H πιο ήσυχη ώρα της ημέρας... πρωί κοντά στις 7.00 , με τον ήλιο να σκάει πάνω απο τα βουνά της Εύβοιας και με την ζέστη του να σηκώνει την πρωινή δροσιά. Απόλυτη ησυχία.. τόση που να πονάνε τα αυτιά σου.
Διακόπτεται που και που μόνο απο το κρώξιμο ενός γερακιού που έχει δεί την λεία του απο ψηλά.
Εικόνες πανέμορφες που ηρεμούν το μυαλό πριν την είσοδο σε μια καθημερινή μέρα εργασίας και ρουτίνας. Πόσο "ρομπότ-μηχανές" έχουμε γίνει ρε γμτ; Απο την στιγμή που ξυπνάμε μέχρι που κοιμόμαστε να μην απολαμβάνουμε την ζωή μας.
Ακόμα και την στιγμή που δίπλα μας θα κάτσει ενα σπουργίτι και θα μας κοιτάει στα μάτια. Είναι πραγματικά κάτι που μας έχει λείψει..
Στην μαυρίλα ρε γμτ... μόνο καμιά βόλτα με μηχανή και αυτή ακόμα όμως, είμαστε τόσο "μπριζωμένοι" που την κάνουμε σε ρυθμούς ρουτίνας.
Μάλλον μου λείπουν διακοπές για να φτάσω να λέω τις σκέψεις της στιγμής εδώ. Άστο καλύτερα... μην δίνετε σημασία. Μόλις πάω και γυρίσω ...θα μου περάσει.
Προς το παρόν απόλαυση καφέ απο την βεράντα του σπιτιού. Οτι καλύτερο τελικά.
Gandalf
![]()