Επιστροφή στο όλα - πάνε - καλά Belfast.
Belfast #38
Επιστροφή στο όλα - πάνε - καλά Belfast.
Belfast #38
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Το βράδυ αφού φάγαμε στο γνωστό ινδικό κεμπαμπτζίδικο είπαμε να πάμε για καμιά μπυρίτσα (τι πρωτότυπο!). Σταματάμε έξω από ένα (και καλά κυριλέ) μπαρ και μας σταματάνε οι πορτιέρηδες. Εμείς και οι δύο ντυμένοι με ένα τζην, μπλουζάκι και ένα ψιλό μπουφάν – εγώ το είχα ανοικτό, ο Δημήτρης κλειστό. Λένε κάτι ακαταλαβίστικα και δείχνουν το μπουφάν του Δημήτρη. Το ξεκουμπώνει ο Δημήτρης, αλλά ο τύπος εξακολουθεί να δείχνει το μπουφάν του Δημήτρη αλλά και το δικό μου συνεχίζοντας τα ακαταλαβίστικα. Του ζητάω να μιλήσει πιο αργά και μας λέει (μιλώντας πιο αργά) ότι δεν μπορούμε να μπούμε μέσα φορώντας τα μπουφάν. Ακολουθεί ο διάλογος:
Εγώ: Dress code or security reasons?
Πορτιέρης: Dress code.
Δημήτρης & Εγώ: Αϊ γαμήσου, Thank you!
Και πάμε στην καλύτερη pub που έχουμε δει ποτέ. Το όνομα αυτής “Crown Liquor Saloon”. Ένα μαγαζί που λειτουργεί από το τέλος του 19ου αιώνα με απίστευτη διακόσμηση, προσεγμένο και στην πιο παραμικρή του λεπτομέρεια. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το ταβάνι ήταν ξυλόγλυπτο. Υπήρχαν διαμορφωμένα στο εσωτερικό του αρκετά prive όπου παλαιότερα εκεί συναντιόνταν οι επιχειρηματίες για να συμφωνήσουν κάποιες δουλειές ή οποιοιδήποτε που ήθελαν να συζητήσουν απερίσπαστοι κάποιο σοβαρό ζήτημα. Ο δε μπάρμαν που μας σέρβιρε είχε την ευγένεια μπάτλερ. Εκπληκτικός χώρος, θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς αριστοκρατικό (όχι με την ταξική έννοια του όρου). Δυστυχώς φωτογραφίες από το εσωτερικό του δεν παίζουν, αλλά μία πρόχειρη φωτογράφιση θα το αδικούσε. Η μοναδική διαθέσιμη φωτογραφία είναι τραβηγμένη εξωτερικά το απόγευμα.
Belfast #39 - Crown Liquor Saloon
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Εορταστικό τετραήμερο τέλος. Η βροχή ξανάκανε την εμφάνισή της από το πρωί. Φορτώσαμε τις μηχανές και φύγαμε με προορισμό το Δουβλίνο, προκειμένου το άλλο πρωί να παίρναμε το πλοίο για Holyhead. Ήταν η τελευταία μας μέρα στο νησί. Στο δρόμο μας ήταν ο αρχαιολογικός χώρος του Newgrange που θέλαμε να επισκεφτούμε. Φτάνουμε έξω από το Newgrange και μας λένε ότι δεν μπορούμε να μπούμε από εκεί και ότι πρέπει να πάμε στο Κέντρο Επισκεπτών “Bru na Boinne” και από εκεί θα μας φέρουν με λεωφορείο. Πάμε στο Bru na Boinne και μας λένε ότι η επόμενη δυνατή επίσκεψη είναι 4 ώρες μετά και μόνο με συνοδεία ξεναγού. Δεν ήταν δυνατό να περιμένουμε τόσο. Απογοητευμένοι φύγαμε. Τουλάχιστον αυτή τη φορά βρήκαμε το ξενοδοχείο με την πρώτη.
Το τελευταίο μας βράδυ στην Ιρλανδία το περάσαμε στο Temple Bar, όπως ακριβώς θα έπρεπε να κάνουμε!
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Είναι Σάββατο βράδυ και πάω για καμία μπύρα.
Συνεχίζεται....
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Πήραμε το πρωινό πλοίο για Holyhead χωρίς προβλήματα.
(Τελευταία φωτογραφία του Δημήτρη επί Ιρλανδικού εδάφους)
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
(Τελευταία φωτογραφία δική μου επί Ιρλανδικού εδάφους)
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Το πλοίο που μας μετέφερε στο Holyhead. Προσέξτε τον τρόπο που φορτώνει τα οχήματα.
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Μετά από τρεισήμισι ώρες φτάσαμε στο Holyhead και ξεκινήσαμε για Coventry που θα ήταν ο επόμενος σταθμός.
Λίγο έξω από το Holyhead. ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΟΣ!
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Το Holyhead βρίσκεται στο νησί Anglesey. Το νησί αυτό συνδέεται με την ηπειρωτική Ουαλία μέσω της γέφυρας Britannia .
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Η θέα από τη γέφυρα...
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Η αρχική γέφυρα ήταν έργο του Robert Stephenson.
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Σταματήσαμε για βενζίνη, όπου μας πλησίασε ένας Ουαλός με ένα αρχαίο CBR (αν θυμάμαι καλά) και πιάσαμε την κουβέντα. Όταν του είπαμε ότι σκοπεύουμε να πάμε Coventry μέσω του κεντρικού Μ6 στραβομουτσούνιασε και είπε “Too boring”. Και μας πρότεινε μία εναλλακτική διαδρομή χρησιμοποιώντας τον Α5. Μας είπε ότι παίζουν πολλές μηχανές στο δρόμο (καλό), πολλά radar (κακό) αλλά αξίζει. “Let me save you from boredom” μας είπε. Στη μίνι σύσκεψη που ακολούθησε είπαμε να το κάνουμε αφού μέχρι τώρα δεν είχαμε δει τίποτα από το ντόπιο μοτοσυκλετιστικό φολκλόρ.
Ξεκινάμε και ήδη από τα πρώτα χιλιόμετρα έχουμε μείνει χαζοί. Απίστευτη ομορφιά.
Α5 #1
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Α5 #2
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Α5 #3
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Ξεκινάμε και ήδη από τα πρώτα χιλιόμετρα έχουμε μείνει χαζοί. Απίστευτη ομορφιά. Το καλύτερο από όλα ήταν ένα χωριό στην αρχή της διαδρομής, το Betws – y – Coed (όποιος μπορεί να το προφέρει), που ήταν σαν βρίσκεσαι στη χώρα του παραμυθιού. Δεν έχω άλλα λόγια για αυτό το μέρος. Είχε εκείνη τη μέρα ένα πανηγύρι και έβλεπες κόσμο παντού, αυτοκίνητα αντίκες παρατεταγμένες στο γήπεδο του χωριού – μία υπέροχη ατμόσφαιρα, αλλά με πολλή κίνηση. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε ούτε μία φωτογραφία γιατί λόγω της κίνησης δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε πουθενά. Κανονικά θα έπρεπε να σταματήσουμε και να μετάσχουμε στο πανηγύρι, αλλά με τις μηχανές φορτωμένες και αρκετά χιλιόμετρα μπροστά μας δε γινόταν. Επιφυλάσσομαι να ξαναπάω κάποτε.
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση