να του μιλησω κι ειπα να το κανω σημερα.Παλιος γνωριμος,ειπε να με παει βολτα δυο τρεις φορες αλλα τουβγαζα τη γλωσσα κι εφευγα.Οχι πολυ μακρια,λιγο πιο κατω πηγαινα να με βλεπει και να γλυφεται.Τον παλευα τον πουστη,τον ξεγελαγα χρονια ολοκληρα.Μια προχειρη σκεψη να παω να τον βρω μονος μου σημερα εκανα αλλα ΔΕΝ.
Δεν τη χαρηκα τη ζωη μου.Παντα λαθος επιλογες,παντα κοντρα στο ρευμα και τι καταφερα?Τιποτα.Αδειος και στεγνος εμεινα.Μια ζωη χωρις τα ματια τους δεν αξιζει.Οχι για μενα.
Λεω να γυρισω πισω.Ανεβαζω το φερμουαρ,βαζω γαντια,αλλα αυτη η πουτανα η υγρασια μου μουσκευει τα ματια.Νιωθω να πνιγομαι παλι.Ενας κομπος στο λαιμο μεγαλωνει αστραπιαια.Δεν μπορει η υγρασια θαναι.
Κι αλλο τσιγαρο.Ο καπνος τρυπαει το στομαχι μου.Η εθνικη απο κατω με φωναζει.Ωρα να γυρισω...
Απάντηση με παράθεση
Τιποτα δεν πάει χαμένο όμως σε αυτή τη ζωή και το έχεις καταλάβει και σύ φαντάζομαι...Αυτό που μετρά είναι πάντα το ταξίδι το όποιο ταξίδι και ποτέ ο προορισμός
