Ο χτεσινός πιτσιρικάς πιστός φρουρός. Είχε και τον φίλο του σήμερα.
Τον Μάιο οι Ρώσοι γιορτάζουν την ημέρα νίκης ή αλλιώς απελευθέρωσης (victory day), και τα περισσότερα οχήματα τα στολίζουν με την δίχρωμη κορδέλα του Αγ. Γεωργίου όπως αποκαλείται, σύμβολο δόξας του Ρώσικου στρατού.
Ο πιτσιρικάς είχε μια περασμένη στον πισω λασπωτήρα του σκούτερ του. Την έβγαλε, την έκοψε στα δύο και στόλισε το βεστρομ του Γιώργου και το τζιες του Βασίλη. Εμένα μου έδωσαν μία κονκάρδα.
Του δώσαμε αυτοκόλλητο μοτο.γρ για το σκούτερ του.
Όμορφες στιγμές.
Με δεδομένο ότι με δυσκολία κράταγα το βεστρομ κάτω από τα πόδια μου από την αφυδάτωση και την ταλαιπωρία, τους ρώτησα τον συντομότερο δρόμο για να βγούμε στον κεντρικό δρόμο για Οδησσό και να μην ταλαιπωρηθούμε με άσκοπο ψάξιμο. Με ένα σάλτο πήδηξε πάνω στην σέλα και έβαλε τον φίλο του μπροστά με το σκούτερ να ανοίγει τον δρόμο.
Πολύ όμορφες στιγμές.
Τελικά επιλέξαμε το ξενοδοχείο Londoskaya . Πάρα πολύ καλή επιλογή. Με κάτι λιγότερο από 60 Ευρώ το άτομο έχεις ότι καλύτερο μπορεί να βρεις και να χρειαστείς, ενώ θα κοιμηθείς στο παλιότερο ξενοδοχείο της Οδησσού. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, βρίσκεται στο πιο κεντρικό σημείο για έναν επισκέπτη, τα δωμάτια είναι πλήρως ανακαινισμένα, υπάρχει πάρκινγκ εσωτερικό, άψογη εξυπηρέτηση, απίθανο μπουφέ πρωινό και πολλά άλλα που θα χρειαστεί ο πιθανώς επισκέπτης. Έεεενα από αυτά είναι και το καζίνο.
Τα μωρά για μία μέρα θα ξεκουραστούν. Εκεί είχα και ένα γρήγορο σέρβις στο βεστρόμ. Ζελατίνα λύσιμο και δέσιμο από την αρχή, μιας και είχε σπάσει, αλλά και βγάλσιμο και εγκατάσταση από την αρχή του διπλού σταντ. Το είπαμε και τώρα θα το ξαναπούμε και δημόσια. Σαν το μαμά σταντ, κανένα άλλο. Να χέσω την Χέπκο Μπέκερ και την Γερμανία τους. Στο οφ-ροντ κομμάτι στην Βουλγαρία που είχαμε, σε ένα παιδικό νερολάκωμα χωρίς ούτε καν να το φανταστώ βρήκε το σταντ σε σημείο να σηκωθεί όλη η μηχανή στον αέρα και να βρεθώ να ίπταμαι λες και είχα χάι σάιντινγκ με 100 χιλιόμετρα την ώρα… Παντού και πάντα βρίσκει η μαλακία με αποτέλεσμα να μου έχει διαλύσει την εξάτμιση, να χαλαρώνουν συνέχεια οι βάσεις στήριξης και να τερματίζει πάνω στην αλυσίδα κτλ…
Εκεί στο γρασάρισμα και τέντωμα της αλυσίδα μου, παρατήρησα και κάποια ασύμμετρα τεντώματά της. Και βέβαια ανησύχησα, μιας και έχω αλλάξει ήδη μια φορά αλυσίδα - γρανάζια και ξέρω πολύ καλά ότι αυτό έρχεται λίγο ξαφνικά…
Η Οδησσός είναι μία πόλη με μεγάλη ιστορία, τόσο για όλη την ανθρωπότητα όσο και για την Ελληνική Ιστορία.
Να μην ξεχνάμε ότι αποτέλεσε μία από της σπουδαιότερες Ελληνικές παροικίες του 19ου αιώνα, εκεί ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία αλλά βεβαίως βεβαίως, εκεί κυκλοφορούν και τα πιο όμορφα κορίτσια της Ευρώπης…
Η αλήθεια είναι ότι πριν ξεκινήσω να γράφω αυτό ταξιδιωτικό σκεφτόμουν να κάνω μία σύντομη περιγραφή, να ανεβάσω καμιά εικοσαριά φωτογραφίες και μετά να ανοίξω ξεχωριστά τοπικ για κάθε προορισμό.
Είναι τόσα πολλά και σημαντικά τα σημεία που περνάμε και που θα περάσουμε, που όλα τους θα μπορούσε να είναι ξεχωριστά τόπικς. Εκτός από την Οδησσό που είμαστε τώρα, έχουμε την Υπερδνειστερία, τον δρόμο Τρανσφαγγαρισάν, το οδοιπορικό του Δράκουλα και τις πόλεις που συνδέονται μ’ αυτόν και άλλα πολλά.
Τελικά επέλεξα όλα να αναλυθούν μέσα σε ένα μεγάλο ταξιδιωτικό, κάτι που και βέβαια το μετάνιωσα.
Ούτε χρόνο έχω πλέον, ούτε όρεξη αλλά και σας κουράζω.
Τέλος πάντων.
Ας δούμε εν τάχει μερικά από τα αξιοθέατα της Οδησσού.
Η όπερα της Οδησσού. Πανέμορφη και εντυπωσιακή, άνοιξε τις πύλες της για το κοινό το 2007 μετά από ατελείωτες εργασίες ανακατασκευής .