Το πέρασμα των συνόρων είναι μεγάλη υπόθεση.
Φτάσαμε με βροχή στο Ουκρανικό συνοριοφυλάκειο. Οι πιτσιρικάδες υπάλληλοι κατευθείαν αντέδρασαν θετικά στο νεύμα μου για να παρακάμψουμε τα αυτοκίνητα και να παρκάρουμε τις μηχανές κάτω από το υπόστεγο ώστε να μην βρεχόμαστε.
Κάναμε όλη την διαδικασία, έλεγχο αποσκευών κτλ με συνεννόηση παντόφλα. Είχαμε την εμπειρία άλλωστε από τον Σεργκέι. Κάποια στιγμή ήρθε και ένα παλικάρι που φαινόταν καλλιεργημένο. Καλημέρα μας λέει στα Αγγλικά. Ξέρετε που πάτε; Του λέμε ναι. Μολδαβία, σεβόμενοι το γεγονός ότι για τους Ουκρανούς η Υπερδνειστερία δεν είναι αναγνωρισμένη. Όχι ακριβώς μας λέει. Εεεε ναι περνάμε από κάτι περίεργους τύπους με αυτοαποκαλούμενο όνομα Υπερδνειστερία. Α μπράβο. Το γνωρίζεται. Καταλαβαίνεται που πάτε. Ναι ναι. Οκ. Όπως επιθυμείτε. Χρήματα έχετε μαζί σας. Τι εννοείς; Για να δηλώσουμε στο τελωνείο; Όχι. Μικρά χαρτονομίσματα. ΑΑΑΑααααα. Πενταύευρα ας πούμε; Α μπράβο. Ναι έχουμε άπειρα μαζί μας γι αυτό το λόγο. Οκ. Γιατί θα τα χρειαστείτε. Με πέντε Ευρώ είναι εντάξει; Πόσο είναι η ταρίφα; Ααααα. Μ’ αυτούς τους ηλίθιους ποτέ δεν ξέρεις.
Η βροχή σταμάτησε ενώ πήραμε το πράσινο φως από τους φύλακες να προχωρήσουμε.
Φτάσαμε στο πρώτο φυλάκιο.
Αλέρτ. Το συνάλλαγμα κατέφθασε.
Ένας πιτσιρικάς μας λέει να παρκάρουμε στην άκρη. Μαζεύει τα διαβατήριά μας και εξαφανίζεται. Μετά από λίγο μας φωνάζει. Πάμε προς τα κει, και λέει να έρθει ένας απ’ όλους να μας εξηγήσει το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει με τα χαρτιά μας…
Αρχίσαμε.
Πάω εγώ σαν πιο γλωσσομαθείς. Είχε πολύ πλάκα που ότι Βουλγάρικο ήξερα το πέταγα και συνεννοούμασταν!
Λοιπόν μου λέει. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Για να περάσετε πρέπει να πληρώσετε 200 Ευρώ το άτομο. Ντόινγκ..!
Αλλιώς μου λέει πίσω και φέρε χάρτη να σου δείξω από πρέπει να πάτε.
Όλο το σενάριο πίσω και φέρε χάρτη να σου δείξω ότι πρέπει να πάτε από τον Βορρά να περάσετε προς Ευρώπη και πόσο σημαντική είναι η χώρα μου που είναι πύλη για την Ευρώπη κτλ το ξέραμε καλά. Το ότι έπρεπε να πέσει και παζάρι για το λάδωμα και αυτό το ξέραμε. Αλλά όταν σου βάζει αρχική τιμή 1000 Ευρώ… Πόσο να πέσεις.
Και αυτό απλά για να περάσεις τον πρώτο έλεγχο στα σύνορα εισόδου. Έχεις να την διασχίσεις και να βγεις και από εδώ…
Να φέρουμε και χάρτη να μου δείξει την συνοριογραμμή. Έβαζε μέσα αυτό το τσουτσέρκι ότι ήθελε. Και βέβαια κανένας χάρτης δεν έχει σύνορα ή χώρα ονόματι Υπερδνειστερία.
Μέχρι και τα προάστια της Οδησσού μέσα τα έβαλε. Η αλήθεια είναι ότι η Υπερδνειστερία είναι σαν την Χιλή. Μία πεδιάδα με κάθετη συνοριογραμμή κάπου στα 400 χιλιόμετρα και μέγιστο πλάτος κάπου στα 30χμ.
Συνέχισα το παζάρι για κάπου στα 45 λεπτά. Κατά την διάρκεια όλης αυτής της ώρας που ήμασταν οι δύο μας στο φυλάκιο με τα φιμέ τζάμια, όποιος ήθελε να περάσει προς Τιρασπόλ, έδινε τουλάχιστον κάτι αξίας 10 ευρώ. Κανονικό κοφτήριο λέμε τα σύνορα.
Τελικά και με τα πολλά καταφέραμε να συμφωνήσουμε στα 70 Ευρώ και τις δύο μπύρες του Σεργκέι. Επίσης συμφωνήσαμε ότι θα μιλήσει με όλους τους άλλους συναδέλφους και κανένας δεν θα ζητήσει περισσότερο λάδωμα.
Η αλήθεια είναι ότι από τα συγκεκριμένα σύνορα πέρασαν άπειρες κοπέλες. Όλες πεζές. Περίεργα πράγματα…