Roaming is Good For The Eyes...™
Τυνησία, Αλγερία. Good for the eyes! - Mokra Gora, Mecavnik or Kustendorf or Kusturica Village
Μαμά; Η Οδησσός είναι Βαλκάνια; - Τουρκία. Λίγο Β. Ελλάδα, Λίγο Πόλη, Λίγο Παράλια... - Βαλκάνια και πάλι...
Ανατολική Ευρώπη, Μάιος 2005. - Κέρκυρα, Αγ. Σαράντα, Χιμάρα, Κακαβιά... (6 ώρες στην από κει πλευρά...) - Βελιγράδι. 86 ώρες, 2800km
Ένα όβερβιου για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα.
Όποιος θέλει υπάρχει το τρακ του τζιπιές και μπορώ να το στείλω με μέιλ για περισσότερες πληροφορίες ή σε περίπτωση που θέλει να περάσει από τα ίδια μέρη.
Επίσης υπάρχουν και σημαδεμένα ρουτς, μετά από πολύ μελέτη στο ίντερνετ και τουριστικούς οδηγούς, κάποια από τα οποία τα ακολουθήσαμε και κάποια άλλα, που απλά θα μας περιμένουν εκεί υπομονετικά, μέχρι να βρούμε χρόνο να τα επισκεφτούμε.
Να τα πάρουμε όμως με την σειρά.
Το ταξίδι έχει ξεκινήσει από τα τέλη Οκτωβρίου, όπου και επιστρέφοντας με τον Βασίλη από το ταξίδι μας στα Βαλκάνια, κουβεντιάζαμε για τον επόμενο προορισμό.
Διάβασμα. Πολύ διάβασμα…
Συλλογή στοιχείων και πληροφοριών από βιβλία, ξένα φόρουμς, φίλους και γνωστούς.
Δεν ήταν συνηθισμένος προορισμός. Δεν ήταν πετάγομαι μέχρι την Σερβία. Ήθελε την μελέτη του. Και όσο ψάχνεις, τόσο πιο πολύ χάνεσαι. Και όσο πιο πολύ χάνεσαι τόσο πιο πολύ ψάχνεις. Και κάπου εκεί είναι η μαγεία του ταξιδιού. Νομίζω. Γιατί οι 11 μέρες δεν προλαβαίνουν να σου προσφέρουν πολλά.
Η προσμονή που σε κρατάει ζωντανό μέχρι την αρχή του ταξιδιού είναι και αυτό πολύ σημαντικό κομμάτι του ταξιδιού…
Οδηγώντας σε βαρετές ευθείες όπως αυτή της φωτό, τέτοιες ώρες, σε βοηθάει να σκεφτείς τον επόμενο προορισμό. Ήδη πριν περάσουμε τα σύνορα της Βουλγαρίας προς Ρουμανία, το μυαλό μας έφευγε προς άλλες Ηπείρους και πιο μακρινούς προορισμούς…
Τρίτη πρωί 2/6 και το βεστρομ είναι για σέρβις σε Βουλγάρικο “εξουσιοδοτημένο” συνεργείο. Τετάρτη 11.30 έχω φύγει για το χωριό Κούλατα, όπου και τα σύνορα Βουλγαρίας – Ελλάδας.
Από τις 6.00 το πρωί έχουν, υποτίθεται, ξεκινήσει οι υπόλοιποι από Πάτρα.
Έφυγα από το γραφείο έχοντας τακτοποιήσει κάθε πιθανή εκκρεμότητα.
Παραξενεύτηκα που για τα επόμενα κμ δεν χτύπησε το τηλέφωνό.
Μάλλον το έπιασαν το μήνυμα.
Έφτασα στην ώρα μου αλλά δεν είχα νεότερα από τα παιδιά.
Πήρα την λεμονάδα μου χαζεύοντας τοπικούς νταβατζήδες, παράνομους ταξιτζήδες, διεφθαρμένους μπάτσους… Λατρεύω τη ζωή κοντά στα σύνορα.
Τα παιδιά ήρθαν. Καμιά ώρα αργότερα από ότι πιστεύαμε. Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός για τούρινγκ. Αναγκάστηκαν να κάνουν αρκετά χιλιόμετρα με βροχή, ενώ στον δρόμο μου προς τα σύνορα ψιχάλιζε. Το πρόγραμμα που είχα στο μυαλό μου δεν έβγαινε.
Θα έπρεπε να κάνω εκπτώσεις στο ρουτ που είχα σκεφτεί.
Έκοψα το Μέλνικ, που θεωρείται γραφικότατο χωριό, είναι κοντά στον οδικό άξονα Σύνορα-Σόφια και μπορεί να το επισκεφτεί κανείς σε άλλο του ταξίδι. Όποιος κινηθεί προς την περιοχή έχει πολλά εναλλακτικά δρομολόγια με πανέμορφα τοπία και διαδρομές.
