Στο πλοίο ήμασταν κάπως φευγάτοι, γεμάτοι τόσες εικόνες, τόσες εναλλαγές τοπίων, χωριών, γεύσεων, μυρωδιών και εντυπώσεων. Ένα μικρό κονφούζιο στο μυαλό. Σαν αχταρμάς ένα πράγμα, κάτι που με τις ημέρες μετά θα αρχίζει να ξεκαθαρίζει. Αποκρυστάλλωση σιγά σιγά, μία ενιαία ανάμνηση, ένα παζλ έτοιμο πια, συναρμολογημένο.
Το επόμενο πρωί, ακόμα στο καράβι είχα σβήσει και ένα κεράκι από πρόχειρη τούρτα/πάστες που μου επεφύλλαξαν οι συνταξιδιώτες μου με την ευκαιρία των γενεθλιών μου. Είχαμε και μία ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον γιο μου.
[βασικά είναι όλοι γαϊδούρια, κάλλιστα μπορούσαν να.....μην το θυμίζουν!!]
![]()