Κάπου εκεί και μετά από κακό υπολογισμό των δυνάμεών μας, αποφασίσαμε να κάνουμε μία στάση στην μέση του πουθενά, όπου και βρήκαμε ένα εκκλησάκι. Μπάρες δημητριακών, νερά, ξηροί καρποί θα μας έδιναν την απαραίτητη ενέργεια μέχρι τον προορισμό μας. Το σχέδιο έλεγε διανυκτέρευση στην Τουλσέα.
Εκεί τυχαία συναντήσαμε τον Δήμαρχο της περιοχής, με τον ανιψιό του που δούλευε για 10 χρόνια στην Αθήνα. Πιάσαμε την κουβέντα, ενημερωθήκαμε ότι το εκκλησάκι είναι δωρεά από τον Δήμαρχο ο οποίος τυχαίνει να είναι μεγαλογαιοκτήμονας και άλλα πολλά.
Επίσης ενημερωθήκαμε ότι ίσως να μην καταφέρουμε να περάσουμε τα σύνορα με την Μολδαβία μέσω Τουλσέας, ενώ κανένας από τους οδηγούς που είχα διαβάσει, δεν είχε ξεκαθαρίσει αν περνάει φέρυ απέναντι.
Δεν δυσκολευτήκαμε να πάρουμε την απόφαση και να κινηθούμε λίγο προς Βορειοδυτικά, ελπίζοντας για διανυκτέρευση στο Γκαλάτι.