Κινηθήκαμε ανατολικά μέσα από χωριά και πάντα επαρχιακό δίκτυο. Τα παιδιά σοκαρίστηκαν λίγο από την φτώχεια και το πάγωμα του χρόνου. Πλέον δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο. Έχω αλλάξει παραμέτρους στα αισθητήριά μου. Αλλάζει ο άνθρωπος.
Περάσαμε από το γραφικότατο χωριό Πίριν που βρίσκεται στον δρόμο που ενώνει το Γκόλτσε Ντέλτσεφ με τα Κούλατα. Είναι ένα μουσουλμανικό χωριό (κυρίως Πομάκοι) όπου ζει από τις καπνοκαλλιέργειες και τα χασίσια… Οκ. Το δεύτερο οφ δε ρέκορντ.
Άποψη του Πίριν, κλεμμένη από το νετ μιας και ακόμα δεν είχαμε οργανωθεί ποιος θα έχει τις φωτογραφικές υποχρεώσεις…
Φτάσαμε στο Γκότσε Ντέλτσεφ, ένα αδιάφορο χωριό θα έλεγα αλλά με μεγάλη ιστορία. Ο μίστερ Ντέλτσεφ ήταν από τους πρωτεργάτες του μεγάλου ονείρου μιας ενωμένης ελεύθερης Μακεδονίας (κάποιοι γείτονες το πιστεύουν αυτό ακόμα, κάτι για 2013 ετοιμάζουν) και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το μεγαλύτερο σε μέγεθος άγαλμά του βρίσκεται στο κέντρο των Σκοπίων..
Κάποιος ρέμπελος σαν τον Ντέλτσεφ, χαζεύει τους περαστικούς και επιβλέπει την κίνηση.
Επαναστάτης και αυτός όπως και εμείς άλλωστε…
Η ώρα πέρναγε απελπιστικά γρήγορα, τα παιδιά είχαν διανύσει ήδη 700+ κμ οπότε όλα τα σχέδια για γραφικούς χωματόδρομους κτλ τα βάλαμε στην άκρη.
Κατευθυνθήκαμε προς το τουριστικό θέρετρο Μπάνσκο, όχι από την σύνηθες πλευρά, αλλά από την ανατολική. Εκτός εποχής και χωρίς χιόνια ήλπιζα ότι θα μπορεί να εξυπηρετήσει τους επισκέπτες του.
Δυστυχώς το αγαπημένο μου ξενοδοχείο αλλά και το αγαπημένο μου εστιατόριο από την χειμερινή περίοδο δεν λειτουργούσε.
Δειπνήσαμε σε άλλο παραδοσιακό μεχανά όπως τα αποκαλούν, με ιδιαίτερα τσουχτερές τιμές για τα τοπικά δεδομένα και εκτός εποχής (25% κάτω από Ελλάδα) και πίεσα να προχωρήσουμε προς Βέλινγκραντ.
Η στάση ανεφοδιασμού ανέβασε την ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι εκτός του Βασίλη, τα υπόλοιπα παιδιά τα γνώριζα κάτι περισσότερο από 5 ώρες, σε δύο συναντήσεις που είχαμε κάνει στην Πάτρα. Το δέσιμο της ομάδας ήταν απαραίτητο και το φαγοπότι ως γνωστόν βοηθάει τέτοιες καταστάσεις.
Η αλήθεια είναι ότι η κάρτα παραπλανεί.
Το Βέλινγκραντ θεωρείται από τους κατοίκους της πρωτεύουσας Σόφιας εξωτικός προορισμός, με πολυτελέστατα ξενοδοχεία και λουτρά με ιαματικά νερά κτλ…
Εμείς πάλι, κινούμασταν λόου μπάτζετ, υποτίθεται και δεν είχαμε ιδιαίτερη θέληση για κόστη χωρίς ουσιαστικό νόημα.
Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, ονόματι Μαρκίτα, με δύο εξωτερικές θερμαινόμενες πισίνες, σε ένα κτίσμα από την νεότερη εποχή του Κουμουνισμού, δεν μας στοίχισε περισσότερο από 20 ευρώ την βραδιά στον καθένα με το πρωινό, φύλαξη των μηχανών στην εσωτερική αυλή του ξενοδοχείου και κάτω από συστοιχία καμερών κλειστού συστήματος ασφαλείας.
Η μέρα έκλεισε με 384κμ για μένα που κατέβηκα από την Σόφια, ενώ τα παιδιά που είχαν τα χιλιόμετρα από Πάτρα ξεπέρασαν τα 800κμ.
Ρε άσε τα "παραπλανεί" και 'μολόγα τα ΟΛΑ !!!Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Η αλήθεια είναι ότι η κάρτα παραπλανεί.
.....